Een stokje is iets wat je krijgt van een andere weblogger. Die andere weblogger heeft het stokje op zijn site naar jou ‘gegooid’ en dan moet jij datzelfde doen naar iemand anders.
Ik vind stokjes stom.
Stokjes zijn maffe weblog incrowd dingen en ik heb de laatste jaren ieder stokje geweigerd.
Toen kwam Luuk.
Luuk en ik go way back, terug naar 2001, naar een tram in Den Haag, een strandtent in Schevingen. My first Weblogmeeting.
Dat is nostalgie. En ik ben een sucker voor nostalgie dus ik zal het stokje van Luuk aannemen. Maar daarna NOOIT meer! Hoor je dat, Luuk (en anderen)?!
Ik moet drie vragen beantwoorden en dan aan twee mensen nieuwe vragen stellen.
Vraag 1 van Luuk: Je layout is al sinds jaar en dag hetzelfde. Je lijdt aan het zogenaamde L-rs-sydroom en vindt blijkbaar dat je schrijfsels het belangrijkste zijn, gezien je minimalistische vormgeving (wel mooi hoor!). Wat is het mooiste stukje wat je ooit hebt geschreven en wat was de mooiste reactie van een lezer op een stukje?
Jemig! Dit zijn meteen twee vragen + 1 indirecte. Mijn layout is inderdaad sinds 27 april 2001 toen ik begon hetzelfde gebleven. Walter heeft m toen voor mij gemaakt. Ik heb zelf te weinig technische kennis om de site naar mijn smaak te veranderen, en de mensen die het ooit geprobeerd hebben, zeggen dingen als ‘jouw CMS zuigt echt grote tijd’, of ‘ongelooflijk, jouw stylesheet zit vol met tabellen, dat is zooo 2001’. Ik ben blij met mijn lay dus ik laat m lekker zo. De letters zouden alleen wel iets groter mogen, alleen dat is lelijk.
Het mooiste stukje dat ik ooit geschreven heb… poeh. Dat is moeilijk. Het meest emotionele stukje waar ik trots op ben, is het stukje over Margit. Verder heb ik nog wel wat favorieten, zoals deze of deze en eigenlijk nog veel meer want elk stukje heeft z’n eigen waarde, maar kan ik er niet eentje uitpikken.
De mooiste reactie van een lezer is ook een erg moeilijke. Soms is de eerste reactie heel erg belangrijk. Zeker als ik zelf tevreden ben over een stukje, maar nog onzeker ben of de lezer dat ook zal zijn, dan is zo’n eerste reactie cruciaal. Reacties zijn fijn (maar kunnen ook dodelijk zijn). Ik kom nu even niet op de mooiste reactie. Misschien later.
Vraag 2 van Luuk. Je hebt een laptop gewonnen bij een BNN-weblogverkiezing. Je staat regelmatig in bladen, bent genomineerd voor een lifetme-award en wordt door sommige mensen zelfs de weblogkoningin genoemd. Waarom ben jij zo leuk?
Of ik zelf leuk ben, weet ik niet, ha, maar blijkbaar is de regelmatige verversing van mijn site en de contuiniteit daarin wel belangrijk om een publiek aan me te binden. Verder hoop ik dat mijn log afwisselend en algemeen genoeg is om voor veel mensen te lezen. Herkenbaar maar eigen, hoop ik. Het is daarom ook niet echt een dagboek, zoals sommige mensen het noemen. In een dagboek staan heel andere, en intiemere dingen, dan hier.
Vraag 3 van Luuk. Is er sinds april 2001, de maand dat jij begon met webloggen, veel veranderd in het weplokwereldje?
Ja, er is veel veranderd. Voornamelijk qua aantallen. Aantallen webloggers, aantallen lezers, aantallen reacties. Toen ik begon, waren er maar weinig loggers en kende iedereen elkaar. Ik voelde me toen al een beetje een nakomer. Nu heeft iedereen een weblog – ik krijg ook vaak mailtjes van vrienden en vriendinnen dat ze ook een weblog begonnen zijn, terwijl ze het in het begin misschien zelfs een beetje raar vonden. Het handige hiervan is, dat ik niet zo omslachtig hoef te doen als ik aan een vreemde vertel wat ik doe. Het begrip weblog is redelijk ingeburgerd. Het minder leuke er van is, dat ik door de bomen het bos niet meer zie en er zoveel bagger tussen zit dat ik er ook geen zin in heb om me er in te verdiepen.
Zo. Ik hoop naar tevredenheid beantwoord.
Nu moet ik mijn stokje doorslingeren naar twee anderen met drie nieuwe vragen. Maar eerst ga ik een tosti maken en relaksen. 🙂