Maand: januari 2008


  • Ik bevind mij momenteel op de twintigste verdieping van een toren.
    De toren gaat letterlijk heen en weer.
    De lamellen naast mijn bureau hebben een reikwijdte van minstens tien centimeter.
    De kronkels in mijn maag sinds een paar minuten ook.


  • Een jongen en twee meisjes van de huiswerkklas waren nog even op straat blijven hangen.
    De meisjes zaten op de bagagedrager van hun fiets, de jongen stond ernaast.

    Toen ik langskwam, stonden het ene meisje en de jongen wel heel dicht bij elkaar.
    Het andere meisje was plotseling boventallig geworden.
    Uitgeschakeld. Door een simpele beweging aan de kant gezet.

    De jongen kuste het ene meisje. Hij fluisterde wat tegen haar en kuste haar weer.
    Het andere meisje keek naar mij, haar fiets heen en weer duwend, om haar aandacht van haar kussende vriendin af te halen.

    Ze volgde me met haar blik terwijl de jongen en het meisje zoenden.
    De gêne stond vol in haar ogen, samen met afgunst, maar ook walging over zoiets vies.


  • nieuwe cd madrugada!
    Net bij thuiskomst lag het langverwachte kleinood dan toch eindelijk op de mat. De nieuwe cd van Madrugada. Met dank aan internet, want hier is ie nog niet te krijgen.

    Misschien is het wel de laatste cd van Madrugada ooit, nu gitarist Robert Buras er niet meer is.
    De cd staat op, ik ben ongeveer halverwege.
    Hij is mooi.
    Ik ga 'm zo nog een keer draaien.

    En daarna nog eens.


  • Gisteren was ik op de boekpresentatie van Jelle Brandt Corstius.
    Inderdaad, dat is de broer van Aaf, of zoals een collega verbouwereerd uitriep 'de zoon van Hugo, bedoel je!'.

    Ik kende op Aaf na eigenlijk niemand, en ook Jelle himself alleen van de mail.
    Eerst bleef ik gedurende een aantal minuten vriendelijk glimlachend bij een tante en een andere onbekende vrouw staan.
    Na een paar minuten had ik kramp in mijn kaken van de beleefdheid. Er
    was nog steeds niemand binnengekomen die ik kende en ik keek steeds hoopvol naar de deur. Na een tijdje voelde
    ik dat iedereen naar me keek, en zich afvroeg waarom ik zo´n loser was
    dat ik geen vrienden had. Daarna besloot ik een andere positie in de
    ruimte in te nemen, zodat ik in ieder geval een bewegende loser was. Ik
    bleef er natuurlijk wel vriendelijk bij glimlachen.

    Toen zag ik het boek van Jelle Brandt Corstius in de boekenkast staan.
    Rusland voor Gevorderden, berichten van een overlever.

    Ik wachtte geen moment en deed er een greep naar.
    Eerst bekeek ik het boek aandachtig van voor en van achteren.
    Na een minuut was ik ook daar wel mee klaar.
    Toen begon ik met lezen.

    Het was uit pure afleiding dat ik begon met lezen, net zoals
    rokers een sigaret tot zich nemen als zij staan te wachten. Anders was
    ik nooit aan het boek begonnen. Ik bedoel, een boek over Rusland? Jelle mag dan in Rusland wonen, hij hoeft ons er toch niet mee lastig te vallen? Zeker niet met zijn reizen naar de verst afgelegen delen van Rusland? Nomadenkampen? Zwerfhonden?

    De andere bezoekers zagen vervolgens een meisje, dat in haar eentje in de ruimte stond met een boek in haar handen.
    Zij kon haar lachen niet inhouden, ook al probeerde zij het. Zij lachte hardop en verslond de eerste bladzijden.
    Zij wilde liever doorlezen en de presentatie laten zijn voor wat die was.

    De komende week wordt leesgewijs een mooie.


  • Tijdens de lunch in de bedrijfskantine keek ik uit op een man van zo'n 150 kilo die op zijn dienblad zes boterhammen en acht hardgekookte eieren had liggen.
    Twee van de eieren gingen hop, zo naar binnen.
    De andere zes gingen er in hun geheel gevouwen in een boterham achteraan.


  • Het was alweer een jaar of tien geleden dat ik voor het laatst in een Nederlandse bank was. Nou, mensen, de bank is geen bank meer. De bank is veranderd in een financial centre dat zich vermomd heeft als loungebar. Zou dat iets te maken hebben met dat mysterieuze preferred banking?

    Ik stapte de loungebar binnen. Even ervoor had ik mijn fiets in een geheel leeg fietsenrek gestald. Wat dat betreft was er niets veranderd.
    Hoe anders was wel de rest! Er stonden zelfs X-boxes voor de kleintjes. Gelukkig waren die al kapot.

    Het duurde even, omdat iedereen te druk bezig was met loungen en daar gepast verveeld bij kijken, maar toen werd ik toch echt geholpen. Het was net een hippe winkel met zitgelegenheid in diverse kleuren.
    "Goedemiddag, ik ben Mark, ik ben eigenlijk Esmée", zei een man in pak tegen mij.
    Ik vroeg me af of hij een geslachtsoperatie had ondergaan en daar graag over wilde vertellen, maar ik zou, naar nu bleek, ik wist van niets, want het was centraal geregeld, eigenlijk een afspraak hebben gehad met Esmée. Mark bleek uitermate geschikt.

    Ik keek nog eens om me heen naar alle pracht en praal van de centrale hal. Alles zag er picobello uit, het kantoor zou weldra heropend worden en er was een groot feest gepland. Ik had daar inderdaad per post al een uitnodiging voor gekregen, zei ik trots. 

    Eenmaal in het kamertje waar ik mijn zaken met Mark zou regelen, bleek de rest van het kantoor nog niet onder handen genomen. We werkten op een ultratrage Windows 2000 computer met MS DOS-achtige programma's op een piepklein scherm. Naast het rammelende apparaat stond een Olivetti van voor mijn geboorte. Mark had het over indentificatie en ontroerend goed. 

    Ik vond het ook ontroerend goed. Na anderhalf uur, en drie jaar nadat ik zelfstandig ben geworden, had ik dan toch eindelijk een echte, officiële, professionele, zakelijke rekening geopend.
    Hoera!


  • niet achteruit inparkeren
    In stadsdeel De Pijp te Amsterdam is één straat waar om de paar meter dit bord staat.
    Ik denk nog altijd dat dit de enige straat is ter wereld waar deze borden voorkomen. Misschien is dat niet waar, maar het maakt de aanwezigheid wel mooier.
    Ik denk ook altijd dat ze geplaatst zijn na een jarenlange strijd tussen burger en overheid.

    Overigens staat de helft van de auto's met de uitlaat richting de ramen.


  • Ik klink ongeveer zo:
    "RAOOAOOOOAR"
    En dan:
    "UUUUUUUUUAAAAAHHHHH … UUUUGGGGAAAAA"
    En meteen erna:
    "GGGGGGGGG… OOOHAHBGOOOOGGGGGAAOOOR"
    (let vooral op die B die er per ongeluk in is geslopen)

    Dat is mijn woeste hoest. Die heb ik eens in de zoveel tijd en ik ben ik nog steeds niet van hem gaan houden.
    Gelukkig kon ik me de afgelopen dagen opsluiten in mijn huis zodat niemand er last van had behalve ikzelf. Dacht ik.
    Gisteren toog ik naar de Albert Heijn voor de ingrediënten van een voedzame maaltijd.
    Daar kwam ik mijn onderbuurmeisje tegen.

    "Nee!", riep ze verbaasd. "Dit is té toevallig!"
    Ik wilde haar uitleggen dat het wel meeviel met het toeval, omdat we onder elkaar wonen, het 18.00 uur was en er maar één logische supermarkt is.
    "Ik heb net een cadeautje voor je gekocht!"
    OH!
    Je hebt buurmeisjes en je hebt mijn buurmeisje. Mijn buurmeisje is de allerbeste.
    "Ik hoor je steeds zo verschrikkelijk hoesten. Het lijkt wel alsof het uit, uit…, van heeeeel ver komt."
    Ze keek erbij met een heel vies gezicht, waarbij mijn fantasie op zoek ging naar de krochten van mijn lichaam, en gelijk had ze.
    Mijn woeste hoest gaat gewoon door alle muren en vloeren en plafonds heen.

    Een uurtje later stond er voor mijn deur een grote fles verse sinaasappelsap met aardbeien.
    Met dit tekeningetje erbij:
    zo lief!
    Beter worden ze niet, buurmeisjes.


  • Een piepjonge, gesluierde moeder duwde haar kinderwagen het zebrapad op. In haar kielzog hobbelde een dromerige kleuter.
    Een vrouw op de fiets met haast had niet verwacht dat de moslima over zou steken en reed bijna tegen haar op.
    "Dit is een zebrapad!", zei de moslima.

    De vrouw op de fiets remde af.
    "Ik ben in Marokko geweest. Denk je dat ze zich daar aan de regels houden?"

    De moslima haalde een wenkbrauw op.
    "We zijn hier in Nederland, hoor. Hier gelden Nederlandse regels."
    Ze riep de dromerige kleuter, die een heel eigen idee had van de kant die ze op zouden gaan, en liep door.

    De vrouw op de fiets stapte weer op de fiets. Voor ze wegreed zei ze:
    "Nederlandse regels! Jullie houden je nooit aan de regels! Zorg er maar eens voor dat jullie dat wel gaan doen. Dan geef ik je voorrang."


  • Hierbij gratis voor u twee tips die u allebei geld gaan kosten, maar beide tips zijn voor een goed doel (een verschrikkelijk leuke woordspeling, gezien tip 2).

    Tip 1
    kost u een luttele 12 euro's (nog niet eens!).
    De tip is het boekje The Boy in the Striped Pyjamas van John Boyne.
    Ik kan er helemaal niets over vertellen, behalve dat u GEEN recensies moet lezen en ook GEEN achterflappen. Want je moet niet weten waar het over gaat! Zo leef je veel meer mee met de hoofdpersoon, die zich ook verwondert. Ik weet dat het moeilijk is om geen achterflappen en recensies te lezen, maar neem van mij aan: het boekje is gewoon de moeite waard. En niet miepen over het Engels (in het Nederlands is ie wat duurder): het is een kinderboek, dus dat kunt u best aan.

    Tip 2
    kost u 1 euro, of liever nog meer.
    Vergeet de tsunami, doneer nu aan bordweeropschoot.nl!
    Dit goede doel (haha) is er om de voetbalwedstrijden weer bij de NOS terug te krijgen.
    Nu al het beste goede doel (haha) van januari 2008!
    De teller staat bedroevend laag op iets meer dan 5000 euro, en daarmee trappen we nog geen deuk in een pak boter.
    Als u een krent bent, probeer dan die tune maar eens na te zingen.
    Ik weet nog dat ik mijn grote broer Elmer eens vroeg: 'Wat zing ik nu?' en dat ik vol overgave de tune van Studio Sport zong en dat hij me aankeek alsof ik zijn debiele zusje was.
    Maar ja, ik was acht en toen keek hij altijd of ik zijn debiele zusje was.

    Tot zover de gratis tips op merelroze.com!
    Doe er uw voordeel mee!
    Doei!

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)