Maand: juli 2009


  • “Ja, met van die poppetjes en beestjes erop”, zei ik tegen de telefoniste van de Bijenkorf.
    “Ik weet precies wat je bedoelt!”, riep ze. “Die hebben we niet. We hebben wel houten letters van Nijntje.”

    Ik dacht na.
    Ik wilde heel graag houten letters geven die samen de naam van de pasgeborene zouden vormen. Maar ik kwam pas om 18 uur aan op Centraal Station – na sluitingstijd van de winkels. Vandaar de Bijenkorf, die tot 19 uur open zou zijn.

    Dan zou ik een kwartier hebben om het cadeautje op te halen en dan zou ik vervolgens als een speer naar het ziekenhuis fietsen om het bezoekuur van 18.30 uur te halen.

    “Doe maar die van Nijntje”, zei ik tegen de telefoniste.
    “Een momentje”, zei ze.
    Plotseling hoorde ik harde muziek.
    “Ben ik weer”, zei ze. “De Nijntje-letters liggen in het magazijn. Ze gaan ze zoeken. Ze leggen ze neer bij de kassa op de speelgoedafdeling. Hoe heet de baby?”

    “Zef”, zei ik.
    “Zes?”, vroeg ze.
    “Zef”, zei ik. “Zacharias, Eduard, Ferdinand”
    “Zacharias?”, vroeg ze.

    Om 18 uur rende ik de Bijenkorf in. Ik sjeesde naar de vierde verdieping, waar de speelgoedafdeling moest zijn. Er waren vooral veel lege rekken en schattige pluche giraffen. Er was in ieder geval geen kassa.

    Na een paar minuten zag ik een man in pak met een naambordje.
    “Dag”, zei ik. “Ik kom mijn letters halen.”
    “Shit”, zei de man. Naast hem stond een jong meisje met de blik van een stagiaire. “We zijn er niet aan toegekomen.”

    “Ik heb ze nodig!”, zei ik. “Ze zouden zijn klaargelegd!”
    “Chantal”, zei de man in pak met het naambordje. “Zou jij ze in het magazijn kunnen zoeken? De baby heet Zef.”
    De stagiaire keek plotseling angstig.
    Niet omdat de baby Zef heette, maar omdat ze het magazijn nog niet van binnen had gezien.
    “Ach wat, ik ga wel even mee”, zei de man met het naambordje. “Blijft u hier wachten.”

    Ik keek op mijn horloge. 18.05 uur. Ik drukte op enkele verdwaalde plastic beesten. Sommige piepten.
    Ik bekeek en bevoelde de knisperboekjes.
    18.10 uur.
    Nog geen man in pak en stagiaire. Ook geen ander personeel.
    Ik pakte een bijtring.

    Om 18.20 uur kwam het meisje naar boven. Een rood hoofd. Ze streek haar kleren glad.
    “Het spijt me”, zei ze.
    Ze liet me de letters zien.
    Een E, een F, en een N.
    “Ik dacht, misschien kun je die N op z’n kant leggen, dan wordt het een Z…”, zei ze. “Maar ja. Nijntje ligt dan overdwars. We hebben echt álle dozen in het magazijn bekeken.”

    Achter haar verscheen de man met het naambordje. Hij was ook wat verwilderd geraakt.
    “We spreken het zo af”, zei hij. “Jij neemt deze letters mee, en we sturen je de Z na, als we er eentje hebben binnengekregen. Gratis. En echt, onze excuses.”

    Ze zuchtten opgelucht toen ik daar enthousiast mee akkoord ging.
    Wellicht verwarden ze me met een lid van het koninklijk huis, dat ze zo veel belang hechtten aan het welslagen van mijn cadeautje. Ik was diep onder de indruk en besloot plechtig ooit te overwegen om een folder voor een Bijenkorf-kaart mee te nemen.

    Een paar maanden duurde het voor ik de Z binnen had. In de tussentijd werd ik een aantal keer telefonisch op de hoogte gehouden van de vorderingen.

    Zolang was Zef gewoon Nef.
    En wellicht blijf ik hem de rest van mijn leven gewoon zo noemen.


  • Dag zeergewaarde lezers. Ik heb hierbij een aantal leestips voor op vakantie. U bent al op vakantie geweest? No spang. Deze boeken zijn ook prima te lezen als u niet op vakantie bent. 

    Michel van Eeten – Tegennatuur
    De onvolprezen blogger van bijzinnen.com. Hij schreef een roman over de onmogelijkheid van alles en hoe iedereen toch vrolijk op zoek gaat naar een oplossing. Of moet ik zeggen dat het gaat om een wetenschappelijk onderzoeker die voor onderzoek een tijd in California woont, bij een hoogleraar in huis? Die getrouwd is, ook al weet zijn vrouw dat hij homo is? Soms zeer grappig (één keer lachte ik zelfs de Man des Huizes wakker), soms tenenkrommend (de hoofdpersonen, niet de schrijfstijl) en soms misselijkmakend.

    Willemijn Dicke – Mea
    Jawel, nog een debutant uit de blogwereld. Willemijn schrijft mooie, beschouwende stukjes op haar site. Over kleine of grote dingen, over oom Otto of over haar werk, maar altijd ontroerend. Mea gaat over een vrouw van middelbare leeftijd die er steeds minder goed in slaagt jong en meeslepend te zijn. Het boek gaf me een benauwde inkijk in de universitaire wereld in Nederland en een soms pijnlijk maar sterk portret van een vrouw van middelbare leeftijd. Mijn gevoel wisselde tussen God bewaar me dat ik ook zo word, tot: ik hoop dat ik ook zo zal worden. Knap.

    Pascal Mercier – Nachttrein naar Lissabon
    Deze roman had ik willen schrijven. Heerlijk verhalend, beetje een roadtrip, nog een extra laagje, en lekker dik. De romand is een beetje geconstrueerd, maar blijkbaar houd ik daar wel van.

    Tatiana de Rosnay – Haar naam was Sarah
    De schrijfstijl is niet overal even sterk, en er had een beetje drama uitgekund op het einde, maar toch heeft dit boek me erg gegrepen. Heb het nu een week uit en er is geen dag voorbij gegaan dat ik er niet aan heb gedacht. Heftig.

    Stieg Larsson – Millennium Trilogie
    Drie heerlijke vakantieboeken! Vooral van het eerste kon ik geen genoeg krijgen. Vol spanning en in sneltreinvaart gelezen. Nu nog nieuwsgieriger naar Stockholm. 10 euro voor 559 pagina’s. Nog geen 2 cent per pagina.

    Hier moet u het even mee doen. Bij elkaar toch een paar kilo.
    Wat raadt u mij aan om te lezen?


  • De Man des Huizes vertrok in alle vroegte.
    Naar een “very romantic, single room”, met uitzicht op het meer van Genève.

    Ik kreeg een half oog open, net genoeg om te zien dat het nog donker was, en om ‘veel plezier’ te mompelen, om me vervolgens weer in diepe slaap te storten.

    Eenmaal wakker op een christelijk tijdstip zag ik dat Ronja zich aan de ene kant van het bed had geïnstalleerd en Maus zich aan de andere. Ik had mijn oog nog niet geopend of Ronja begreep wat er aan de hand was. Ze sprong op, oren gespitst, blijde blik in haar ogen. Bij Ronja lijkt het soms net of ze lacht.

    “Mieuw!”

    Maus werd ook wakker, luid gespin welde op in de kamer. Ze rekte zich behaaglijk uit, en draaide zich op haar rug, terwijl ik mijn andere oog ook opende. Ronja begon zenuwachtig over het bed heen en weer te lopen.

    “Mieuw mieuw!”

    Ik heb vele mieuws in mijn leven gehoord, maar dit waren duidelijke “Ik wil eten”-mieuws. “Want: het is nog ochtend en als het baasje wakker wordt, dan krijg ik eten, hoera!”

    Nu ken ik de Man des Huizes inmiddels een beetje. Ik wist zeker dat hij de vrolijke viervoeters al eten had gegeven.

    Ik keek Ronja aan.
    “Nee mama, echt niet, ik heb echt niets van papa gekregen.”
    Schijnheilige, onschuldige blik.
    Ronja is echt zo’n kind van gescheiden ouders.

    Ik keek naar Maus die met één zuchtende blik duidelijk maakte dat ze al-lang eten hadden gehad. Haar zuster was weer eens aan het zeuren om niets. Ronja negeerde de blik van Maus volledig en hield haar ogen strak op mij gericht.

    Ik stond op en beide beesten vergezelden mij naar de keuken.
    “Mieuw, mieuw, mieuw” ging Ronja mij voor.
    Maus krulde zich geruisloos om mijn schenen.

    Bij de bakjes aangekomen bleken er gewoon nog brokjes in te liggen.
    “Ronja…”, zei ik.
    Mieuw, mieuw, mieuw, ging Ronja, met haar kopje omhoog, verwachtingsvolle blik in haar ogen.

    Ik deed een truc, alsof ik eten in de bakjes gooide, wat helemaal niet zo was.
    Waarna Ronja blij en opgewekt aan haar tweede ontbijt begon.


  • “De nieuwe mensen die hier komen wonen, komen waarschijnlijk allemaal uit Amsterdam?” vroeg ik.
    De vrouw die haar huis verkocht, nam me in zich op en schatte me in.
    “Nee hoor” zei ze resoluut. “Niet allemaal uit Amsterdam. Er komen hier ook heel fatsoenlijke mensen wonen.”

    “Zijn mensen uit Amsterdam niet fatsoenlijk dan?” vroeg ik.
    Weer nam ze me in zich op. Ze schatte me opnieuw in.
    “Jawel”, zei ze. En met een achterdochtige blik: “Komen jullie uit Amsterdam?”


  • Ik was met mijn vader en ik zal een jaar of 13 geweest zijn.
    Het was mijn eerste rondvaart door de Amsterdamse grachten.

    Een literaire rondvaart nog wel, onder leiding van Simon Vinkenoog.
    Een in mijn jonge ogen toen al stokoude man, met grijs, ongekamd haar, die op het trapje naast de schipper zat, met een microfoon in zijn ene hand en een joint in zijn andere.

    Dit was Amsterdam.
    Ik woonde er al een aantal jaren, maar nu wist ik het zeker.

    Hij vertelde belangrijke wetenswaardigheden: ‘hier schreef die en die een roman’, ‘hier drinkt die ene beroemde schrijver zijn kopje koffie’, ‘hier zit een boekwinkel waar je zeker eens heen moet gaan’, ‘hier kregen die en die ruzie, oi oi oi’. Ik kende de helft van de schrijvers niet, maar was zwaar onder de indruk. Hij droeg zo nu en dan een gedicht voor, van zichzelf, of van een ander. Een rare knakker vond ik hem, maar wel een zeer symphatieke. In de jaren erna bleef ik dat vinden. Zeker toen hij ineens opdook als podiumbeest met zwaaiende armen naast Spinvis. Leuk vond ik dat.

    Hij is dood.
    Op zijn weblog nog niet.
    Ik hoop dat hij daar nog een tijdje zo vrolijk in zijn revalidatiebed blijft stralen.


  • Twee weken in foto’s. Van Amsterdam Zuidoost naar Amsterdam Noord en onderweg.
    the king op pop is dood
    Wie dit leest bevestigt mijn bestaan
    gek beestje
    Merel roman ha

    Meer dus hier.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)