Maand: oktober 2005


  • Kijk eens aan, het wordt een heugelijke nacht voor merelroze.com!

    De teller staat op het moment van schrijven op 1999000.

    Dat betekent dat ergens vannacht de TWEE MILJOENSTE BEZOEKER mijn kant op komt.

    Hallo!, alvast.

    Ik denk dat ik op dat moment aan het slapen ben.

    Daarom schrijf ik een ongekend ouderwetse prijsvraag uit.

    De prijsvraag gaat als volgt:

    Degene die mij als eerste een screenshot kan sturen met de twee miljoen op de teller, wint een prijs!

    Dan kan ik het screenshot uitknippen en ophangen aan mijn virtuele
    muur, ter eer en meerdere glorie van niemand anders dan mijzelf.

    Live your lifelog to the max!

    (en mensen met een idee voor een andere teller zijn ook welkom)


  • pas op!

    Van dit bord (dat ?bergeel is vanwege de flits) wilde ik al een hele tijd een foto maken.

    Eerst stond er jarenlang HH Overhangende Bomen.

    Ik vroeg mij elke keer dat ik er langs fietste (85868x keer) af waarom er HH stond.

    Zelf vond ik het principe van Overhangende Bomen inderdaad om te
    Haha-en, dus ik vroeg me af of de letterplakker humor had gehad.

    Denk het niet.

    Maar blijkbaar zit er nu wel een makelaarskantoor met humor!


  • Nou, 24 is uitgekeken. Ik kan weer aan een normaal leven beginnen.

    ’s Nachts droomde ik dat ik Jack Bauer was, maar dan gewoon als Merel
    Roze. Ik moest president Bush beschermen want hij zou ontvoerd worden.

    En Bush deed heel erg vervelend!

    Hij wilde niet mee en hij begon de hele tijd te huilen, echt heeeeel irritant.

    Zeker toen hij van bordkarton bleek te zijn toen ik hem optilde.

    In de serie kan ik me ergeren aan de vrouwen die huilen of verschrikt kijken als Jack Bauer zijn werk doet.

    Ik bedoel: laat hem, hij is een held, al dat gejammer is nergens goed voor.

    Maar in het echt zou ik als ik hoorde dat er een dikke vette bom op
    Amsterdam afkwam, heel snel het eerste ticket naar de andere kant van
    de wereld nemen.

    Daar gaat mijn heldhaftigheid.


  • De man met het krat op de fiets verexcuseerde zich. Toen was ik alleen met de Egyptenaar.

    Ik keek naar buiten, naar het regengordijn. Ik hoopte dat het tasje dat ik zo zou krijgen een beetje waterdicht zou zijn.

    Natte patat, brrr.

    Er viel een stilte die moest worden opgevuld.

    “Wat een weer”, zei ik.

    De Egyptenaar keek naar buiten alsof hij nu pas zag dat het regende.

    “Fijn h?, wonen in Nederland”, zei ik tegen hem.

    “Nou!”, riep hij blij, “hier beter dan in Egypte!”

    Ik lachte.

    De Egyptenaar leunde een beetje voorover over de toonbank, naar mij toe.

    “Jij hebt mooiste glimlach van al mijn klanten vandaag”, zei hij, terwijl hij een gouden tand ontblootte.

    Het was nog vroeg.

    De kans was groot dat ik vandaag de eerste was.

    Maar mijn glimlach werd er niet minder om.


  • In de snackbar was ik de enige klant. Buiten sloeg de regen tegen de
    ruiten. Ik liet een plas van regen achter op de witbetegelde vloer.
    Ondanks mijn capuchon was mijn haar nat geworden.

    “Gallo!”, zei de Egyptenaar vrolijk van achter de toonbank.

    Ik bestelde twee patat.

    (Ik keek of de man kosjer was en of er vluchtroutes waren, maar dat komt door 24).

    Een vriend van de snackbarman kwam langs. Hij had een fiets met een groot krat op het stuur.

    De man zette zijn fiets op de standaard, wat niet zo goed wilde lukken, en kwam binnen.

    Hij schudde zich in de deuropening onder luid gemopper uit als natte hond.

    Toen hij eenmaal echt binnen was, viel zijn fiets buiten om. Het krat was te zwaar voor de standaard.

    De man begon in het Arabisch te vloeken. Een tirade van wel tien zinnen klonk door de snackbar.

    De Egyptenaar moest af en toe lachen.

    “Wil je vertaling?”, vroeg de vriend mij.

    Ja, zei ik.

    “In het Nederlands zei ik shit”, zei de man.


  • Ik bevind mij in een spanningsspagaat (vroeger dacht ik altijd dat het splagaat was).

    Op een avond als gisterenavond kijk ik 24.
    En dan nog een aflevering van 24. En dan nog eentje, omdat het
    verslavend werkt en ik er niets aan kan doen en ik alleen maar kan
    stoppen als ik een echt rationele beslissing neem en dan nog is het
    moeilijk en moet ik mezelf er helemaal van overtuigen dat het beter is
    voor me om gewoon naar bed te gaan en niet door te kijken en Jack Bauer
    over te laten aan zijn lot (sorry Jack) en morgen wel weer verder te
    zien of het goed komt en natuurlijk komt het goed, maar ook weer niet
    alles dus de vraag is wat komt wel goed en wat niet en hoe Jack het
    probleem in godsnaam gaat tackelen.

    Daarna kan ik niet slapen.

    In bed vliegen flarden zinnen door mijn hoofd, die uitgesproken worden met een flinke portie gehijg.

    “This is Jack Bauer, CTU”. “He was our ONLY lead!”.

    Ik hoor schoten om me heen en zie duistere gangen.

    Eigenlijk is 24 de Doomvariant van televisie.

    Ik heb diep respect voor mensen die 24 wekelijks kunnen volgen. Ik zou die spanning niet kunnen verdragen.

    Dat is de ene kant van de spagaat.

    Maar aan de andere kant van de spagaat ligt het boek dat ik nu aan het
    lezen ben. Ik ben eigenlijk vier boeken aan het lezen, maar deze heeft
    nu de voorkeur omdat ik wil weten hoe het zit. Het is een detective,
    van Henning Mankell, waarin de Zweedse rechercheur Wallander de
    hoofdrol speelt. Het is een dik boek, een kabbelend verhaal met ruimte
    voor allerhande uitwijdingen over gedachten en motieven,
    landschapsportretjes en psychologische ontwikkeling.

    Na het kijken naar 24 kan ik alleen nog maar daaraan denken als ik het boek lees.

    “Wallander, schiet die verdachte gewoon overhoop! Vermink hem! Sleur hem aan zijn haren mee naar het hoofdbureau! Verlies geen
    tijd met al dat gedenk en gedraal! Gebruik geweld! Breek zijn vingers!
    Sla hem neer met je pistool! Het moet in 24 uur over zijn!!!!”.

    U begrijpt, ik voel me goed en geheel niet gewelddadig of gehaast.


  • Verstandkiezen laten trekken is helemaal da bomb.

    Toen ik gisteren klaar was met werk, mocht ik geheel legaal op de bank
    liggen en zes (6) afleveringen van 24 kijken zonder me schuldig te
    voelen dat ik andere dingen moest doen of dat het vrijdagavond was en
    ik dus hip in een loungebar moest gaan staan, of dat ik vroeg naar bed
    moest omdat ik vandaag zo vroeg opmoest.

    Niets van dat!

    Twee katten op schoot, spanning bij 24.

    Mooier kan het leven niet zijn.

    En de pijn?

    Ik heb niets gevoeld, behalve een beetje daas van de pijnstillers, maar dat was juist mmm.

    En vandaag doe ik er gewoon nog een dagje DVD’tjes kijken bij.

    No spang dus, als je naar de tandarts moet.


  • auw!

    Het spijt me als ik u laat schrikken met een nietwegklikbare foto van mijn verstandskies.

    Maar ik heb niet voor niets een weblog!

    Hier mag ik klagen over helse pijnen en zieligheid en dan mag u reageren hoe u met mij meeleeft.
    Ter compensatie heb ik de kies op mijn verzachtende bloemetjesontbijtbord van de Hema gefotografeerd.

    “Een klassieke kies”, noemde de tandarts hem.

    Ik ben er zelf ook wel trots op.

    Dat bloed is maar een klein beetje van het bloed dat uit mijn mond kwam en in mijn mond zit, trouwens.

    En wat vindt u dan van dat heel erg ranzige zwarte spul op mijn kies?

    HEEL VIES!

    De verdoving is al bijna uitgewerkt.

    Het regent buiten.

    Een prima dagje om eens in mijn slaapzak op de bank naar DVD’tjes te kijken, kortom.

    Als ik daar tijd voor gehad zou hebben.


  • “Spaart u ook sprookjespunten?”, vroeg de caissi?re van Albert Heijn aan een man van middelbare leeftijd.

    “Euh, ik geloof het niet”, zei de man onzeker.
    “Ik zal het thuis aan mijn vrouw vragen.”


  • De F-side, was dat niet dat heel enge vak in het stadion, waar iedereen
    altijd met elkaar op de vuist ging en waar tijdens de wedstrijden
    louche (moord/drugs)contracten werden afgesloten? Was je daar je leven
    niet veilig en moest je ja en amen zeggen om je vege lijf te redden?

    Gisteren bevond ik mij voor het eerst op de F-side (en niet F-site, zoals ik automatisch typte).

    Een traktatie van vriend Wieland.

    Op welke plaatsen zitten we?, vroeg ik ge?nteresseerd.

    Zitten?, had Wieland verrast geantwoord.

    In de rij voor de ingang, waar Wieland uit werd gehaald omdat zijn naam
    lijkt op een van de meest gezochte hooligans, keek ik alvast wat
    schuchter om me heen tussen welk volk ik me 2x 45 minuten zou bevinden.


    Een jongen met een Ajaxjas, een Ajaxsjaal en een Ajaxpetje stond
    achter me op te scheppen over het aantal wedstrijden dat hij dit
    seizoen al had gezien.

    Goed volk dus, dacht ik.

    “En wat wordt ’t vanavond?”, vroeg ik hem, in een poging alvast vrienden te worden voor als ik het later moeilijk zou krijgen.

    Ik dacht dat het duidelijk was dat ik hem aansprak op zijn expertise.

    “En hoe moet ?k dat weten?”, vroeg hij.

    Eenmaal in de F-side stonden we op de favoriete plek van Wieland, op de trap, midmid.

    In de minuten voorafgaand aan de aftrap werd ik menigmaal onder de voet gelopen.

    Maar toen de wedstrijd eenmaal was begonnen, had ik de meest enthousiaste momenten in de ArenA ooit.

    Ik zong mee met de liederen die je na 1x horen uit je hoofd kent
    (gelukkig was er weinig variatie). Koen rijmt inderdaad op kampioen.

    Er werden goede en slechte grappen gemaakt waar ik om moest lachen.

    Ik joelde richting scheids.

    De mannen en enkele vrouw om mij heen joelden mee.

    Ik riep de spelers toe alsof ze me moesten horen.

    Met mijn inmiddels schorre keel was ik degene die zorgde voor de 2-0.

    En ja, ik floot zelfs op mijn vingers.

    Ik wist niet dat ik het nog kon.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)