Maand: oktober 2001


  • ‘Oh, getteget’. De vrouw zocht naar haar strippenkaart. ‘Nu kan ik hem weer niet vinden’. Ze was een jaar of 60, had een enorme bos platinablond haar dat met veel zorg omhoog geföhnd was, en een bril met een gouden montuur en een gouden schakelkoordje. Ze boog zich voorover om de strippenkaart in haar gouden tasje te zoeken. Haar zwarte legging had elastieken aan de onderkant die onder haar voet in pumps met een tijgerprintje uitkwamen.

    Naast haar André Hazes, maar dan een tikkeltje slimmer en zeker een tikkeltje liever ogend. Wel een gouden tand, en een bibberende hondje op schoot dat geen houding kon vinden waarin het stevig kon staan. En een onvervalst Amsterdams accent. De man aaide het beestje over haar kop. Het beestje likte enthousiast het zout van zijn hals.
    ‘Maar je hebt toch al gestempeld?’, zei de man tegen de vrouw in een poging haar onrustige speurtocht halt toe te roepen. Ze zaten al in een rijdende metro, maar de vrouw wees hem erop dat er tegenwoordig ook soms bij de uitgangen werd gecontroleerd of je wel een geldig vervoersbewijs bij je had. En ze kon het niet uitstaan dat ze haar kaart nu niet meer kon vinden.

    Hij stelde haar gerust. Ze stopte met zoeken. Ze waren even stil.

    Het hondje kwispelde en de man begon een verhaal over het beste hondenvoer voor oude hondjes. De vrouw vertelde dat ze ook altijd een hondje had gehad, maar dat ze in de loop der jaren allemaal dood waren gegaan. Ze dorstte geen nieuwe te nemen. Ze waren een beetje zenuwachtig en leken te praten om de stilte op te vullen.
    Na een volgende spraakwaterval was het weer even stil. De vrouw keek zenuwachtig uit het raampje van de metro die door de tunnel raasde.

    De man legde ineens zijn hand liefdevol op de knie van de vrouw.
    De vrouw schrok even. Haar rug rechtte zich. De hond kwispelde.
    Heel voorzichtig legde ze haar hand op de knie van de man. Hij legde zijn hand op haar hand.
    ‘Ik vond het gezellig vandaag’, zei de man tegen de vrouw. ‘Ik ook’, zei de vrouw met een kikker in haar keel. Ze keken elkaar vol spanning aan. Het hondje begon de hand van de vrouw te likken.


  • Mijn vader had een handtekening waarin de R van Roze geschreven was als de kleine versie van de letter (een soort pi-teken) vanwaar de deksel het meest interessante deel van de letter vormde. Toen ik mijn handtekening ging ontwerpen (wanneer doe je dat?) en hem 500x op een wit vel papier had neergezet, leek mijn handtekening een beetje op die van mijn vader. En dat was nou net de bedoeling.
    Vol trots liet ik hem aan mijn vader zien. Hij zei terecht: ‘maar je streept je eigen naam door aan het einde!’ Toch hield ik de handtekening want ik was apetrots op de door mij bedachte kloon.

    Al jaren heb ik er genoeg van. Al jaren denk ik erover hem te veranderen. Maar als je nagaat waar ik hem allemaal wel niet heb neergezet, dan duidt dat meteen op problemen als ik hem nu ga veranderen. En hoe verander je een handtekening? Moet ik naar de koningin toe? Volstaat de bank? Premier Kok?


  • Toen ik mijn NS Voordeelurenkaart kocht, twee maanden geleden in Den Haag, kreeg ik een geplastificeerd treinkaartje met de tekst erop dat dat een tijdelijke Voordeelurenkaart was. Toch een beetje teleurgesteld, ik wilde zo’n mooie blauwe pas met mijn lachende gezicht erop, ging ik er mee naar huis, in de wetenschap dat ik weldra een echte zou ontvangen.
    Gelukkig hoorde ik van iedereen dat dat nog een hele tijd zou duren, en inderdaad, pas afgelopen zaterdag kreeg ik eindelijk mijn echte, mijn nieuwe, mijn fijne, mijn lachende. Ik opende de envelop, stopte de kaart in het pasjessegment van mijn portemonnee en ging op weg naar het station.
    In de trein keek ik er eens goed naar: mijn gezicht te midden van een aaneenschakeling van kleuren, figuurtjes, een streepjescode, MJK, een nummer en de datum tot en vanaf wanneer hij geldig was. Geldig van 09-04-2001, tot en met 08-04-2003.

    Huh? April? 04? Ik had het ding in september gekocht. Inderdaad, u raadt het al, 4 september om precies te zijn. De kaart zou een half jaar langer geldig moeten zijn. Grr. Was ik net zo blij met mijn pasje, had ik er al meteen problemen mee.

    Toen de conducteur kwam, legde ik het uit. Hij begreep het pas toen de hele wagon het ook al had begrepen (hij riep steeds: ‘mevrouw, dat ding is nu gewoon geldig hoor!’). Hij kon niets voor me doen, behalve een nummer geven van 10 Eurocent per minuut. Dat moet ik bellen, het probleem uitleggen (1 Euro kwijt en die heb ik nog niet eens), en dan zullen ze het in ogenschouw nemen, daarna krijg ik een nieuwe tijdelijke kaart en moet ik de huidige vernietigen, dan duurt het nog even voordat ze een nieuwe kaart hebben aangemaakt (waarschijnlijk een nieuwe pasfoto laten maken ook) en dan zou het allemaal goedkomen. Vast voor 08-04-2003 denk ik. Gelukkig heb ik het bonnetje van de aanschaf nog, en heb ik mijn tijdelijke kaart nog niet weggegooid. Bewijsmateriaal voor in de bureaucratische rechtbank.


  • Anderhalf etmaal geleden al, stond ik ergens tussen de Melkweg en Paradiso in, mijn arm vooruitgestrekt voor de mevrouw die mij mijn polsbandje en tevens passepartout omdeed. Achter mij een korte rij festivalgangers, plus iets verderop een plein vol boeren die zich afvroegen wat de rare alternativo’s daar op hun plek deden, op hun vaste vrijdag avondje zupen en achter de wieven an.

    Michael Franti en Spearhead. Het is iets wat je moet meemaken, denk ik. Ik geloof niet dat ik een CD van ze zou kopen, maar vijfkwartier Spearhead in een vol Paradiso doet je wel direct afvragen waarom er überhaupt ellende en oorlog is, waar dan ook, hoe dan ook. De immer politiek correcte Michael Franti brengt zijn ideeën en zijn muziek op zo een oprechte manier dat de zaal na een paar minuten tot helemaal achteraan aan het springen was, om vervolgens tijdens een speech met kippevel te staan luisteren. You can bomb the world into pieces, but you can’t bomb the world into peace.
    Vijfkwartier fijn.

    Vervolgens, nat van het zweet, maar onze jas in de garderobe want we zouden toch nog terugkomen in Paradiso, dus laat maar hangen, deden we een poging om naar Mercury Rev te komen in de Melkweg. De rij voor de Melkweg (toch altijd een stuk minder na het immer fijne Paradiso) vormde een mooie bocht over een groot deel van de Lijnbaansgracht. Maar het schoot redelijk op en na tien minuten stonden we helemaal vooraan. Op dat moment kwam er een mannetje met een slechtwerkende megafoon ons vertellen dat het nu vol was binnen en dat het nog wel zo’n drie kwartier kon duren voordat de deur weer open zou gaan. Er verlieten welgeteld twee mensen de rij. De rest wachtte geduldig af. Vanaf buiten konden we binnen grote drommen mensen zien – een weinig aantrekkelijker omgeving dan waar wij stonden.
    Gelukkig mochten we redelijk snel naar binnen alwaar wij net als vele andere bezoekers buiten de zaal moesten blijven staan en vanaf daar nauwelijks iets mee konden pikken van Mercury Rev. Wat ik meekreeg, was het overigens wel waard om ze nog eens een oor te lenen.

    I Am Kloot speelde even later in de andere zaal. Plek zat! Veel fans inmiddels die de liedjes mee konden zingen, veel grappen van de zanger nog steeds hetzelfde doch nog steeds charmant (behalve tegen zijn geluidsman). Joost Zwagerman las ervoor wat poëzie voor, maar het kwam niet over bij het publiek en dat scheen hij zelf als beste te beseffen en niet eens erg te vinden. Leuk hoor, Crossing Border, maar een schrijver voor een zaal vol beschonken mensen zetten die staan te wachten op de volgende muziekact… ach.

    Terug naar Paradiso. Langs de Stadsschouwburg waar dikke rijen stonden voor Eels. In Paradiso het omvangrijke El Tattoo del Tigre uit België – de volledige bigband paste maar net op het podium. Feest, mambo, kazigheid (TM Petra) en vrolijkheid. Na een paar nummers vonden we het wel welletjes met de enthousiaste Belgen en leek het mij wel een poging waard om te kijken of we nog een laatste half uurtje Eels zouden kunnen meepakken.

    Voor de Stadsschouwburg nog steeds een rij, maar een overzichtelijke, en eentje die vrij constant in beweging was. Na tien minuten waren we binnen. We hoorden helemaal geen muziek, en toen we eindelijk in de zaal stonden, bleken de roadies nog bezig met stemmen, opzetten en oneoneonetwothree-en. Eels was uiteindelijk meer dan een uur te laat, wat ons de gelegenheid gaf ons aangenaam te nestelen op de laatste twee pluche stoeltjes van de zaal (met gevaar dat we door de drank en moeheid in slaap zouden vallen). Mooi om de schouwburg eens op een andere manier te zien: mensen met jassen aan, hangend over elkaar heen, losjes de benen op de schoot van hun liefje, verlopen hoofden vol met drank en sigaretten (die mochten beiden nu natuurlijk de zaal niet in, maar die waren duidelijk vooraf wel al genuttigd) op plekken waar normaal voornamelijk middelbare dames en heren netjes in het gelid zitten – een aantal verdwaalde studenten daargelaten.
    Vanaf onze pluche stoelen bijna anderhalf uur naar de nerds van Eels gekeken en geluisterd. Een schouwburg met een alom gehate prosceniumboog misstond hen in het geheel niet, aangezien zij toch meestal optreden met een vierde wand in hun achterhoofd. Heel zelden wierp Mr E. een blik te zaal in om vervolgens snel weer naar zijn toetsen en/of gitaar te kijken. Een tussentijdse grap liet zien dat hij wel degelijk humor had, maar veel verder dan dat kwam het niet. Jammer dat ze bijna niet speelden wat ik kende, maar verder wel een stuk beter dan op Lowlands – en een goede drummer waar ik me voornamelijk aan heb zitten vergapen (dit geenszins vanwege zijn knappe uitstraling, wel vanwege zijn acties).

    Onze fietsen stonden nog waar we ze hadden neergezet. Een erg leuke avond! Dank je wel Sarah voor mijn verjaardagskado! ๐Ÿ™‚


  • Een tijd geleden alweer, namelijk de avond van de weblogmeeting, maakte ik deze foto in Leiden, met het Mirror Project in mijn achterhoofd. Gisteren heb ik hem ingestuurd en vandaag staat ie er op.


  • Hee Tripleee, op deze plaats komt een verslagje te staan van Crossing Border hoor. Maar nu ben ik te laat voor mijn werk en kon ik mijn bed niet eerder uitkomen vanwege boel slaap en suizende oren, dus even geduld!
    ๐Ÿ™‚
    Maar ik ben wel Petra tegengekomen.


  • Ik ga vanavond naar Crossing Border (net zoals Petra en Els, las ik). Een soort reprise van Lowlands: de bands die op Lowlands bevielen (Spearhead en I Am Kloot bijvoorbeeld) doen het nog eens dunnetjes over, en de bands die ik niet kon zien op Lowlands vanwege tijdgebrek of 250 mm regendruppels (zoals El Tattoo del Tigre) krijgen vanavond een extra kans. In deze optiek zal ik Eels moeten laten varen, want dat viel alleen maar tegen toen.

    Wel jammer dat er weinig anders, verrassends, geprogrammeerd staat naast de bands die toch al op Lowlands waren. Wel Turin Brakes, maar die treden weer op in een kleine zaal die waarschijnlijk volzit. En Super Furry Animals wil ik eigenlijk ook wel zien. En Mercury Rev. Oh, wat is het moeilijk om te kiezen.
    Het wordt in ieder geval leuk, dat weet ik zeker.


  • De mug was niet zo slim. Hij had zich de hele zomer niet laten zien en kwam mij nu, vlak voordat de zomertijd was afgelopen, een bezoekje brengen in mijn slaapkamer. Hij zoemde met volle overgave in mijn oor, waar hij door mij steeds werd weggewuifd. Eerst vriendelijk, later steeds agressiever.
    De mug had niet bedacht dat ik, nu het kouder werd, mijn lichaamsdelen in mijn slaap niet meer onbedekt liet maar ze angstvallig onder mijn dekbed verborgen hield om mezelf te beschermen tegen de opkomende kou. Het enige stukje sappig vlees dat onbedekt was, was mijn gezicht. En die liet zich ook maar half zien, want ik lag opgerold op mijn buik.
    Bzzz. Toen mijn oor enkele malen doelwit was geweest van een luid zoemconcert besloot ik mijzelf en de mug uit ons lijden te verlossen en deed ik het licht aan om het insect met de blote hand dood te slaan.

    Mijn slaapkamer is klein, en de muren zijn wit, dus doorgaans heb ik geen enkele moeite met het traceren van een mug of een andersoortige ongewenste indringer van hetzelfde formaat. Nu echter was de mug nergens te bekennen. Nadat mijn ogen volledig gewend waren aan het licht en ik de mug nog niet had kunnen ontwaren, deed ik het licht weer uit en hernam ik mijn slapende postitie. Oh, wat is die warme plek onder de dekens toch behaaglijk.

    Zoem. Bzzzz. Hallo, zei de mug. Bzzz. Hier ben ik weer hoor, ik was even weg, maar nu ben ik weer terug, haha.
    Ik keek op de roodverlichte cijfers van mijn wekkerradio: 02:34. Rotmug. Daar was ie weer. Het licht ging weer aan.

    Ik zag hem zitten op de muur. Met al mijn kracht sloeg ik op hem in. De mug ontsnapte en zoemde tijdens zijn vlucht brutaal in mijn oor. Vervolgens was hij weer spoorloos verdwenen. Ik bleef rechtop zitten, net zolang tot ik de mug weer zag, me vele malen afvragend of de mug niet naar de woonkamer was gevlogen.
    Ik won. De mug nestelde zich op het plafond. Ik benaderde hem van achteren. Eén harde klap was genoeg. Hij bleef zitten in de palm van mijn hand. Er kwam geen bloed uit. Het spel met mij en zijn speurtocht naar voedsel waren voor hem tevergeefs geweest.


  • Ik heb erg veel zin in zaterdagnacht, 03:00 uur. En een uur later, om 3 uur.


  • ‘U heeft twee nieuwe berichten’.
    De mevrouw van Ben zegt het woord twee zo onsmakelijk dat ik meestal hoop dat ik één of drie berichten heb. Zou Zantinge zoveel invloed hebben dat hij die mevrouw kan vervangen door een zoetgevooise mannenstem?

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)