Elk jaar reis ik tijdens het Internationaal Filmfestival Rotterdam vele kilometers naar onherbergzame streken en wereldsteden. Dit jaar bleef ik helaas thuis. Onder het motto 'je moet ten minste 1x per jaar naar 5 films op 1 dag' ging ik voor het eerst naar het Oscarweekend van Het Parool, in Pathé de Munt op het Muntplein in Amsterdam.
Alle films die in vijf verschillende zalen werden vertoond, waren voor minimaal één Oscar genomineerd. Niet allemaal voor de prestigieuze beste film, maar sommige ook voor de toch wat mindere prijzen beste kostuums of muziek of tekenfilm. De dag begon om 10.30 uur. Met croissantjes en koffie begonnen wij met:
American Gangster
Een maffiafilm in New York zonder Italianen. Denzel Washington profiteert in de jaren '70 van de oorlog in Vietnam. Hij is de koning van zijn eigen drugsimperium in Harlem en ver daarbuiten. Russel Crowe geeft leiding aan een undercoverteam van niet-corrupte agenten (een unicum in die tijd, zo leerden wij) en probeert zo de drugswereld op te rollen. Twee heren, voor wie je beide op een andere manier toch sympathie krijgt, die allebei doen waarvan ze denken dat het het beste is. Geen unieke film, maar wel een enorm goed verzorgde vertelling met prima acteerwerk. Uitermate onderhoudend.
Enchanted
Natuurlijk wilde ik hier niet naar toe, maar het gebeurde toch. Gelukkig stonden we na drie minuten hinnikend van de lach alweer buiten. Disney op z'n slechtst: plat, voorspelbaar, lelijk getekend, zelfs na drie minuten. En toen ze ook nog gingen zingen, verlieten we de zaal. Misschien hebben we van alles gemist, maar de mensen die na de film uit de zaal kwamen, waren jaloers op ons. Wij zagen in de tussentijd:
Surf's Up
Het was de enige film die pas begon nadat The Enchanted al was begonnen, anders was ik ook hier zeker niet naar toe gegaan. Een animatiefilm over pinguins die gaan surfen (?) en dan ook nog in de Nederlandse nasynchronisatie. Met een beetje goede moed viel het uiteindelijk mee en moest ik een aantal keren lachen. Na de 'zware' American Gangster was het bovendien een welkome afwisseling. En we leerden dat het leven niet om winnen gaat, maar om liefde en vrienden. Dat u het ook even weet (ik vind het uiteraard onzin)(zonder winnen is er geen lol aan ja).
No Country voor Old Men
Jeej, de voor mij langverwachte nieuwe film van de Coen brothers! Al sinds lang ben ik fan van de manier waarop zij average American life laten zien op een alles behalve average manier. Bizar, gewelddadig, onvoorspelbaar en indrukwekkend, ook deze weer. Ik hoop dat Javier Bardem de Oscar wint voor beste bijrol, want dat deze gestoorde gek dezelfde man was als de hoofdrolspeler van Mar Adentro is verbluffend. Ook de andere rollen zijn fantastisch gecast (wij zeiden nog 'die hoofdrolspeler is ook compleet onbekend, ik heb hem nog nooit gezien', maar bij thuiskomst bleken wij hem die dag al eerder te hebben gezien! Haha, in American Gangster, zelfs in een vrij grote rol). Met verbazing heb ik kennis genomen van de ontwikkelingen in het verhaal. Waar je bij American Gangster mooi aan het handje wordt meegenomen en je aan het einde geen vragen overhoudt, val je hier midden in een drugsafrekening die steeds weer vragen oproept, tot aan het einde toe. Mijn favoriet van de dag.
The Savages
Hoewel ik de The Savages ook erg mooi vond, overigens, dus dat is ook een beetje mijn favoriet. Zo bizar als No Country for Old Men was, zo realistisch is The Savages. Mooi is dat twee van mijn favoriete bijrolacteurs nu eens mogen schitteren in een hoofdrol. Philip Seymour Hoffman (in 2001 sprak ik hier al eens mijn lof over hem uit) was weer goed en de minder bekende Laura Linney mag van mij snel weer een hoofdrol. Een lieve, kleine familiefilm over een broer en een zus die ineens hun aan demetie lijdende vader moeten verzorgen. Terwijl ze ook hun eigen sores hebben en hun jeugd nog lang niet hebben verwerkt.
De vijfde film skipten we.
Het Oscarweekend heeft er een fan bij.
Tijdens het IFFR moet je vanwege de sfeer, kwaliteit en thema's van de films vaak veel beter je best doen dan tijdens het Oscarweekend. Toch was ook dit zeer de moeite waard. Ik heb drie films gezien die ik echt niet had willen missen. En bijkomend voordeel: geen verschrikkelijke zitplaatsen zoals in sommige zalen in Rotterdam, maar permanent luxe Pathé-stoelen en dito geluid en beeld.
Maar nu niet volgend jaar allemaal gaan hè, het was zo precies druk genoeg. 🙂
Geef een reactie