Maand: september 2008


  • Uit de auto kwam pompende muziek. Vier Marokkaanse jongens stapten uit. Ik moest iets door een brievenbus op de Herengracht gooien en liep het trappetje van het grachtenpand af.

    Een van de vier jongens kwam op me af.
    Het was zondagmiddag, en dus nog licht, maar dit waren wel Marokkanen. Daar lees je genoeg over, in de krant.

    'Mag ik u wat vragen, mevrouw?', vroeg de jongen.
    'Ja', zei ik.
    'Deze gebouwen he, die zijn heel oud, of niet?'
    'Ja', zei ik.
    'Echt heel oud he, je ziet het aan die stenen, toch?'
    Ik keek even naar de stenen, als een soort check of ik wel echt de waarheid had gesproken.
    'Ja', zei ik. 'Heel oud.' 

    Hij keek naar de stenen, en ik ook, om te kijken of hij misschien een enkele steen bedoelde die er ouder uitzag dan de rest.
    'Echt heel oud', zei hij.
    'Ja', zei ik. Ik vroeg me af waar hij heen wilde.
    'Echt zo oud als, zeg maar, de Tweede Wereldoorlog?', vroeg hij.
    Ik nam de jongen in mij op. Hij zag er netjes uit. Hij was een jaar of twintig en zeker niet dom. 
    Met een enthousiaste blik keek hij mijn kant op.

    'Wel een heel stuk ouder dan de Tweede Wereldoorlog', zei ik.
    'Echt?', vroeg hij ongelovig.
    Een van de andere jongens kwam naar ons toe.
    'Mijn huis is al uit 19 nogwat', zei hij. 'Dit ziet er echt nog ouder uit.'
    'Hoe oud zijn deze huizen dan?', vroeg de eerste jongen aan mij.
    'Ze zijn gebouwd in iets van 1675', zei ik, hopend dat ik het juist zei.

    'Wat man, dat is echt oud!', riep de jongen.
    Hij keek met opengevallen mond naar het pand.
    'Is dat huis ook zo oud?', vroeg hij, terwijl hij het grachtenpand ernaast aanwees.
    'Alle huizen hier', zei ik. 'Zijn zo oud. Dit is waar Amsterdam ooit begon. De hele binnenstad is zo oud.'
    'Te gek man', zei de jongen. 'Ik vind het supermooi. Echt supermooi.'

    De vier jongens keken nog een tijdje ademloos naar de gevels.
    Ik zag de gevels door hun ogen en zag hoe oud ze waren.

    'Woont u hier?', vroeg de jongen.
    'Was het maar waar', zei ik.
    'Ja', zei de jongen.

    'Ik wens u nog een fijne dag', zei hij. Met zijn vrienden liep hij in de richting van de stad.
    'Ik jullie ook', zei ik.
    'Dat gaat wel lukken', zei hij. 'Het is hier echt supermooi.'


  • Zo'n nieuw boek moet natuurlijk onder de aandacht gebracht, dus moest ik een plan bedenken. Billboards, wapperende banners aan alle Selexyz-winkels, vliegtuigen met mijn naam erop, televisiereclames op alle netten, een actie met die hamstermeneer van Albert Heijn, dat soort kleine dingetjes. Natuurlijk was ik bang dat mijn inspiratie uitgeput was en zag ik een heel lange lap dorre, duinachtige woestijn voor me (maar dat kon ook komen omdat ik de vakantiefoto's van Zuid-Portugal net had bekeken).

    En opeens wist ik het. Niet verwonderlijk kwam deze verschijning tot mij op de fiets.

    Het kekke plannetje met nul budget en weinig hoop maar veel noeste ambitie resulteerde erin dat ik vanmiddag op zoek ging naar een onderbroek voor mijn hoofdpersonage. Daar was ik zelf ook verbaasd over.

    Meteen wist ik naar wat voor soort onderbroek ik op zoek moest gaan. Mijn hoofdpersonage, Maya Regter, zou haar ondergoed waarschijnlijk bij de HEMA kopen. Ik ben ook fan van de HEMA – je kan er niet omheen dat je soms iets van jezelf in je personage stopt. Maar Maya zou ook graag naar V&D gaan. Of naar de Livera.

    Het moest een witte onderbroek worden. Eentje die degelijk maar niet onvrouwelijk zou zijn, die lekker zou zitten maar die haar ook goed zou staan, want ze is nu eenmaal een redelijk mooi meisje. Vrijwel direct vond ik Maya's perfecte onderbroek, maar die was er niet in haar maat. Ik wist heel zeker dat ik die maat moest hebben, en vond dat behoorlijk grappig. Vervolgens stond ik lang tussen twee exemplaren te twijfelen en nam ze allebei. Eentje voor een doordeweekse dag en eentje voor een feestje (al is Maya niet echt iemand voor een spetterend feest) (oh, wat wilde ik haar tijdens het schrijven graag naar een spetterend feest sturen, waar ze zich te buiten zou gaan aan alles wat God ooit verboden had, maar ze weigerde, want feestjes liggen nu eenmaal niet in haar aard).

    Natuurlijk zag ik in dit bezoek aan de HEMA een goed excuus om voor mezelf ook ondergoed aan te schaffen. Ik kocht, zoals het hoort, een hele berg. Zwart en blauw en eentje met stipjes. Nog wel in de aanbieding! Mijn dag kon niet meer stuk.

    Bij het afrekenen zei het kassameisje vriendelijk, terwijl ze me in haar opnam: "Euhm… deze twee zijn maat small, weet je zeker dat je de juiste maat hebt gepakt?"

    Hmpf.
    Tja.

    Nou ja. Iedereen die nog twijfelde of deze roman autobiografisch is, kan ik de onderbroek van Maya tonen.  

    (nu ga ik weer verder knutselen aan mijn publiciteitsdingetje. het is verdomd veel werk, maar wel heel leuk om te doen)
    (resultaat volgt)
    (als ik klaar ben, heb ik twee onderbroeken maat small over, wil iemand die hebben? ze zijn degelijk, maar niet onvrouwelijk)


  • Goed. Waar was ik ook alweer. Ohja, Portugal.
    (incredible, waarheen gaat de tijd, de zon, het vakantiegevoel!)

    Vogel in Porto

    Portugal is het land van de street art. Overal zagen we kunstzinnige uitingen met sjablonen, muurschilderingen, teksten, plaatjes, stencils, etc. In Porto troffen we de mooiste exemplaren, maar elke plaats waar we kwamen had wel een paar knappe muren. Soms met politieke boodschap, vaak zonder. Het werd klaarblijkelijk getolereerd en dat was fijn.

    School in Alfama, Lissabon

    Hier een collage, omdat ik ze zo mooi vind:
    Collage street art in Portugal
    En nog een heel mooie poëtische.

    Vogels in Coimbra

    Een verzameling staat op flickr.
    KLIK.


  • Lisboa is een perfecte stad om een weekendje heen te gaan. De onderling zeer verschillende buurtjes zijn bijna allemaal op loopafstand, de Taag is groot en geweldig, de brug eroverheen ook en de kleine trammetjes die door de straten kronkelen zijn ietwat toeristisch maar wel charmant. Het was er strakblauw en zo'n 30 graden, maar de Atlantische oceaan maakte het zeer aangenaam.
    Lissabon
    De eerste avond liepen we op goed geluk gewoon maar ergens heen. Hemelsbreed is het allemaal niet zo ver, maar toen wisten we nog niet dat we steeds moesten stijgen en dalen. Onze kuitspieren waren na drie dagen bijzonder goed getraind! Door de steile straatjes had je zo af en toe prachtig uitzicht op de Taag of op het Castelo de São Jorge dat op een van de heuvels ligt.
    Lissabon jeuj
    We kwamen terecht in Alfama, het buurtje waar je op elke paar meter een kroegje vindt. Supergezellig. De meeste barretjes zijn niet groter dan een studentenkamer. Mensen staan op straat en de piepkleine winkeltjes zijn de hele avond open. Voor een biertje betaal je nog geen euro en cocktails komen vanaf 2,50. Redelijk gevaarlijk. Gelukkig was een taxi naar huis snel geregeld.
    uitzicht over Lissabon
    De Portugese tegeltjes (azulejos) sieren ongeveer elk huis. We wilden ze zo van de muur bikken en meenemen. Waarom hebben we dat hier niet? Veel huizen konden overigens wel een verfje of een nieuw tegeltje gebruiken. De huizen waren over het algemeen piepklein en we zagen veel prachtige vergane glorie, wat als toerist wel leuk is, maar misschien niet als je erin moet wonen.
    vergane glorie in Lissabon
    Oh joh, er is zo veel meer te vertellen. Het moet nog even wachten.


  • alfama
    Via internet hadden we van een particulier een appartement in Lissabon gehuurd, zoals we ook in New York hadden gedaan. In New York was het zo goed bevallen dat we eigenlijk nooit meer anders wilden: je betaalt minder per nacht en je hebt je eigen stulpje, waar je zelf je boodschappen kunt doen en er geen schoonmakers binnenstormen en je niet voor 10 uur hoeft te ontbijten. Bovendien woon je even tussen de andere inwoners en voel je je al snel een heuse local (kuch). Het e-mailverkeer met de dame in kwestie ging uiterst vlot, in gebrekkig maar duidelijk Engels en we hoefden slechts een klein bedragje vooraf te betalen. Dat bedragje was net klein genoeg om geen stennis over te maken als het allemaal een hoax zou blijken te zijn. Hoe dichterbij de vakantie, hoe zekerder ik wist dat we in de maling waren genomen. Die naïeve Merel ook, op dat verraderlijke wereldwijde web.

    Die namiddag leek ons vliegtuig hortend en stotend van de turbulentie midden op de stad neer te storten. Gelukkig kwamen heelhuids aan op het vliegveld dat midden in de stad bleek te liggen. Wij spoedden ons per zeer betaalbare taxi naar het ons beloofde appartement.

    Er was niemand.
    'Zie je nou wel!'

    Het was warm. We zegen puffend neder. Het appartementencomplex zag er overigens prima uit. De straat was met kinderkopjes betegeld. De mensen die voorbijkwamen, groetten ons vriendelijk en sommigen van hen wezen ons erop dat de voordeur van het complex open was en wij legden mimend uit dat we moesten wachten op de bewoonster. We besloten nog even te wachten.
    En nog even.
    Een tijd ging voorbij.
    We zochten in het voorportaal beschutting tegen de felle zon.
    We maakten een plan voor als er niemand zou verschijnen.

    Toen verscheen er een oude, magere dame in het voorportaal. Haar gezicht zat onder de littekens van een brand die haar hele voorkomen had vernietigd. Haar lippen waren weg, haar oogharen verdwenen, haar neus kende geen welving meer en één enkele wenkbrauw vormde een klein streepje in haar gehavende gezicht. Ze liep met een stok, wankel als een dronken vrouw.

    'Ola,' zei ze.
    'Manuela?' vroeg ik.
    'Sim!' zei ze.
    Het was niet voor het eerst dat iemand er anders uitzag dan ik na een e-mailcorrespondentie had gedacht.
    'Wij komen voor het huis,' zei ik, in het Frans en in het Engels, opgelucht dat het toch klopte.
    Ze keek me vragend aan.
    'Oh! Die andere Manuela!' zei ze na een hele tijd, om vervolgens in een gebrabbel waarin Franse woorden voorkwamen uit te barsten.

    We glimlachten vriendelijk en vroegen ons af in welke wereld we terechtgekomen waren. Er bleken twee Manuela's in hetzelfde gebouw te wonen.
    De oude Manuela stond wel tien minuten met ons te praten in een taal die we werkelijk voor geen woord verstonden, waar wij vriendelijk op bleven knikken. Toen liep ze door en sloot ze haar deur achter zich.
    Het was weer stil.
    Ik besloot mijn boekje Hoe en wat in het Portugees voortaan binnen handbereik te houden en bestudeerde de getallen 1 t/m 10 aandachtig om de tijd te verdrijven.

    Toen kwam er een jonge vrouw binnen.
    'Sorry, sorry, sorry, sorry,' zei ze, en dat nog eens tien keer. De promovenda uit Barcelona ging ons voor en liet ons haar eenvoudige, maar werkelijk prachtige appartement zien.

    Vanaf dat moment waren wij drie dagen zeer gelukkige inwoners van Lissabon.


  • * Na drie weken wit zijn de nummerborden hier géél.

    * Ik moet nog even wennen aan het concept jas.

    * Mijn tas was na het wasdebacle weliswaar veel leger dan op de heenweg, maar vreemd genoeg niet veel lichter. De was is vandaag wel stukken minder omvangrijk dan normaal. Ik kan het iedereen aanraden.

    * Waarvoor ik altijd terug wil komen:
    – Ronja en Maus
    – mijn fiets (niet gestolen olé)
    – grofvolkoren brood met kaas

    * Ik zit vol enórm kekke vakantieverhalen en ik heb giegen aan foto's, maar eerst moeten de correcties op De weekenden waren voor haar verwerkt.

    * De lucht is zo shockerend grijs dat het me niet zou verbazen als ik straks in de supermarkt al Sinterklaasartikelen zou zien liggen.


  • 2006, Vanilia. Heerlijk lange mouwen. Kon je lekker je handen in wegstoppen als het koud was. Goede décolleté, klein opvouwbaar, goed ook voor zomernachten.

    2002. Favoriete spijkerbroek. Afgedragen. Beginnende scheuren, maar nog lang niet klaar om weg te gooien. Als gegoten. Vriend M. noemde de broek eens 'zeer hip'. Altijd onthouden.

    2008: Eenvoudige onderbroeken, wel erg fijn. Dito sokken.

    2001: Al tientallen keren mee op reis geweest. Vele landen gezien. Beetje uitgelubberd, maar verder perfect. H&M, 4,90 destijds. Enige H&M-ding dat langer dan 10 wasbeurten mee is gegaan. Prettig op alle soorten broeken.

    2007: Oeh… favoriete broek, Mexx. Zowel zakelijk als voor uitgaan uitermate geschikt. Heel licht krijtstreepje. Grappige sluiting. Wel onhandig als je nodig moest plassen. Fijne, net iets uitlopende pijpen. Als gegoten.

    Overige overleden kledingstukken nauwelijks noemenswaardig. 

    Onthouden:
    Dat ene spul dat ze hier in grote flessen verkopen, en waar op de achterkant op staat dat je het in de wasmachine moet doen, is geen wasmiddel. Wel bleekwater. Ik ben helemaal verplicht terug naar de jaren '80.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)