Maand: januari 2006


  • Ik denk dat het verhaal voor iedereen inmiddels al bekend is: Taida zit in het laatste jaar van het VWO maar moet per direct het land uit. Is daarom van haar studieboeken, huis en vrienden weggerukt en toen, zoals dat gaat tegenwoordig, in de gevangenis gezet. Ondanks beloften dat zij in dit rotland mocht blijven tot zij haar diploma had gehaald. Op eigen kracht heeft ze de rechter proberen te overtuigen van het feit dat ze slechts vier maanden extra nodig heeft zodat ze in Kosovo niet met lege handen aankomt. Het mocht vooralsnog niet baten.

    Lees voor meer info het verhaal van haar klasgenoten.

    Liever zou ik voor alle Taida’s tekenen, maar niet iedereen heeft zoveel kracht kunnen opbrengen als zij. Teken hier als je ook vindt dat ze vier maanden extra moet mogen blijven. Eigenlijk vind ik iedereen compleet onbegrijpelijk die dat niet vindt.

    Update: Taida mag de beslissing over haar uitzettingsprocedure in vrijheid afwachten, heeft de rechtbank  in Groningen vandaag bepaald.

    Nu die vier maanden nog.


  • Het was een studentikoze jongen, eentje van het slonzige soort, die als laatste in de vierszit naast mij plaatsnam. De hele coupé zat nu vol, mensen schoven door het gangpad op weg naar de volgende.

    De studentikoze jongen pakte uit zijn tas een klapper, of een reader, afhankelijk van hoe dat op zijn faculteit genoemd wordt, en begon te lezen.

    De moeder en dochter tegenover hem praatten over hun winkeldagje.

    Na een tijdje ging de trein rijden en werd het langzaam stil. In de ruit zag ik dat het hoofd van de studentikoze jongen op een vreemde manier boven zijn boek hing.

    Ik keek naar de werkelijke weergave en zag dat de jongen in slaap gevallen was.

    Toen pas zag ik alle blikken op mij gericht. Ik was de laatste om erachter te komen dat de jongen in slaap gevallen was, iedereen grinnikte en keek mijn kant op om dit heugelijke feit te delen. Ik voelde me alsof ik aan het spelletje meedeed waarbij de laatste die zijn duim op zijn voorhoofd zet, de lul is.

    De slaap van de jongen zag er indrukwekkend uit. Alle vrouwen sloegen hem geïnteresseerd gade.

    Zijn hoofd zakte steeds iets verder naar beneden en kwam dan langzaam in stapjes weer recht op zijn schouders zonder dat de jongen het scheen te merken.

    Op en neer.

    Wij wachtten allemaal op het moment dat de jongen zijn slaap zou merken, dat hij zijn ogen open zou doen en dat hij verbijsterd wakker zou schrikken, onze blikken zou merken en zich lichtelijk zou schamen.

    Intussen waren al onze ogen op hem gericht. De solidariteit onder ons vrouwen was enorm. We staarden ongegeneerd en aandachtig tot het moment zou komen. De vrouw naast me kon een kreetje van spanning niet inhouden.

    Het verwachte effect bleef uit.

    Alsof hij al die tijd had geweten dat zijn hoofd langzaam in stapjes op en neer was gegaan, deed hij rustig zijn ogen open en begon verder te lezen, zonder te kijken waar hij was gebleven.

    Teleurstelling alom.


  • Het meisje dat voor me uit de trap afrende, kende ik niet.

    “Mijn vriendje staat beneden”, riep ze desondanks enthousiast.

    Ze nam de treden naar beneden met twee tegelijk, heel stoer, iets wat ik nooit gedurfd heb.

    We moesten nog drie trappen in het grote kantoorpand.

    Toen zag ik het vriendje van het meisje door de glazen voordeur heen staan.

    Ze huppelde naar de deur toe en deed hem open. Een grote glimlach op haar gezicht.

    “Gatverdamme”, riep ze plotseling, “je stinkt naar bier en patat”.

    Haar glimlach maakte plaats voor een dun streepje mond.

    Zijn glimlach ging over in gezucht.


  • “Hij heb al betaald”, zegt de barman. Eentje die in een schriftje elk biertje bijhoudt dat hij verkoopt.

    “Heeft”, zegt hij dan, zonder dat ik hem heb gecorrigeerd.

    Ik glimlach.

    “Ik moet heeft zeggen, heb is Amsterdams, dat is niet goed”, legt hij me uit.

    “Ach”, zeg ik, “u mag zeggen wat u wilt”, en ik bedenk dat ik in een royale bui ben.

    “Nee”, zegt de Spaansuitziende man naast me.

    “Hij moet goed zeggen, anders leer ik nooit!”


  • in brand


  • De volgende die achter de zin “Nog een gelukkig nieuwjaar” zegt: “mag dat eigenlijk nog wel?”, krijgt een corrigerende tik.
    Een harde ook.


  • Vanochtend vroeg, het was nog niet helemaal licht, stond ik met mijn
    fiets zoals zo vaak te wachten tot er een autoloos gaatje zou ontstaan
    op de drukke verkeersweg bij mijn huis. Aan de overkant van de straat
    stond een oudere Marokkaanse man, ook op de fiets, eveneens te wachten
    tot hij de grote oversteek zou wagen. Ik lachte de man vriendelijk toe
    om deze enorme overeenkomst tussen ons beide te delen. Die neiging zal
    wel voortkomen uit een wellicht totaal misplaatste overcompensatie van
    mijn kant richting de Marokkanen.

    De oudere Marokkaan voelde niets van onze gemeenschappelijke band en
    keek niet terug. Wel legde hij een steeds groter wordende interesse aan
    de dag voor iets naast hem op straat. Tussen de auto?s door zag ik dat
    hij naar een berg vuilniszakken en een bank aan het loeren was. Het
    ging hem waarschijnlijk om die bank, een bijzonder keurig exemplaar met
    geborduurde bloemen, zonde om zomaar bij het grof vuil te zetten.

    In het schijnsel van de lantaarnpaal zag ik even later hoe hij zich
    door de vuilniszakken heen een weg naar de bank baande. Af en toe tilde
    hij een vuilniszak op zodat hij een weggetje vrijmaakte. Toen ontdekte
    ik waar het hem werkelijk om te doen was: verscholen tussen de
    vuilniszakken stond een stepapparaat. Zo?n fitnessding met twee leggers
    dat je via de televisie kunt kopen waardoor je benen en billen immer in
    vorm blijven, mits je hem niet op zolder laat verstoffen, of op straat.

    De man inspecteerde het stepapparaat, draaide een knop om en nam erop
    plaats. Daar ging hij, ?s ochtends vroeg, zijn benen op en neer, in het
    zwakke lantaarnlicht, in een jurkachtig gewaad met gymschoenen eronder
    en een gebreid mutsje op zijn hoofd.

    Toen pas zag hij mij. Hij stopte niet, maar stak enthousiast zijn duim
    naar mij op. Daarna pakte hij de stepper en legde hem op het achteropje
    van zijn fiets.

    Even later, in het voorbijgaan tussen de auto?s door, zei hij iets tegen mij dat ik niet kon verstaan, maar wel begreep.


  • Politici hebben het altijd over die kloof tussen hen en de burger. Die
    gedicht moet worden. Maar het moet ook van twee kanten komen, enzo,
    blabla. 

    Daarom startten wij de site AmsterdamCentraal, om met die politici in contact te komen.

    Op initiatief van Lodewijk Asscher en inmiddels geadopteerd door nieuwszender AT5.

    Wat blijkt?

    Slechts een enkele politicus grijpt dit prachtige instrument (burgers!
    reacties! honderden lezers per dag!) aan om met ons in discussie te
    gaan over dingen die ons bezighouden.

    Zelfs in verkiezingstijd moet je bedelen om aandacht!

    Wij van AmsterdamCentraal dagen hen nu uit.

    Geef het door.


  • Onderweg kwam ik maar liefst langs drie filmopnames. Life in Amsterdam you know, het is net Hollywood.

    De eerste filmopname was hier op de hoek.

    Het eerste wat niet klopte, was dat de Marokkanen ineens negers waren geworden.

    Het tweede was het aantal mensen, het stond er zwart van (negers, sorry voor deze uitdrukking).

    Twee vetcoole hiphoppers waren een clip aan het opnemen. Ze dansten zonder muziek voor de graffiti op de muur.

    Ik reed een gecapuchonde neger aan.

    Binnenkort te zien op The Box, waarschijnlijk.

    Op de markt stonden tientallen mensen met oranje oufits te zingen in de camera, alsof het WK al in volle gang was.

    Debiele mutsen en opblaasbare kronen op hun hoofd. Stompzinnige tekst ook. Maar heel veel pret, waarschijnlijk.

    Omdat niemand me tegenhield, fietste ik er dwars doorheen.

    Let dus binnenkort op als de reclame voorbijkomt, of je een meisje met bloemen op haar fiets ziet langsstuiven.

    Vlak achter het Heinekenplein zag ik de derde filmopname.

    Grote lampen met wit licht schenen op de set, waar de crewleden bibberend stonden te wachten.

    Op wat, weet ik niet.

    Niet op mij, want ze keken me heel chagrijnig aan toen ik hard over hun kabels heenfietste.


  • miauwgr

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)