De vloer van het huis van mijn ouders ligt aan diggelen.
Of beter gezegd: hij is weg.
Het fundament moet worden vernieuwd.
Alle tegeltjes van de keukenvloer die mijn ouders zo zorgvuldig en met verbazingwekkend resultaat bij elkaar zochten, zijn kapotgemaakt door grote machines. Alle kasten die zo mooi waren ingebouwd zijn kwijt. Wat rest, is zand, blubber, stof en allerlei materialen die ik niet bij naam ken. Het is een treurig gezicht, hoewel mijn ouders roepen dat het straks veel mooier wordt dan het al was. Hun veerkracht is ongekend.
Zij (65+) moeten nu naar binnen via een tijdelijke buitentrap die naar de eerste verdieping leidt. Daar is een raam een deur geworden. Het is een heel spektakel.
Bij het vernieuwen van de fundering werd de portemonnee gevonden waarvan ik negentien (!) jaar geleden vermoedde dat die gestolen was. Ik heb naar aanleiding daarvan zelfs nog mijn eerste aangifte ooit gedaan (een spannende gebeurtenis, bij de politie).
Bent u ook een portemonnee kwijt?
Probeer het eens achter de verwarming onder de kapstok.
In mijn oude portemonneetje zat geen geld. Waarschijnlijk had ik destijds ook nooit geld op zak. Ik trof er wel twee prachtige herinneringen in aan, aan een langvervlogen tijd. Gezien de ontwikkelingen van de afgelopen maanden roepen ze nu meer dan ooit nostalgische gevoelens op:
Geef een reactie