Maand: mei 2008


  • [lees eerst]
    Aan het einde van het Vondelpark, dat sommigen het begin zullen noemen,
    stonden twee leuke, knappe jongens.

    Jong waren ze. Eerstejaars misschien.
    Ze droegen dezelfde paarse shirts (hoe kwam ik bij groene jassen?) en ze hadden mooie flyers in hun handen.
    Die flyers hielden ze op, zodat langskomende fietsers ze uit hun hand konden pakken.

    Altijd leuk, een sportief element in mijn fietstocht zo op de vroege woensdagochtend.
    Mijn oog-handcoördinatie is uitstekend. Opperbest.
    Bij gym werd ik altijd als eerste meisje gekozen.

    Ik zag ze al in de verte staan, waardoor ik een strategische houding
    kon aannemen. Sommige fietsers zag ik afstappen om te flyer aan te
    nemen, maar dat was natuurlijk ver beneden mijn stand.

    De jongen die rechts van mij stond, kreeg mij in het vizier. Ik maakte
    oogcontact en hij zag het meteen: ik zou die flyer fietsend zo uit zijn
    hand pakken, soepel en lenig als een flikflakkende twirlster haar
    baton.

    Ik fietste op hem af en stak mijn hand uit naar zijn hand. We waren
    gelijk God en Adam op het beroemde schilderij van Michelangelo in de
    Sixtijnse kapel. De knappe jongen hielp mij door zich zo ver mogelijk
    uit te strekken.

    Ik voelde het papier van de flyer tegen mijn vingers schurken.

    Toen pakte ik de flyer over als het stokje in de winnende estafetterace
    van de Jamaicaanse vrouwen tijdens de Olympische Spelen in 2004.
    De jongen schreeuwde ter goedkeuring.
    Ik voelde me een moment lang gelukkig.
    Hierbij het bewijs.
    toch gevangen

    En hierbij ook nog even Thorn Prikker.
    thorn!


  • Aan het einde van het Vondelpark, dat sommigen het begin zullen noemen, stonden twee leuke, knappe en jonge jongens. Eerst denk je lange tijd nog dat je tot dezelfde leeftijdsgroep behoort als die leuke, knappe jongens, maar op een gegeven moment is het onvermijdelijk dat je het bijvoeglijk naamwoord jong aan ze moet toevoegen.

    Jong waren ze. Eerstejaars misschien. Knap. Levensvreugde.
    Ze droegen dezelfde groene jas en ze hadden mooie flyers in hun handen.
    Die flyers hielden ze op, zodat langskomende fietsers ze uit hun hand konden pakken.

    Altijd leuk, een sportief element in mijn fietstocht zo op de vroege maandagochtend.
    Mijn oog-handcoördinatie is uitstekend. Opperbest.
    Bij gym werd ik altijd als eerste meisje gekozen.

    Ik zag ze al in de verte staan, waardoor ik een strategische houding kon aannemen. Sommige fietsers zag ik afstappen om te flyer aan te nemen, maar dat was natuurlijk ver beneden mijn stand. Al fietsend zou ik zo'n flyer overpakken als een stokje in de winnende estafetterace van de Jamaicaanse vrouwen tijdens de Olympische Spelen in 2004.

    De jongen die rechts van mij stond, kreeg mij in het vizier. Ik maakte oogcontact en hij zag het meteen: ik zou die flyer fietsend zo uit zijn hand pakken, soepel en lenig als een flikflakkende twirlster haar baton.

    Ik fietste op hem af en stak mijn hand uit naar zijn hand. We waren gelijk God en Adam op het beroemde schilderij van Michelangelo in de Sixtijnse kapel. De knappe jongen hielp mij door zich zo ver mogelijk uit te strekken.

    Ik voelde het papier van de flyer tegen mijn vingers schurken.

    Toen miste ik.
    De jongen schreeuwde.
    Ik verontschuldigde me, maar werd bijna, net het park uit, geschept door een auto.

    Toen ik omkeek, lag de flyer op de grond.
    Ik slikte.
    Het was niet alleen een ernstig verdrietig gezicht, ook drongen zich existentiële vraagstukken zich aan mij op.

    Aan de overkant van de weg stond nog zo'n leuke, knappe, jonge jongen in een donkergroene jas te flyeren.
    In zijn eentje.
    Het zou een tweede kans geweest kunnen zijn.
    Maar hij was te ver om te kunnen reiken.


  • De eerste site waar ik ooit eten bestelde, was www.urbanbite.nl
    Ik vond het magisch en geweldig en ik kreeg het gevoel dat we weldra in een geheel gedigitaliseerde wereld zouden leven waarin ik nauwelijks meer een voet in een heuse winkel zou zetten. Het was in 2000. Wist ik veel. Het was hartstikke nieuw.

    Vanavond kreeg ik ineens ontzettende behoefte om iets te bestellen en lekker niet meer braaf naar buiten te gaan en zelf te koken. Bestellen doe ik eigenlijk nooit, en ik ben daarom helemaal niet thuis in de verschillende bestelsites. Maar urbanbite.nl kende ik nog en dus bestelde ik een overheerlijke Thaise maaltijd. Het was echt een heel lekkere Thaise maaltijd, als ik de omschrijvingen mocht geloven. Wow. Ik kreeg veel zin in mijn maaltijd! Het was wel wat jammer dat de bezorgtijd 45 minuten was en dat ik al een beetje honger had.

    De tijd tikte zeer langzaam voorbij.
    Ik werd een beetje chagrijnig van het hongerige gevoel. Mijn energie daalde. Ik was niet zo aardig meer.
    Gelukkig waren de 45 minuten bijna in zicht.

    Toen waren de 45 minuten voorbij. Toen waren er 50 minuten voorbij. En 60 minuten.
    En toen werd ik een beetje verdrietig.
    En toen er 5 kwartier voorbij waren, besloot ik te bellen met het restaurant.
    Ik kreeg een automatisch bericht dat het nummer niet beschikbaar was.
    Grom! Zei mijn maag.

    Gelukkig had ik ook een telefoonnummer van Urbanbite.
    Op dat nummer kreeg ik een tamelijk dubieuze persoonlijke voicemail waar niet over Urbanbite gerept werd.

    En ik had nog steeds heel veel zin in die Thaise maaltijd!
    Met mijn laatste krachten, en met in mijn gedachten de kindertjes in Afrika (die zijn er echt niet uit te rammen) typte ik een mail naar Urbanbite, om aan te geven dat ik danig teleurgesteld was.

    Het e-mailadres bouncete.
    *#^$%$)*@^!!


  • mooie dame
    Vaak stop ik even om mooie stencilkunst of posters of grappige teksten op muren te fotograferen.
    Ik heb een mapje straatkunst op flickr gemaakt.
    Met dank aan alle kunstenaars.


  • Hedenmorgen fietste ik, waarschijnlijk voor het eerst, maar zeker niet voor het laatst, door de Thorn Prikkerstraat. Ik was direct onder de indruk. Onder het straatnaambordje stond zijn professie: tekenaar.
    Je ziet ze niet veel, tekenaars, op straatnaambordjes.

    Thorn Prikker.
    Met zo’n naam heb je geen pseudoniem nodig.

    Ik dacht aan Gregorius Nekschot, tekenaar. Zou hij ook een straatnaambordje krijgen?
    Wie weet, over vijftig jaar.
    Na alles wat er later nog gebeurde.
    Het kan vreemd lopen, soms.

    ‘Waar woon je?’
    “Gregorius Nekschotplein 2.’
    Vanwege de naam beslist de moeite waard.


  • Vannacht woelde ik mezelf wakker. Was ik net de ene kant op gedraaid, wentelde ik me al weer om. Dit herhaalde zich tot ik het in de gaten kreeg. 'Hé, zo lag ik net ook al', dacht ik, en ik draaide me op mijn andere zij. 'Hé, zo lag ik net ook al', dacht ik weer. Met dekbed. Zonder dekbed. Alle kanten van het bed, besefte ik, had ik in de minuten ervoor uitgeprobeerd. Toen werd ik echt wakker.

    Mijn onderbuik werd in tweeën gereten en ik realiseerde me dat ik daardoor had liggen woelen.
    Maar er was nog iets, of niet?
    Versuft analyseerde ik mijn buikkrampen en dacht na.
    Toen wist ik het. Ik had een briljante ingeving gehad. Die moest ik opschrijven.
    Nu weet ik wel dat veel schrijvers een notitieblokje bij hun bed hebben liggen voor het geval ze een briljante ingeving krijgen, maar dat heb ik niet. Noch die briljante ingeving, noch het notitieblokje. Die ijverige bedschrijvers zeggen overigens toch altijd dat het de dag erna heel erg blijkt tegen te vallen.  

    Maar zo niet nu!
    Ik had echt een briljante ingeving gehad, en ik moest toch het bed uit om, aaaaaargh, daar ging hij weer, de ellendige buikpijn op te lossen.
    Ik strompelde het bed uit, zag dat het 02:34 was en dacht: 'Wat een mooi getal, zo opeenvolgend'.
    Nu moet u weten dat de maandelijkse ongemakken mij meestal niet meer zo in vervoering brengen. Ik was dus hevig verbaasd over deze pijn, die mijn benen tot pap maakten en mijn ogen vol tranen.

    Slaapwandelend en door de pijn wat in elkaar gedoken zocht ik in het halfdonker een papiertje, voordat het belangrijke idee me ontschoten zou zijn. Ik noteerde het eerste steekwoord. Toen voelde ik een plotseling samentrekken achter in mijn mond, zoals je hebt wanneer je een te zure wijn drinkt. Net op tijd viel ik de wc luid brakend in zijn armen.

    Oh sorry – ik begrijp ineens dat u hier helemaal niet op zit te wachten.
    Feit is wel dat ik vanochtend met een raadsel opgezadeld zat.
    Wat bedoelde ik in godsnaam hiermee?


  • Al de hele dag had het onafgebroken geregend. Op het pad naar het viaduct trokken tientallen slakken zich aan het natte asfalt op.
    Onder het viaduct stond een klein jongetje te schuilen. Hij was alleen, wat opmerkelijk was vanwege zijn leeftijd, en hij had zijn Bob de Bouwer-paraplu ondanks de beschutting nog boven zijn hoofd.
    Het was een mooi gezicht en ik maakte een foto.

    "Hallo", zei hij.
    Hij keek naar mijn toestel en even dacht ik dat hij zou vragen of hij de foto mocht zien.
    Ik stopte mijn fototoestel weg, enigszins gegeneerd door mijn eigen actie.
    Misschien lag de zedenpolitie op de loer. En leg dat dan maar eens uit.

    "Mesusis zwemspulluh geten", zei het jongetje.
    Ik zei: "Dat is interessant", en ik vroeg me af wat dat met je doet, als volwassenen al op die leeftijd beginnen met liegen tegen je.
    "Ja", zei hij.
    "Ben je helemaal alleen?", vroeg ik.
    "Memoedersus zwemspulluhaaln", zei hij.
    "Ja, goh", zei ik.
    Ik had werkelijk geen idee waar hij het over had.
    "Nou, dan loop ik gewoon door, goed?", zei ik tegen hem.
    Hij stelde me een onverstaanbare vraag en ik antwoordde met ja.
    Daarna keek hij me aan alsof ik gek was. Ik denk dat ik nee had moeten zeggen.
    Of 'geen mening'.

    Toen ik onder het viaduct uitkwam, zag ik zijn moeder staan met twee paraplu's.
    En ik zag zijn zusje, rennend zonder paraplu, met in haar handen een tas, waarschijnlijk, zo concludeerde ik, met zwemspullen.


  • Ik heb al meer dan twee dagen geen internet vanwege de landelijke KPN-storing (terwijl ik XS4ALL Only heb, tsk!).
    De server waar mijn site op draait, is bovendien gehackt.
    Nu krijgt de server en daarmee mijn site aankomende afgelopen nacht een reboot.
    Net had ik een heel mooi stukje getypt (met een onbekende internetverbinding die er steeds uitvloog) en toen crashte deze computer, stukje weg.

    Ik ga mezelf dus ook even rebooten.
    Dan zie ik u morgen ofzo wel weer. 🙂


  • Drie jongens van een jaar of zestien slenterden langs mijn slaperige hoofd op een kleedje in het park.
    "We kunnen met de boot."
    "Dat is zoveel gedoe, voor je hem hebt gehaald en met de motor enzo."
    "Maar het is wel leuk, als je er eenmaal opzit toch."
    "Ja, maar wel veel gedoe. Het duurt altijd zo lang."
    "Maar het is wel tijdverdrijf, dan hebben we tenminste iets te doen."
    "Dat is ook gedoe."

    verboden te zwemmen

    Vriendje tegen zijn meisje, in een ander park, ik net zo slaperig en op hetzelfde kleedje.
    "Zij kan wel goed frisbeeën."
    "Maar ik heb heel andere kwaliteiten."
    "Hmm."
    "Zij kan vast niet zo goed in de zon liggen als ik."


  • Pinksteren staat dit jaar in het teken van de uitstorting van een andere heilige geest. Die van Charlotte.
    Het is namelijk een wonder, dat zij na bijna anderhalf jaar zeuren (van mijn kant, maar van de kanten van zovelen) eindelijk weer aan het loggen is geslagen.

    Dat is goed nieuws.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)