1. Midwinter Night’s Dream
2. In my Father’s Den
3. Brothers
4. Dalecarlians
5. Le Grand Voyage
Vijf keer raak, vijf keer goed, een bijna onhaalbare score. De Volkskrant was ons goed gezind!
Wel veel gehuild, want alle vijf heftig en weinig lucht.
Het is onmogelijk om te zeggen welke ik het mooiste vond, maar als het moet dan 1, 2 en 3 in willekeurige volgorde. En 4 en 5.
Het blijft elk jaar mooi om te zien hoe vol het perron staat in
Amsterdam, op deze zondagochtend, om kwart over 8. Mensen met moeie
ogen, filmkrantjes, kartonnen bekers koffie, die allemaal zeggen hoe
gek ze wel niet zijn om zichzelf een dag lang in het donker op te
sluiten. Het eerste zo welkome lente-achtige zonlicht van gisteren deed
vooral pijn aan onze ogen elke keer dat we ons van Path? naar Luxor van
Luxor naar de Schouwburg verplaatsten. We hadden geen tijd voor
lente-briesjes en zonnebaden. Druk discussierend over wat we van de
film zo mooi vonden, trokken we van zaal naar zaal. Gehaast, om niet te
laat te komen.
Om uiteindelijk, na vijf keer twee uur film, ons uitgeput maar tevreden
in de treinstoelen neer te laten ploffen. Hoe kun je zo moe worden van
niets doen, behalve kijken?
“H?, h?”, zei een van ons in de vierzit, “eindelijk zitten”.
Wat met veel gelach ontvangen werd.
Geef een reactie