Maand: februari 2007


  • Het was nog vroeg. Ze had eerst een tijd alleen bij het raam gezeten, voordat de man haar begroet had. Het was een vrouw op leeftijd, een jaar of zeventig misschien, maar ze straalde nog vol levenslust. De man die tegenover haar had plaatsgenomen was van haar leeftijd, maar duidelijk ouder in zijn fysiek. Hij had de vrouw bij de begroeting drie zoenen gegeven en had erbij gezegd dat hij vond dat dat wel mocht. De vrouw had liefdevol geglimlacht.

    "New York, ja, daar zou ik wel graag heen willen", zei de vrouw even later. "Het lijkt me geweldig."
    De man vertelde dat hij in New York was geweest met zijn kinderen, toen hij zestig geworden was.
    "Waar wonen je kinderen nu?", vroeg de vrouw. De man vertelde.
    "Wat fijn", zei de vrouw. Ze vertelde over haar kinderen. Over haar ex-man, die overleden was. De man knikte.
    Ze praatten.
    Soms zwegen ze.

    "Het is gek hè?", zei de vrouw. "Dat je al zoveel weet van elkaar door al het e-mailen. Het is leuk om je te zien."
    "Dat vind ik ook van jou", zei de man voorzichtig.


  • Een van de beelden die me van Berlijn het meest is bijgebleven, op de films en de gebouwen na, is een carnavalsoutfit.
    De outfit hing te stralen in het rek in het Galeria Kaufhof am Alex.
    Het was een Biotonne-outfit voor een kind.

    Een GFT-bak.
    Als carnavalsoutfit.
    Voor een kind.

    “Als wat ga jij?”
    “Ik ga als ridder.”
    “Ik ga als GFT-bak.”

    Wrede, wrede ouders.


  • Ik stond hoger dan de trauma-helikopter op het dak van de VU.
    En ik bevond me nog maar op eenderde van het kantoorgebouw.
    Mijn eerste keer Zuidas.

    Eenmaal buiten kwam ik Jaap Stam tegen, in gezelschap van een jonge speler.
    Hij zag eruit alsof hij geloofde in een 4-0 overwinning.

    Enkele
    minuten later liep ik in mijn eentje over het statige grindpad van
    Zorgvlied, de mooiste begraafplaats van Amsterdam. Ik kon me niet
    herinneren hier ooit in mijn eentje te zijn geweest. Maar ik was op een
    leeftijd gekomen dat dat soms wel zo is.
    In de lange rij voor de condoleances bekeek ik de bezoekers – het zou zomaar mijn familie kunnen zijn.

    Vriendin G. stond er moedig bij.
    Ik verontschuldigde me omdat ik tranen in mijn ogen kreeg, terwijl zij
    zo monter handen stond te schudden. Maar één keer had ik haar moeder
    gezien.Ze kneep in mijn vinger en zei wow.
    Mijn ring.

    Buiten zaten mensen in de zon. Ze keken redelijk ontspannen.
    Ik ging maar eens een lang eind fietsen met mooie muziek.
    En flink veel hoop dat mijn dierbaren voorlopig nog niet aan de beurt zijn.


  • Achter die voordeur had ik ooit een feest.
    De gang waar ik onwennig in binnenkwam stond me ineens weer goed voor de geest. Hoe lang was het geleden? Tien jaar, dertien? De zenuwen, omdat ik bang was niemand te kennen. De kriebels in mijn buik omdat ik door hem uitgenodigd was. Ook al wist ik niet zeker of ik hem leuk vond, het was een prettig gevoel dat hij me op zijn feest wilde hebben.
    De drukte achter de voordeur die ik niet had verwacht. Een gang vol mensen die me aankeken toen ik binnenkwam. De oordelende ogen van de meisjes, de ongeïnteresseerde blikken van de jongens. De gekke tweeling D., van wie er eentje op de trap zat.
    Mijn twijfel over waar ik mijn jas moest hangen, waarna ik hem op goed geluk in een hoek gooide. Mijn speurtocht naar bekenden in kamer, en naar de jarige. De onzekerheid over de coolheid van mijn cadeau. Het zien van de jarige, het cadeau geven, terwijl iemand ook om zijn aandacht bedelde, waardoor hij mijn cadeau weglegde op een tafel, waar het ongetwijfeld tot morgenochtend zou blijven liggen.
    Het bij een groepje mensen gaan staan van wie ik er eentje vagelijk kende en me spontaan doch onopvallend proberen in de conversatie te mengen. De veranda met het trappetje naar de tuin. De jongen die over iemand anders schoenen heenkotste. De drugs die buiten gebruikt werden. De hoeveelheid biertjes die ik niet leegdronk.
    Mijn jas, die aan het eind van het feest spoorloos was.
    Gelukkig woonde ik vlakbij.


  • Het excuus om voor de derde keer in twee-en-half jaar tijd op bezoek bij vriendin B. in Berlijn te gaan, was de Berlinale. Alle films die we hadden uitgezocht, waren uitverkocht en juist die wonnen afgelopen zaterdag allemaal prijzen. Zouden wij zo goed zijn in uitzoeken of was er weinig goed aanbod?

    Op donderdag waren we bij Brand Upon the Brain van Guy Maddin. Een bijzondere voorstelling, want een ‘stomme’ film, met live orkest (het Volkswagen Orchester haha) en drie in witte jassen geklede Gerauschmachers. Gerauschmachers zijn mensen die het geluid maken bij films, van voetstappen tot wind tot ademhaling, op de aftiteling van Engelstalige films ook wel foley artists genoemd. Het was een wonder om ze bezig te zien. Bovendien weet ik nu dat het stevig bijten in mensenvlees net zo klinkt als het de nek omdraaien van een stronk bleekselderij. Ieh! Isabella Rosselini was de stalmeesteres met een mooi accent. Om het allemaal mee te maken in de Deutsche Oper maakte het helemaal af.

    En waarom niet naar een Nederlandse film gaan als je toch in Berlijn bent? Op vrijdag gingen we naar Wolfsbergen, de nieuwe film van Nanouk Leopold. De Q&A na afloop maakte de film grappig genoeg eigenlijk mooier.
    Q: “Why was there a wolf in the end?”
    A: “I really wanted to give the girl a present and well, when I was young I really would have liked to see a wolf.”
    Leuk mens, die Nanouk Leopold.
    Pas na de zomer in de Nederlandse bioscopen.

    Omdat er heel veel regisseurs aanwezig zijn in Berlijn, besloten we naar het regiedebuut van Antonio Banderas te gaan: El Camino de los Ingleses. Het is zo fijn om dat heel vaak en heel snel uit te spreken, El Camino de los Ingleses, dat dat alleen ook al een goede reden zou zijn geweest. Maar Antonio, die eerder die week wel in Berlijn was, was reeds naar huis teruggegaan. Dat was maar beter ook, want de film was nogal ambitieus en op een paar mooie cinematografische plaatjes na niet echt de moeite waard. De locatie waar we hem zagen dan weer wel: lekker aan de Karl-Marx-Allee. Ook dat is heel leuk om uit te spreken.

    Toen was het zondag.
    En op zondag gingen we niet naar de film.
    Want op zondag in Berlijn, dan ga je brunchen. 🙂
    Berlin ist da bomb!


  • Zodra we laat op de avond de Nederlandse grens overgingen, ging er van
    alles mis met onze trein. We hadden volgens de overijverige
    treinconducteur een lokstoring (?), Lock Schade of Engine Error
    waardoor we vertraging opliepen en de trein ter hoogte van Amersfoort
    niet meer verderreed vanwege veiligheidsredenen. Als we geen obstakels
    zoals onze schoonmoeder bij ons hadden (de woorden van de conducteur)
    konden we op spoor 4 de aansluiting halen.

    We leerden dat er ook in Almelo en Henglo carnaval gevierd wordt.
    Waarbij we ook meteen hét carnavalsnummer van 2007 konden achterhalen.

    Nananana
    nanananana nananana.
    nanana nanana nananananana
    Later meer over Berlin!


  • Ich bin in Berlin. Ich werde ins Kino gehen, jawohl, sehr gut, richtig!
    Bis später, deshalb, Sie Popfelköpchen.

    Ja, ich weiss auch wohl dass Popfelköpchen kein Deutsch ist, aber es klingt so geil.
    Und weil die Kommentare nicht durch mich gesehen werden, ist der Kommentarbox geschlossen.
    Tschüss!


  • Warm gezeten achter glas, een kop thee met mijn koude handen
    omklemmend, zag ik een doorweekte jongen van een jaar of achttien tegen
    de wind in fietsen.

    In zijn hand hield hij een enkele rode roos, zorgvuldig verpakt in cellofaan met een rood lintje.

    Op zijn gezicht een zenuwachtige grijns, opvallend tussen alle hardtrappende chagrijnen van de avondspits.

    Daar kon zelfs mijn Valentijnscynisme niet tegenop.


  • "Hee, een nieuwe dvd-speler!"
    "Ja, die kreeg ik gratis bij mijn telefoonabonnement"
    Ofzo.
    In mijn buurt krijgen mensen altijd opmerkelijk veel dingen bij hun
    nieuwe abonnementen die mij bij vlagen tamelijk jaloers maken. Een
    dvd-speler heb ik al, maar 'het cadeau krijgen' op zich vind ik een
    aantrekkelijk concept.

    Deze inleiding moet de vreugde over mijn nieuwe deal op u overbrengen.
    Dan nu eerst, voor wij verdergaan, lieve kijkbuiskindertjes, een situatieschets van de internetlogistiek in mijn huis.

    Ik
    heb een pc en een laptop. Op de pc heb ik ADSL. Mijn laptop heeft geen
    internetverbinding. Ik heb wel eens een router gekocht met een snoer
    van 20 meter, maar een snoer van 20 meter is… een snoer van 20 meter.
    Irritating. Bovendien hield de router ermee op en wist ik niet hoe ik
    het ding moest configureren en voelde ik me een vrouw.

    Toen was
    er WiFi. Niet door mij aangelegd, maar door een buurman. En een andere
    buurman. En weer een andere buurman. Ik kon met mijn laptop hun signaal
    oppikken en gewoon draadloos internetten! Hoera! Hoera! Mijn buren
    waren lief en geweldig! Toen besloot buurman 1 dat zijn draadloos
    netwerk beter beveiligd kon worden, dus die viel af. Toen ging buurman
    2 over op beveiliging. Toen had ik nog één buurman over die zijn
    draadloze netwerk voor mij openstelde. Als ik wist wie het was, had ik
    hem een deal aangeboden, maar hij heette Linksys en meer niet.

    Buurman Linksys heeft vorige week ook besloten zijn verbinding te beveiligen! Weg was mijn draadloos netwerk! Potjan!
    Ik plengde vele tranen en keek vertwijfeld uit het raam of ik de val zou overleven.

    Toen werd ik daadkrachtig en besloot ik op internet (op mijn pc
    hè, met een draadje, zoals u snapt) op te zoeken hoe ik dan
    uiteindelijk toch zélf WiFi moest bewerkstelligen. Op de website van
    mijn provider stond dat nieuwe abonnees een gratis WiFi-modem kregen,
    bij afsluiting van een nieuw abonnement. Met alle dvd-spelers die ik
    nooit ergens gratis bij had gekregen in mijn hoofd belde ik de
    provider. Ik riep dat ik veel meer recht had op een gratis WiFi-modem
    dan nieuwe abonnees. Ik was sinds mijn eerste stapjes op het
    wereldwijdeweb al bij deze provider! Minstens honderd jaar.

    Hoe
    trots was ik toen ik mijn geheel gratis WiFi-modem thuis zag
    verschijnen. Hoe trots was ik ook toen ik alle stappen geheel zelf en
    zonder enige hulplijn in te schakelen uitvoerde en hoe trots ben ik
    erop dat ik dit nu geheel draadloos type. Merel übernerd jippie ja jee!

    Ik heb eigenlijk nog maar één vraag.
    Zelf ben ik een groot voorstander van het openstellen van alle
    draadloze netwerken. Zodat iedereen bij iedereen gratis kan
    internetten. Dat is vast niet helemaal veilig. Maar:
    Kun je bij een onbeveiligd netwerk iemands computer echt hackeleren (ook als iemand een goede firewall heeft)?
    Of gaat het alleen om de snelheid van de verbinding die langzamer wordt wanneer je je netwerk openzet?


  • We liepen door het bos.
    Er was geen weeralarm.
    De vogeltjes kwetterden erop los, de zon liet zich af en toe
    lenteachtig zien en er waren honderden sneeuwklokjes die ik steevast
    winterkoninkjes noem.
    "Je telefoon gaat", zei ik.
    "Dat zijn de vogels."

    Ik zat beneden in de keuken te praten. Een gesprek te voeren.
    De fluitketel floot, de poes sprong op schoot, de ander op tafel.
    "Je telefoon gaat", zei ik, terwijl ik naar de verdieping boven ons wees.
    "Dat is een cd van Bach."

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)