Meer dan een maand geleden ontving ik een bijzonder dreigende brief van een incassobureau dat ik binnen acht dagen een hele smak geld moest betalen want anders zouden ze mijn hele huis komen leeghalen, net als in de film.
Schrik alom, ook al was ik mij van geen enkel kwaad bewust.
Ik nam telefonisch contact op (terwijl ik geheel onterecht werd aangeklaagd en beledigd).
Daar vertelde iemand die anoniem wilde blijven mij dat ik een brief moest sturen (terwijl ik geheel onterecht werd aangeklaagd en beledigd).
In die brief moest ik zo ongeveer alle gegevens zetten die ik in mijn hele leven bij elkaar heb gespaard (terwijl ik geheel onterecht werd aangeklaagd en beledigd).
Brief op de bus (0,39 euro armer en ook nog eens de tijd om mijn brief te schrijven).
De dag erna kreeg ik weer post. Ah, een ontvangstbevestiging, dacht ik.
Maar nee. Een brief, dat ik snel voort moest maken, want woei woei, anders ik zou het ?cht kunnen schudden.
Ik weer bellen: ja hallo, ik heb net een brief gestuurd, sneller dan dat had het niet gekund, zit me niet te stalken.
Zij: ow, sorry.
Een week hoorde ik niets.
Toen besloot ik zelf maar even te bellen (terwijl ik geheel onterecht werd aangeklaagd en beledigd).
Ja, brief was ontvangen. Nee, aan ontvangstbevestigingen doen wij niet, werd enigszins lachend gemeld. Wat denkt u wel.
Ik zou zo spoedig mogelijk iets horen van Telfort, de fuckers die mij dachten aan te kunnen klagen voor nooit gebelde minuten.
Weken verstreken.
Heden ben ik in een goed humeur en in een rebelse bui dus ik dacht: laat ik eens bellen.
Het wat lacherige meisje aan de telefoon checkte mijn gegevens en wist me te vertellen dat ze mijn brief hebben doorgestuurd maar dat ze sindsdien nooit meer iets van Telfort vernomen hebben. Mevrouw, we laten het u heus weten zodra we iets horen.
Kafka galore.
Geef een reactie