* De Fransen en internet, het blijft een opmerkelijk fenomeen. Waar in Nederland een beetje een restaurant een flashy website heeft, hebben de restaurants er hier geen, of eentje die uit 1995 lijkt te komen. Met animerende gifjes en tabellen! Ook begrijpen ze niet hoe een url eruit moet zien. Vaak gebruiken commerciële bedrijven blogspot of hebben ze een ellenlang adres geregistreerd met plaatsnaam, naam instelling en iets anders leuks voor de .fr. Overigens doen de reserveringsformulieren op die sites het vervolgens nooit. Evenals de e-mailadressen. Ik denk dat het misging toen de Fransen de computer niet gewoon computèr noemden maar ordinateur en e-mail geen e-mail maar courriel.
* We zaten in de Dordogne, de Bourgogne en de Provence. Formidable. Alle drie de streken maakten ons duidelijk dat het er nu fantastisch toeven was, maar dat er in de zomer over die pittoreske keitjes en door die mooie straatjes duizenden Nederlandse gezinnen zouden komen hobbelen. Elke keer als we daar aan dachten, prezen we onszelf extra gelukkig. Juin est la bombe.
* We hebben alle weersomstandigheden wel zo’n beetje gehad. Het begon met koude, regen en donkerte, slechter weer dan in Nederland, geen stukje blauw te zien, geen stukje lichtgrijs. Fuck it. En het eindigt nu al dagen in een soort Sahara: felle zon, niet uit te houden, 36 graden in de schaduw, en om 20 uur ’s avonds wordt het met 30 graden pas echt aangenaam. Alle omstandigheden hadden hun charme. Maar het buiten kunnen leven is het mooiste wat er is.
* De Fransen bleken veel aardiger, grappiger, meegaander en sympathieker dan verwacht. Volgens mij zei ik dat de vorige keer na een bezoek aan Frankrijk ook al.
* Mijn Frans is in de tegenwoordige tijd goed genoeg om een babbeltje te maken. Maar toen ik aan een campinghouder duidelijk wilde maken dat ik als klein meisje op deze camping was geweest en er zulke goede herinneringen aan had, kreeg ik de verleden tijd geenszins vloeiend mijn mond uit. De voltooid deelwoorden nog wel, maar niet in combinatie met de juiste persoonsvorm op de goede plek. Eté, eu, allé.
* Hoewel sommigen van u gezien de reacties het begrip werkvakantie angstaanjagend blijken te vinden, was het heerlijk. Schrijven is voor mij geen werk, het is vooral fijn. Het vereist voor mij wel een verandering van omgeving, een omgeving met minder afleiding en een ander ritme. Was het het hele jaar maar werkvakantie!
* Tip voor iedereen die deze kant nog opgaat! Er zijn hier in de Provence muggen die bijna onzichtbaar zijn (ongeveer zo klein als een vlo) en die kneitergrote, extreem jeukende bulten op je achterlaten (we waren gisteren blij dat we op het terras van een restaurant nog welkom waren ondanks onze builenpest). Je hoort ze niet, je ziet ze niet. Silent killers, graoohw. De tip moet ik nog even verzinnen want wij hebben zelf nog niet achterhaald hoe we kunnen terugslaan, terwijl we daar zeker de helft van de dag in gedachten mee bezig zijn.
* Overmorgen terugkeren na vijf weken schrijven in Frankrijk is niet makkelijk, wat ik u brom. Toch verheug ik me op de zomer die gaat komen, op mijn vrienden en op Ronja en Maus, en zie ik ook niet op tegen het werk dat op me ligt te wachten. Het enige waar ik echt van baal, is dat ik straks weer sokken aan moet.
* Oh, nu moet ik zwemmen.
Geef een reactie