Maand: februari 2008


  • Het binnenkomende zonlicht was uitermate geschikt voor snorharenfotografie.
    roaming ronja
    Maus is in het echt veel mooier dan op de foto.
    mooie maus
    ronkende ronja
    Als vrouwen die net een kind hebben gekregen naar een foto kijken van hun baby, beginnen ze spontaan te, nou ja, u kent dat verhaal wel.


  • "Het gaat echt goedkomen."
    Stilte.
    "Echt! Alles komt goed."
    "Ja, ik denk het ook wel. Ik ga misschien een Mini kopen. Dat is wel leuk."

  • Onze Taal heeft altijd van die leuke taalmissers op de achterkant van het blad staan, waarom ik me graag verkneukel.
    Maar Onze Taal is zelf ook heel grappig! Weliswaar zijn ze niet taalgerelateerd grappig (het lijkt mij heel moeilijk om bij Onze Taal te werken, omdat je dan echt nooit, maar dan ook nooit, een tikfoutje of stijlzetje mag maken – moet het in de eerste zin waarom of waar om zijn bijvoorbeeld), maar toch heel idioot.

    Onderstaande melding suggereert dat Onze Taal hard bezig is om de zoekmachine sneller te laten werken. Zowel de constructie 'Op dit moment' als het woordje 'nog' duidt daarop.
    nog steeds langzaam
    Maar deze melding krijg ik bij Onze Taal al sinds de eerste dag dat ik de site ooit zag (ergens aan het begin van dit millennium)! Ik zou graag een tekstwijziging willen voorstellen van maar één woordje: 'Op dit moment is de zoekmachine nog steeds langzaam'.

    Ook heel ingewikkeld is deze melding van Gmail:
    annuleren annuleren?
    Wilt u het annuleren annuleren of OK?


  • Ik was niet eerder zo dicht in de buurt geweest van een lid van het koninklijk huis. Nu wil ik allemaal excuses maken, dat het koninklijk huis me niets doet, en dat het heus niets voorstelt om daar lid van te zijn, en dan wil ik iets intelligents zeggen over de monarchie en geld, maar eigenlijk vond ik het best leuk om zo dicht bij een lid van het koninklijk huis te zijn. Het ging hier om één van de leukste leden, wel een aangetrouwde.

    Wij stonden allemaal te wachten tot Mr. Pieter van Vollenhoven de trap af zou komen.
    Wij luisterden naar covers van Nederlandse klassiekers die niemand ooit zou mogen proberen na te doen.
    Wij tikten een nootje en een glaasje champagne weg.
    Wij maakten grapjes in afwachting.

    Toen kwam hij van de trap geschreden, zijn jas nog snel even dichtknopend, in gezelschap van de baas van de locatie.
    Alle blikken, camera's en microfoons aanwezig hadden alleen nog maar oog voor hem.
    Hij glimlachte en ging ontspannen zitten. Groots en bescheiden.

    Na een tijdje was het zo ver.
    Hij werd op het podium geroepen en hij hield een praatje. Een leuk praatje. Dat doet hij goed.
    Hij kreeg een boek, want daar was dit allemaal om te doen.
    Alle blikken, camera's en zelfs de microfoons waren op het boek gericht.
    Iedereen probeerde een glimp op te vangen van de gouden letters op de kaft.

    En dat boek had ik geschreven.
    Ronja is meteen weg van het boek
    Bij gebrek aan een geschikte foto van het moment hierbij een foto waarop Ronja haar waardering (denk ik?) uitspreekt over de vormgeving.


  • Elk jaar reis ik tijdens het Internationaal Filmfestival Rotterdam vele kilometers naar onherbergzame streken en wereldsteden. Dit jaar bleef ik helaas thuis. Onder het motto 'je moet ten minste 1x per jaar naar 5 films op 1 dag' ging ik voor het eerst naar het Oscarweekend van Het Parool, in Pathé de Munt op het Muntplein in Amsterdam.

    Alle films die in vijf verschillende zalen werden vertoond, waren voor minimaal één Oscar genomineerd. Niet allemaal voor de prestigieuze beste film, maar sommige ook voor de toch wat mindere prijzen beste kostuums of muziek of tekenfilm. De dag begon om 10.30 uur. Met croissantjes en koffie begonnen wij met:

    American Gangster
    Een maffiafilm in New York zonder Italianen. Denzel Washington profiteert in de jaren '70 van de oorlog in Vietnam. Hij is de koning van zijn eigen drugsimperium in Harlem en ver daarbuiten. Russel Crowe geeft leiding aan een undercoverteam van niet-corrupte agenten (een unicum in die tijd, zo leerden wij) en probeert zo de drugswereld op te rollen. Twee heren, voor wie je beide op een andere manier toch sympathie krijgt, die allebei doen waarvan ze denken dat het het beste is. Geen unieke film, maar wel een enorm goed verzorgde vertelling met prima acteerwerk. Uitermate onderhoudend.

    Enchanted
    Natuurlijk wilde ik hier niet naar toe, maar het gebeurde toch. Gelukkig stonden we na drie minuten hinnikend van de lach alweer buiten. Disney op z'n slechtst: plat, voorspelbaar, lelijk getekend, zelfs na drie minuten. En toen ze ook nog gingen zingen, verlieten we de zaal. Misschien hebben we van alles gemist, maar de mensen die na de film uit de zaal kwamen, waren jaloers op ons. Wij zagen in de tussentijd:

    Surf's Up
    Het was de enige film die pas begon nadat The Enchanted al was begonnen, anders was ik ook hier zeker niet naar toe gegaan. Een animatiefilm over pinguins die gaan surfen (?) en dan ook nog in de Nederlandse nasynchronisatie. Met een beetje goede moed viel het uiteindelijk mee en moest ik een aantal keren lachen. Na de 'zware' American Gangster was het bovendien een welkome afwisseling. En we leerden dat het leven niet om winnen gaat, maar om liefde en vrienden. Dat u het ook even weet (ik vind het uiteraard onzin)(zonder winnen is er geen lol aan ja).

    No Country voor Old Men
    Jeej, de voor mij langverwachte nieuwe film van de Coen brothers! Al sinds lang ben ik fan van de manier waarop zij average American life laten zien op een alles behalve average manier. Bizar, gewelddadig, onvoorspelbaar en indrukwekkend, ook deze weer. Ik hoop dat Javier Bardem de Oscar wint voor beste bijrol, want dat deze gestoorde gek dezelfde man was als de hoofdrolspeler van Mar Adentro is verbluffend. Ook de andere rollen zijn fantastisch gecast (wij zeiden nog 'die hoofdrolspeler is ook compleet onbekend, ik heb hem nog nooit gezien', maar bij thuiskomst bleken wij hem die dag al eerder te hebben gezien! Haha, in American Gangster, zelfs in een vrij grote rol). Met verbazing heb ik kennis genomen van de ontwikkelingen in het verhaal. Waar je bij American Gangster mooi aan het handje wordt meegenomen en je aan het einde geen vragen overhoudt, val je hier midden in een drugsafrekening die steeds weer vragen oproept, tot aan het einde toe. Mijn favoriet van de dag.

    The Savages
    Hoewel ik de The Savages ook erg mooi vond, overigens, dus dat is ook een beetje mijn favoriet. Zo bizar als No Country for Old Men was, zo realistisch is The Savages. Mooi is dat twee van mijn favoriete bijrolacteurs nu eens mogen schitteren in een hoofdrol. Philip Seymour Hoffman (in 2001 sprak ik hier al eens mijn lof over hem uit) was weer goed en de minder bekende Laura Linney mag van mij snel weer een hoofdrol. Een lieve, kleine familiefilm over een broer en een zus die ineens hun aan demetie lijdende vader moeten verzorgen. Terwijl ze ook hun eigen sores hebben en hun jeugd nog lang niet hebben verwerkt.

    De vijfde film skipten we.

    Het Oscarweekend heeft er een fan bij.

    Tijdens het IFFR moet je vanwege de sfeer, kwaliteit en thema's van de films vaak veel beter je best doen dan tijdens het Oscarweekend. Toch was ook dit zeer de moeite waard. Ik heb drie films gezien die ik echt niet had willen missen. En bijkomend voordeel: geen verschrikkelijke zitplaatsen zoals in sommige zalen in Rotterdam, maar permanent luxe Pathé-stoelen en dito geluid en beeld.

    Maar nu niet volgend jaar allemaal gaan hè, het was zo precies druk genoeg. ๐Ÿ™‚


  • Ze noemen me wel de Jan Ullrich van de Lage Landen.
    Bij het stoplicht op het kruispunt onderaan de brug schiet ik duchtig uit stilstand weg. Mijn specialiteit houdt zelfs de mensen die nog aan komen fietsen op afstand. Mijn naasten blijf ik voor met gemak.
    Het fietsen gaat als vanzelf, ik voel mijn spieren bewegen.

    Al over het kruispunt, aan de voet van de brug, ben ik aan het peloton ontsnapt. Slechts een enkeling voel ik in mijn kielzog hijgen.
    Ik kom het zadel niet uit.
    Mijn dijen spannen zich als de geoliede spierbundels van een gewichtheffer.

    De concurrentie kan alleen naar adem snakken.
    De stad ligt aan mijn voeten.
    Aan mijn materiaal ligt het niet.
    Ik doe het op mijn oude stalen ros.

    Ik val aan in zwaar verzet en trap alsof het de laatste klim is. Te allen tijde ben ik strak gefocust op de top. De plek van de brug waar hij zich opent als er een boot door moet. Daar moet ik naar toe. Het zijn nog een paar slagen.
    Nog kom ik het zadel niet uit.

    Pas als ik op bovenaan ben aangekomen, gun ik mijzelf een blik achterom.
    Vergenoegd zie ik de andere fietsers zweten en ik weet dat ik het nog steeds in me heb.

    Ze noemen me wel de Jan Ullrich van de Lage Landen.
    Maar wat heb je aan klimtalent als alles vlakte is?


  • haha
    In beweging is ie nog misplaatster. ๐Ÿ™‚


  • 'Het ziet er keurig uit', zei de mondhygiëniste, 'je hebt de tips van de vorige keer goed opgevolgd.'
    Het is altijd fijn om complimenten te krijgen.
    Ik had geen idee welke tips ik vorige keer had gekregen.

    'Ik zie veel minder tandsteen, dus dat poetsen van je tandvlees gaat beter.'
    Ohja!
    Na 31 jaar was ik erachter gekomen dat je niet alleen je tanden moet poetsen, maar ook een stukje van je tandvlees.
    Het was binnengekomen als een schok. Waarom noemen we het dan ook tandenpoetsen en niet tandenenstukjetandvleespoetsen?
    Ik denk juist daarom.

    De beoefenaars van het vak mondhygiënistiek hebben gedurende mijn leven een baandoorbrekender ontwikkeling doorgemaakt dan de onderzoeken naar kanker. Vroeger was de mondhygiëniste een wat oudere vrouw, die erop uit was mij te pijnigen. Ze had geen sociale vaardigheden, maar wel ferme spierballen die je terug de stoel induwden als je wilde ontsnappen. Als je weg mocht, kon je minstens drie dagen niet normaal kauwen. Al het tandvlees was tot bloedens toe opengekrabd en verkeerde in opgezwollen staat in je mond.
    Hoe ouder ik werd, hoe jonger de dames van de mondhygiëne leken te worden. Zachtaardig en vriendelijk en net van school. Die van gisteren spande de kroon. Alsof ik in een massagestoel lag, in plaats van in de wachtkamer voor de dood, behandelde ze mijn gebit, onderwijl met een zoetgevooisde stem fluisterend, zodat ik welhaast in slaap viel. Met haar fluwelen haakjes verwijderde zij elegant de zaken die niet in mijn mond moesten verkeren.

    'Heb je net drop gegeten?', vroeg ze.
    Ik schrok wakker.
    Doe je zo je best, om goed gepoetst ten ijs te komen, denken ze dat je drop eet!
    'Uh, auuijk, i', zei ik.

    'Oh sorry, ik haal even dat ding uit je mond.'
    'Nee, natuurlijk niet, ik ging toch hierheen?', zei ik.
    'Gebruik je spoelwater?'
    'Euh…, nee?'
    'Je tong is zwart.'
    Ze pakte een spiegeltje en liet me kijken. Mijn tong was zwart als ebbenhout. De mondhygiëniste had al tien minuten in mijn mond gekeken toen ze er eindelijk over durfde te beginnen. Ik leek Dracula. Alsof ik meters trekdrop had gegeten.
    'Heb ik een dodelijke ziekte?', vroeg ik haar.
    'Dat weet ik niet', zei ze. 'Maar misschien heb je iets zwarts gegeten?'

    Twee boterhammen met kaas, dat was het enige.
    De wijn, van eergisteren.

    'Ik heb eergisteren wijn gedronken', zei ik.
    'Wat was dat voor wijn?', vroeg ze verschrikt.
    Ik vermoedde dat ze te jong was om te drinken.

    Ze gaf me de tip mee om bij het tandenpoetsen ook een keertje mijn tong mee te poetsen.
    Gisteren poetste ik twee keer mijn tanden, twee keer een stukje van mijn tandvlees, en twee keer mijn tong.
    Hij is nog steeds zwartgeblakerd.


  • Voor de derde opeenvolgende zaterdag scheen de zon volop. Weer werd er gewandeld. Dit keer stonden schaduwen centraal. Ondanks onze wandeling werden onderstaande schaduwen allemaal genomen op zo'n 100 m2.

    Voor het interactieve aspect van zo'n webzijde, en voor de Amsterdamkenners onder ons: waar was ik?




  • Nog vier weken en een beetje. Dan stap ik uit het vliegtuig op JFK en laat ik mijzelf in een taxi naar Manhattan vervoeren.
    De dag erna wordt het lente en zal ik mijn traditionele lenteroep schreeuwen vanaf de daken van – ik noem maar een hoog gebouw – het Empire State Building.
    Vette shizzle!

    Heden: druk bezig met de voorpret.
    Als ik naar een ander land ga, probeer ik altijd een fijn boek te vinden dat zich daar afspeelt.
    Nu is het aanbod wat New York betreft uiteraard overweldigend.
    Daarom: welk boek moet ik zeker lezen als ik naar New York ga / in New York ben?

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)