Op de site van Time Out vond ik voor vertrek naar Londen niet alleen een handige app voor de iPhone maar ook een pdf’je met een zomerse wandeling langs bijzondere street art.
Daarom vertrokken wij op de tweede middag van ons verblijf naar een voor toeristen ver weg geleden metrostation in het oosten van de stad. Als toerist moet je toch zeker een paar keer van je kaart aflopen dus dat beginpunt stemde ons zeer gelukkig. Het weer en de vroeg invallende duisternis wat minder.
Dankzij de wandeling, en ook dankzij het feit dat we een heel stuk verkeerd liepen (best lastig wandelen, zonder kaart) zagen we een stuk van Londen dat we anders nooit zouden hebben gezien. Langs het spoor, langs bouwvallen, verlaten pakhuizen en braakliggende stukken grond. Plekken waar street artists ongestoord kunnen werken en waar je liever niet ’s avonds komt.
Helaas waren de meeste kunstwerken inmiddels al verwijderd. Toen ik net de juiste adressen op wilde zoeken, zag ik via Google Streetview dat de kunstwerken er destijds nog niet waren.
Gedurende de wandeling zagen we de stad veranderen. Lopend naar het westen over Bethnal Green Road werd het drukker, levendiger, gezelliger. Ineens zagen we eettentjes en hippe winkels opdoemen in plaats van sociale flats met balkons vol troep. En plotseling, toen we een hoek om gingen, zagen we een prachtig straatje met kasseien en winkeltjes. Het bleek te gaan om het voor ons tot dan toe onbekende Brick Lane, naar wat bleek het bruisende centrum van Spitalfields.
Dat was het leukste aan Londen: als we een hoek om gingen, kwamen we soms in een volstrekt andere buurt terecht. Gelukkig gingen we vele hoeken om.
Meer plaatjes op Flickr.
Geef een reactie