Jaar: 2008


  • * Dat was een leuk jaar! Beetje vol was het wel.
    Goed voornemen voor 2009: minder vol jaar creëren.
    Meer tijd inplannen voor verrassingen. Dat lijkt een contradictio, maar is het niet.

    * Onwelkome verrassing in 2008 waren de rimpels. Let wel: niet de rimpels die je ziet als je lacht of als je grimast. Maar de rimpels die je ziet als je ontspannen bent. Je fronsen die niet terugplooien. Mijn eerste permanente rimpel trof ik aan op maandagochtend 27 oktober. Het moest weer een maandag zijn. Hij moet er al een tijdje gezeten hebben, maar hij openbaarde zich die ochtend in het felle tl-licht. Sindsdien ben ik niet meer de oude geweest. Het is het begin van het einde.

    * Ik heb een ontelbaar aantal woorden geschreven dit jaar. Iets te veel, als u het mij vraagt (u vroeg het inderdaad niet). Voor nieuwe en bestaande opdrachtgevers, voor leuke en moeilijke klussen, voor vrienden, voor een roman. Ik heb ook een ontelbaar aantal woorden geschrapt. Van alle ontelbare woorden kwamen er maar weinig op dit weblog terecht. Goed voornemen voor 2009: meer woorden op dit weblog. Weer op zoek naar de verwondering.

    * De woorden waar ik in 2009 het meest benieuwd naar ben, komen van de hand van Rob Wijnberg. Het is een beetje eng dat hij uit 1982 komt, maar hij schrijft mooie beschouwende stukken in NRC Next. Ik heb zin om hem te lezen.

    * In 2008 was ik in New York en in Portugal.
    Beide waren geweldig en zeer fotogeniek. Voornemen voor 2009: veel meer moois bekijken.

    * In 2008 ging ik samenwonen. Halleluja.
    Daarover in 2009 meer.

    * In 2008 merkte ik dat ik minder vaak denk aan wat ik volgend jaar doe maar vaker aan wat ik over jaren doe. Ik betrap mezelf erop dat ik zo af en toe denk: zou ik dit werk nog tot aan mijn pensioen doen? Of: woon ik hier over 5 jaar nog? Vreemd genoeg zijn die verweggedachten nauwelijks beangstigend.

    * 2009 wordt het jaar van taarten bakken, let maar op. Knus bij de televisie met haardvuur, een bordspel en beslagen ramen. Kaarsen komen weer helemaal terug. Gesprekken over het leven. Een recessie brengt ook goede dingen. 

    * Ik wens u allen een zeer mooi 2009.


  • Ietwat onzeker in een grappig soort creatie stapte ik vrolijk uit de paskamer.
    "Dit is geen mode, dit moet humor zijn", zei hij.
    Zie subject.


  • jaarbeursplein
    Holiday on Ice-truck op het Jaarbeursplein, dinsdag.
    (klik op het plaatje voor een groter exemplaar)


  • “Hé, heb je je ziek gemeld?”, vroeg de Man des Huizes, die vakantie heeft, vanochtend. Hij keek me uitgeslapen aan.
    “Nee, hoezo?”, vroeg ik.
    “Het is kwart voor tien”, zei hij vrolijk.
    Snel wierp ik een blik op de nieuwe wekker, die niet was afgegaan. Daarbij draaide ik me om, waardoor het klokje door een klein kiertje tussen het bed en de muur viel. Ik hoorde de wekker op het laminaat neerkomen en een fractie van een seconde later hoorde ik ook het klepje van de batterij de grond raken.
    “KWART VOOR TIEN?”, schreeuwde ik.

    Forenzen buiten de spits om is heel rustgevend, merkte ik, nadat ik de trein net voor mijn neus had zien wegrijden. Als je dan toch veel te laat bent, maakt het niet meer uit ook. Ik kocht een koffie verkeerd en las mijn krantje.

    Pomtidom.

    Bij het instappen van de coupé was ik nog steeds zo relaxed, dat ik niet uitkeek en struikelde.
    Flatsj.
    Mijn nog geheel volle beker koffie viel uit mijn hand, terwijl ik me vastklampte aan een hoofdsteun. De inhoud van de beker golfde gretig door het gangpad. Ik keek lijdzaam toe hoe de koffie zich over de grijze vloerbedekking verspreidde als de vertakkingen van een rivierdelta. De hakken van de vrouwen en bordeelsluipers van de mannen waren de bomen waar de rivier zich met kolkende snelheid omheen vormde.

    “Dit is heel gênant”, zei ik tegen mijn medereizigers. Een vrouw keek met een vies gezicht naar de crèmekleurige massa die haar tas nog net niet bereikte.
    Je kunt het maar beter gezegd hebben.

    “Maar ik ruim het op!”, zei ik, nog heel enthousiast klinkend en ook een beetje als een heldin. Ik maakte rechtsomkeert, ging het trappetje af, naar de wc, en trok de halve wc-rol van de rol. Ik twijfelde of ik niet de benen zou nemen, maar liep terug naar boven en begon de koffie geknield op te deppen. De weinig meelevende maar sterk smalende blikken van de mensen probeerde ik te negeren. Dat was niet makkelijk!
    Het bleek onmogelijk.

    Nadat mijn voorraad papier zich had volgezogen zag ik tot mijn teleurstelling dat pas ongeveer een vijfde van de troep was opgeruimd.

    Ik glimlachte geruststellend en met een rood gezicht naar de reizigers en toog weer naar de wc. Die zat inmiddels op slot en ik wachtte ongeduldig. Toen de wc vrij was, trok ik wederom een lading papier van de rol. Een voorbijganger vroeg me waarom. Ik vroeg me af wat ik zou doen als de rol op was. Ik ging terug naar de koffierivier en begon weer te deppen.

    “Toch zonde van de koffie hè”, zei een vrouw hoofdschuddend.

    Het toiletpapier van de NS kon niet op tegen de 250 ml koffie. Vier keer liep ik terug naar de wc. Toen was de wc-rol op en dumpte ik een gigantische, druipende massa kleurloos papier in het treintoilet. Ik zwaaide er even naar toen het op de rails terechtkwam.

    Gelukkig verdwaalde ik een half uur later, toen ik stinkend naar koffie en warme melk op mijn werk aankwam. En was er, toen ik eindelijk had uitgevogeld waar ik moest zijn, geen computer meer vrij.


  • de hondsbosse zeewering
    hoe sterk is de eenzame fietser
    surrealistische duinen
    het ballonnenmonster
    en bellen maar


  • Ik stond met een onbekende buurman (ik heb nog geen bekende buurman) met een fiets in de redelijk kleine lift toen er op een volgende verdieping maar liefst drie anderen bij wilden.
    De drie twijfelden, maar stapten toch in, waarna we noodgedwongen knus op elkaar stonden.

    "Wordt het toch nog gezellig!", riep de vrouw van het nieuwe drietal enthousiast.
    Het viel stil.
    De lift klom een verdieping.
    En nog een.
    En niemand zei iets.
    Het was zo stil in de lift dat iemand wel iets moest zeggen.

    "Nou, het werd toch niet gezellig", zei ik, toen de lift bijna bij mijn verdieping was aangekomen.
    De zin bleef hangen. Het werd weer helemaal stil.
    Niemand reageerde. Vier mensen stonden in doodse stilte welke vorm van communicatie dan ook te dwarsbomen.

    Toen kwam de lift aan bij mijn verdieping.
    "Nou dag", zei ik. "Ik ben trouwens de nieuwe buurvrouw."


  • * Mijn leven past in één boedelbak.

    * Ik typ dit op mijn eigen computer, die in tien seconden was aangesloten en waarop de internetverbinding het ook direct deed.
    Ik was daarover zeer verrast.

    * Mijn vrienden waren supergeweldig met de verhuizing. Het hele huis ruikt naar erwtensoep.

    * Vriendin M. zei, toen ze de grote raampartij zag en het voor Amsterdamse begrippen compleet vrije uitzicht:
    “Oh! Ik zou hier altijd bloot zijn.”

    * Haha. Ik heb steeds het idee dat ik straks nog naar huis moet.

    * Ronja en Maus hebben een interessante tactiek: ze zitten gezellig onder het bed te ronken en pas vannacht toen we in bed gingen liggen, kwamen ze er luidspinnend onder vandaan en liepen ze de hele nacht over me heen om me kopjes te geven. Toen ik naar de wc ging, gaf Ronja me een rondleiding tussen de dozen door. Nu zitten ze alweer een paar uur veilig onder het bed verstopt. 

    * De Man des Huizes heeft permanent bezoek gekregen van drie vrouwen. Soms heb ik wel met hem te doen, maar hij blijft er zeer rustig onder.


  • vet veel punten
    Ik ben verslaafd. En het is nog educatief verantwoord ook.
    Want sinds gisteren ken ik ineens de ligging van veel meer landen dan voorheen.
    Ik weet nu zelfs waar Djibouti is.
    En Benin.
    En Equatoriaal Guinea, Papoea-Nieuw-Guinea en gewoon Guinea.

    Ik zwerf, op zoek naar de landen die ik niet wist te vinden, al een etmaal over Google Maps.
    En ik blijf me verbazen.


  • Het blijft wat ongemakkelijk; een ontmoeting met een bekende op het perron in de ochtendspits. Je bent geneigd elkaar te negeren wegens vroeg en donker, maar soms lukt dat niet. En soms wil je het ook niet, omdat het al veel te lang geleden is dat je elkaar hebt gezien.

    Zo zat ik onlangs ineens in een bomvolle trein tegenover S.
    Ook dat blijft ongemakkelijk; een gesprek voeren met heel veel meeluisteraars. Die er niet voor hebben gekozen jouw geklets aan te horen. En die jij niet hebt uitgekozen als meeluisteraars. 
    "Je boek ligt er goed bij in de winkels, ik zie het overal!", riep S.
    Een meneer keek snel op uit zijn krant, voor het geval hij met een beroemde schrijfster in de trein zou zitten en hij het zou missen, om vervolgens na een blik op mij teleurgesteld verder te lezen. 

    S. ken ik eigenlijk niet.
    We hebben elkaar vorig jaar ontmoet op een heel leuk feestje en raakten toen aan de praat.
    En nu zag ik hem weer in de trein.

    "Hoe is het met je volleybalteam?", vroeg ik.
    "Volleybalteam?", vroeg hij verbaasd.
    Even vreesde ik dat ik een verkeerde link had gelegd, maar ik wist het zeker.

    "Was het een handbalteam?", vroeg ik.
    De vrouw naast me schoof een beetje geïrriteerd op.
    S. schudde vragend zijn hoofd.
    "Een voetbalteam?", vroeg ik.

    De vrouw naast me zuchtte en onderstreepte driftig een zin in het document op haar schoot.
    "Ik weet niet waar je het over hebt", zei S.
    "Hè, was het dan trefbal?", vroeg ik.
    "Nee", zei S.

    "Basketbal", zei de vrouw naast me.
    Ik keek even opzij.
    "Basketbal", herhaalde ze. "Je moet nu basketbal gokken."

    "Basketbal?", vroeg ik.
    S. schudde zijn hoofd.
    "Tafeltennis", zei de vrouw.
    S. schudde zijn hoofd.
    "Korfbal", zei de vrouw.
    S. schudde zijn hoofd.
    "Honkbal", zei de vrouw.

    "Oh, jullie bedoelen het roeien!", riep S. uit.
    De vrouw naast me keek me plotseling heel boos aan.
    "Dat is helemaal niet met een bal!", riep ze.


  • Vandaag woon ik op de kop af 14 jaar in mijn huis. Niet eerder woonde ik zo lang op één plek.
    10,5 jaar in Zaandam, en 8,5 jaar in een ander Amsterdams huis.

    Ik was net 19 geworden toen ik mijn spullen hierheen verhuisde. Of, spullen? Ik had bijna niets, maar de vorige bewoners hadden nog wat meubels achtergelaten. Nu staat het huis vol. De spullen van de vorige bewoners staan er al een hele tijd niet meer.

    Al 14 jaar lang bezie ik de stad vanuit dit perspectief. In de Pijp, vlakbij de Amstel. De Rembrandttoren waarop ik uitkijk, bestaat hier precies zo lang als ik. Later kwamen er twee torens bij. In 14 jaar ging ik studeren, studeerde ik af, ging ik werken, werd ik zelfstandig ondernemer, schreef ik twee romans. Vijf jaar geleden trokken er twee harige dametjes bij mij in.

    Ik ken de kortste routes, ik weet welke winkels er voor deze winkels waren, welke fastfoodrestaurants hier op de hoek het allemaal niet overleefden, ik ken de historie van de wijk. Het is altijd een fijn huis geweest, een heerlijke plek om thuis te komen, een perfecte locatie voor een mooi leven.

    Ik heb de beste onderburen van de hele wereld.

    Ik ga verhuizen. 
    Nog 13 dagen en dan woon ik niet meer hier.
    Merel Roze gaat samenwonen.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)