Maand: maart 2006


  • “Gekommen um zu bleiben, wir gehen nicht mehr weg”, zong Wir Sind Helden
    gisterenavond in de Melkweg. Het was de tweede keer dat ik ze zag, en
    ze hadden gelogen, want tussendoor waren ze heus weer terug naar
    Duitsland gegaan. Ik ben ook niet gekomen om te blijven, want ik ga
    namelijk ook even weg. Commentaar staat uit tegen nare spaminvasies en
    andere ongewenste reageerdrang.

    Ich bin zur?rck, bevor Sie es wissen.


  • Bij het telefonisch reserveren bij het restaurant hoorde ik nog net hoe de barman de muziek zachter zette.
    “Sorry
    hoor”, zei de man verontschuldigend. “Ik moet eerst de muziek zachter
    doen, en dan pas opnemen, dat vergeet ik steeds”. Er volgde een diepe
    zucht. Eentje die niet gepaard ging met moedeloosheid, maar met liefde
    en geluk. De zucht klonk een beetje ge?motioneerd.
    “Weet u wat het is”, zei de barman tegen mij. Hij wachtte mijn antwoord niet af.
    “Het is zulke mooie muziek”, zei hij.
    Zijn accent was onvervalst Amsterdams.
    “Ik
    heb het voor mijn verjaardag gekregen en nu draai ik het elke dag”, zei
    hij. “Heel hard. Vooral in zo’n leeg caf? bij het opstarten doet het
    het heel erg goed”, legde hij uit.
    Ik verontschuldigde mezelf omdat ik hem had gestoord door hem te bellen, zo vroeg nog, tijdens het opstarten.
    “U zou het eigenlijk eens moeten horen”, zei hij, “wacht”.
    Ik hoefde maar even te wachten.
    Binnen de seconde ging de volumeknop omhoog. Een heel strijkersensemble kwam via de telefoonlijn op me af.
    “Het is Schubert”, zei de barman met een snik in zijn stem.
    “En ik heb ze alle elf gekregen! Vind je het niet prachtig?”, riep hij blij.
    Ergens tijdens het gesprek was ik van een u een je geworden.

    Bij het proefformulier op iens.nl zou ik, hoe het eten ook zou smaken, schrijven dat het er geweldig was.


  • Ze komen uit het niets. Als ik in de auto zit of op de fiets, als ik even niets te doen heb, of onder de douche. Onder de douche vooral. Oh man, onder de douche.
    Liedjes.
    Het zijn er twee. Ze komen altijd terug, als hinderlijke popups die je weg wilt klikken maar waarvoor je nog geen kruisje ziet.

    Liedje 1 is Live to Tell van Madonna
    Nogal een draak van een drama. Vooral deze passage doet het goed in de krochten van mijn geest:
    "If I ran away, I’d never have the strength
    To go very far"
    Misschien is het psychologisch wel heel erg veelzeggend.

    Liedje 2 is de tune van Tussen Kunst en Kitsch
    Dat vind ik eigenlijk nog verontrustender dan het eerste nummer. Waarom ken ik die tune (ik kijk dat programma echt nooit) en waarom komt het maar steeds terug mijn hoofd in, mijn mond uit? Het is zo'n triomfantelijk gepingel.

    Ik word er altijd een beetje treurig van.
    Waarom heb ik niet gewoon een lekkere rocksong in mijn kop?
    Of 4'33 van John Cage. Had ik maar 4'33 in mijn hoofd.




  • Middenmeer, zondagmiddag 26 maart.

    “The Cats?”, zei mijn broer, “die zijn toch allemaal dood?”

    Ik herinnerde me iets van een koninklijk lintje, maar wist het niet meer zeker.

    Even later zagen we bij de Beurs in Middenmeer grote rijen auto’s met
    kirrende dames. We weten nu hoe The Cats underscore fans eruitzien.

    Ze zijn alive and kirring.


  • Gisteren in de Melkweg een partijtje Lowlands versus Boekenweek.
    Blijft een aparte combinatie, schrijvers en popzalen, maar ik vond
    eigenlijk dat het wel geslaagd was. Tenenkrommend blijft het als de
    schrijver op het podium verlegen voorleest en iedereen er doorheen
    blijft praten. Maar het ging goed! Kluun
    las opgewekt voor uit oud en nieuw werk waar hard om gelachen kon
    worden (en soms gehuild), de minder grappige auteurs verhaalden in de
    kleinere zaaltjes voor een stil publiek over zelfmoord en er werd
    muziek gemaakt, o.a. door een gelegenheidsband (met toetsenist van Solo)
    die Willem Wilmink ten gehore brachten. Uit de Popquiz a Gogo met
    schrijvers in combinatie met iemand uit het publiek bleek dat de
    schrijvers weinig kaas van de muziek hadden gegeten en dat Joost
    Zwagerman een voorzegger is (wat niemand verbaasde). Daarna gingen de
    voetjes van de vloer op de tunes van de vooraf spannend klinkende High
    Fidelty dj, maar de beelden uit de film waren leuker dan zijn
    muziekkeuze. Resultaat van de avond was wonderwel dat ik zojuist Vak
    127 van Menno Pot bestelde. Zo’n boekenweek, het geeft je veel te veel te lezen.


  • Ja, jottum, het museum. Een enthousiastere reactie kun je van een dertienjarige niet verwachten, dus togen we opgewekt naar het Stedelijk Museum, want daar was een tentoonstelling over computerspelletjes.

    Games = Art staat er door de hele stad groots aangekondigd. Een betere
    titel hadden ze niet kunnen bedenken. Blijkbaar vonden de makers van de
    tentoonstelling inderdaad dat gaming gelijk staat aan kunst en dat er
    dus niets hoeft te worden uitgelegd. Wel zo makkelijk. We hangen een
    aantal schermen aan de muur, waarop we wat spelletjes laten zien. Niet
    te veel mee doen. En weet je wat, we geven er geen uitleg bij, de
    mensen mogen kijken, niet zelf spelen. We zeggen er ook niet bij waarom
    we juist deze spellen uit het gigantische aanbod hebben uitgekozen. De
    bezoeker krijgt geen stenciltje mee met wat meer informatie. En er is
    meer! Want we laten ook niet zien hoe de games gemaakt zijn, wie is
    daar nou in ge?nteresseerd? Een leuk overzicht van de geschiedenis van
    computerspelletjes, bijvoorbeeld van pong tot nu? Nee, wat we doen, is
    niet interactief en ook niet informatief. Want games = art. Dat zeggen
    we toch. En na drie zaaltjes is het klaar.

    Ik probeer mijn relatie met moderne kunst steeds weer nieuw leven in te
    blazen, maar ik raak verder gedesillusioneerd. De action figures die
    achter elkaar zelfmoord plegen maakten nog het meeste indruk op mijn
    inmiddels verdrietige gemoed. Ik zal wel een snob zijn en het niet
    hebben begrepen. In tegenstelling tot de knikkende mevrouw die dacht
    dat ze vanwege een kleurrijke lapjesjurk en een bizar mutsje zelf
    wandelende kunst was.

    Gelukkig konden we voor de negen euro die we hadden betaald ook nog
    naar bijvoorbeeld stoelen kijken waar we niet op mochten zitten. Van de
    dertienjarige hoefde dat niet zo, hij bleef achter in de gamelounge,
    alwaar hij met matig enthousiasme grote monsters met dolken te lijf
    ging. Hoewel hij hierdoor een half uur kritiekloos mocht gamen, was ook
    hij teleurgesteld over de tentoonstelling. Nieuwe spellen spelen kan
    hij in de winkel op de hoek immers ook. ?Hoewel?, zei hij, ?daar zijn
    ze meestal kapot?. Toch nog een voordeel, zo?n museum.


  • Oh – how I luuuuv tradities!
    Heden, 21 maart, doe ik als immer mijn lentegroet.

    2002 
    2003 
    2004 
    2005 

    In 2005 heb ik het een beetje vergeten te melden, zoals u ziet als u op het linkje hebt geklikt, misschien zitten we daarom nu in de kou.
    Kan iemand de lente even aanzetten?
    Dan ga ik even gillen. Gil! Gil! Groet! Groet! Oeg oeg. Roep roep.


  • Mail van een bekend middagprogramma op televisie.

    “Beste Merel, we zouden het leuk vinden om je dinsdag in ons programma te ontvangen”

    Nou – dat is nog eens aardig.

    “Omdat je hebt meegedaan aan Idols”.

    WTF!?

    Ik heb gans en geheel niet meegedaan aan Idols!

    Dus ik mail terug, om te vragen hoe ze aan mijn adres komen.

    Antwoord: gewoon gegoogled en maar geprobeerd.


  • Het werd (het lukte geen enkel Nederlands boek mij te veroveren):

    – Saturday (Ian McEwan, omdat McEwan bijna altijd goed is)
    – Elementaire Deeltjes (Houellebecq – omdat ie zo goedkoop was en het er dan toch eens van moest komen dat ik een eigen mening hierover zou hebben in plaats van anderen na te praten)
    – De Stad der Blinden (Jose Saramago – omdat twee vriendinnen deze al eens hadden aangeraden en daarbij zeiden dat het heel heftig was en naar en dat ik dacht: zou ik dat dan wel doen?)

    Waarom het er drie werden, is mij ook een raadsel.
    Ik denk dat ik nu vakantie moet nemen om de boeken (plus wat ik nog had liggen) te lezen. Als ik dan klaar ben, dan lees ik de rest van uw suggesties.


  • “Sorry, kunt u even een stap opzij doen?”, vraagt een jongen met een
    fototoestel in zijn handen. Plaats van delict is boekhandel Scheltema.

    De jongen gaat een foto van mij maken, ik weet het zeker. Hij kijkt
    namelijk ge?nteresseerd naar het boek dat ik in mijn hand heb en hij
    lacht vriendelijk.

    “Hoe moet ik precies staan?”, zeg ik, terwijl ik mijn pony nonchalant goed hang met een korte knik van mijn hoofd.

    “Iets meer naar achteren”, zegt de jongen en hij wijst dat ik verder
    weg moet, naar de tafel waar de best verkochte boeken liggen.

    Dan richt hij zijn fototoestel op een rij boeken in de boekenkast. Niet
    naar mij. De boeken zijn zo neergezet dat ze veel aandacht krijgen.
    Eendere kaften op een rij.

    Hij drukt af, het toestel flitst.

    De jongen begint te lachen.

    “Heb ik geschreven”, zegt hij dan stralend en hij loopt weg.

    Ik had toch beter moeten kijken waar hij zijn toestel op richtte.

    Want Renate Dorrestein ziet er heel anders uit.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)