Ik moest een Marokkaans meisje interviewen. Ze had honger en dorst. Het was half vijf en buiten was het licht. Ze vertelde over haar ouders, over haar zeven broers en zussen, en over haar vrijgevochten situatie. Over hoe ze uiteindelijk door wilskracht de steun van haar ouders had weten te veroveren en over de trotse blik van haar vader op het familiefeest in Belgi?.
Op klokslag half zes stond ze op. ?Vind je het erg als ik ga eten??, vroeg ze. ?Je kan gewoon mee, maar het is donker en het mag nu eindelijk, dus het moet?.
Ze twijfelde waar ze eten zou gaan halen. Warm moest het zijn. En veel. In de AH To Go vond ze niets. Pizza vond ze niet lekker. Het werd de McDonald?s. Snel, warm en niet eens zo vies. Er is geen enkele Marokkaan die een fastfoodzaak begint. Bizar. Ze bestelde een menu, een extra milkshake, een dubbele chocolade muffin, een appelgebak en een ijsje. Onder het eten praatte ze door. Ze at alles op.
Toen belde haar vriendje. Daar maakte ze ruzie mee.
Na afloop van het telefoongesprek zei ze verongelijkt tegen mij: ?Hij zegt dat ik preuts ben. Ik ben niet preuts. Ik wil sex. Maar dat mag niet en het kan niet.?
Geef een reactie