Olafur Eliasson. Ik kan zijn naam nu gewoon produceren en uitspreken, maar dat duurde even. Deze IJslandse/Deense kunstenaar woont en werkt al jaren in Berlijn en je komt zijn werk hier (soms op verrassend plaatsen) veel tegen. Misschien ken je hem van de zon in Tate Modern of van de watervallen in New York.
Ik had eerlijk nog nooit van de beste man gehoord, maar nu ben ik fan. Met vriend S. ging ik naar zijn tentoonstelling in Martin Gropius Bau (waar we ook naar de tentoonstelling over Frida Kahlo gingen). Bijzondere kunst – vaak gemaakt voor de locatie, veel reflectie, kleur en beleving. Kunst waar je in sommige gevallen niet heen kan als je last hebt van epilepsie of claustrofobie. En kunst die je (helaas!) niet mocht fotograferen, maar wat we stiekem met de iPhone toch deden.
Later die week nam vriendin B. me mee naar de Boros Collection: een bunker in het centrum van de stad, waar ook veel werk van Eliasson bleek te zijn. In deze vijf verdiepingen tellende, bovengrondse bunker, met bovenop een penthouse voor de eigenaar, wordt eigentijdse kunst geëxposeerd, die ook vaak voor de locatie zelf gemaakt is.
Ik zeg: gaat dat zien. De bunker is alleen toegankelijk met een rondleiding, en na reservering, dus van tevoren doen. De Duitse rondleiding was prima te volgen. Of hopen dat Olafur Eliasson snel eens naar Nederland komt om iets moois te doen.
Geef een reactie