“Er gaat niets boven Groningen”, zei de jongen in de winkel in Groningen. Een student. Bijbaantje.
Het was zaterdag, de day after, hij had gefeest, zoals de rest van Nederland, en hij had spijt, want de hele dag kwamen er mensen in de winkel die vragen hadden en die dingen wilden kopen.
Zijn hoofd was van hout, zijn stem was weg, en hij had pukkels.
Hij had het zwaar.
“Ja hoor, Bedum”, zei ik. “Bedum gaat boven Groningen.”
Al wist ik heus ook wel dat die slogan van de hele provincie was, en niet van de stad.
“Bedum”, zei de jongen. “Wat moet je nou in Bedum?”
“Daar woont toevallig mijn familie”, zei ik.
Hij keek me aan alsof ik medeleven nodig had.
“Nou, uit Bedum komt mooi wel Arjen Robben”, zei zijn collega.
De ogen van de jongen fleurden op.
“Cool!”, zei hij.
En trots dat ze er op zijn:
Lees ook uit 2010 dit ongelooflijke feit over Arjen Robben.