Tag: boek


  • Is dit de auteur Merel Roze die nog nét de laatste komma goed zet in de drukproeven? Is dit kersverse uitgever Merel Roze die in de laatste fase zit van een eigen boek uitgeven? Is dit een heel trotse en blije vrouw omdat ze het ‘m (‘r, ‘x) geflikt heeft?

    Het antwoord is 3x ja.

    De regels van Roze … en al het andere wat je moet weten over online schrijven verschijnt op maandag 5 juni 2023.

    Niks meer aan doen.

  • The Rosie Project van Graeme Simsion zal voor mij altijd speciaal blijven. Het was het eerste boek dat ik op een e-reader las. Twee maanden geleden.

    Twee wanden van mijn woonkamer bestaan volledig uit boeken. Ook als ik bij iemand thuis kom, kijk ik als eerste in de boekenkast. Mensen zonder boekenkast wantrouw ik een beetje.

    Een e-reader was kortom niet aan mij besteed. Het leek me niks, lezen van een schermpje.

    Het is allemaal de schuld van het vliegtuig. Die 20 kilo en 1 stuks max voor bagage per vlucht is gewoon een deal met de e-bookbusiness! Voor mijn vakantie keek ik naar de stapel boeken die ik mee wilde nemen. Ik keek naar mijn koffer. Die grote wandelschoenen kon ik aandoen onderweg. Maar de rest moest toch echt die koffer in. Dat zou betekenen dat ik de nieuwe Herman Koch (groot!) niet mee kon nemen. En ook Tirza (groot!) niet, waar ik nu eindelijk eens aan zou beginnen.

    En zo stond ik vlak voor de vakantie ineens in de elektronicawinkel (ik wilde toch even voelen). Wat research op internet bracht me tot een e-reader die ik acceptabel vond qua prijs. Met een lichtje erin, zodat ik ’s avonds geen lamp aan hoefde te doen.

    Sindsdien gaat het keihard bergafwaarts met mijn liefde voor het papieren boek. De e-reader weegt nog geen 175 gram, dus ik neem hem overal mee naar toe. Het scherm doet het perfect in het zonlicht, in de schaduw en in bed (dat lichtje is ideaal). Op een berg, op het strand, in de tram, in het vliegtuig, op een terras. Het bladeren gaat heel makkelijk en ik heb ook al aantekeningen gemaakt. Tevens heerlijk: op vakantie kreeg ik ineens heel veel zin in een boek van A.M. Homes. Binnen 2 minuten had ik de nieuwste via wifi aangeschaft.

    Help!
    In luttele weken ben ik een e-reader-evangelist geworden. Ik zit nog in de fase dat ik me er een beetje voor schaam, maar de nieuwe liefde is sterk en overtuigend. En ik wil het er eigenlijk met iedereen over hebben.

    Er is dan niks wat beter kan?

    Jawel. Die nieuwe Herman Koch had ik net als papieren boek aangeschaft. En in mijn kast staan nog veel ongelezen boeken. Bovendien wil ik de boekhandel blijven steunen en vind ik kijken naar mijn boekenkast nog steeds zeer de moeite waard.

    Dus, beste uitgevers, waarom krijg je als koper per papieren boek geen eenmalige inlog voor een download?


  • Of ik Sonja van der Arend, een wetenschapster aan de TU Delft, wilde begeleiden bij het schrijven van een roman. Een roman die moest gaan over de Europese richtlijnen voor water en de afstand van Europa tot de doorsnee ecoloog die het liefste met zijn laarzen in de modder staat.

    Ik wist niets van ecologen, noch van waterrichtlijnen of Europees beleid. Maar ook op een gewone werkvloer is de afstand boeiend tussen de regels van het management die een soort standaard moeten bepalen en een gespecialiseerde medewerker die iets moet uitvoeren.

    De ecologen en de wetenschapster stalen mijn hart. Het was geweldig om te horen waar de ecologen tegenaan waren gelopen, en vervreemdend om het Europese beleid eens van dichterbij te beschouwen.

    En Sonja van der Arend schreef. Over Henk Vleugel, een doodgewone waterschapsecoloog die ineens de richtlijnen moet gaan uitvoeren. Soms kreeg ik hele hoofdstukken in één keer opgestuurd, dan weer was het maanden stil. ‘Hoe is het met Henk?’, schreef ik dan. ‘Ik mis hem, ik wil weten hoe het verdergaat.’ En dan werd ik weer gevoed. Het was heerlijk om te doen, niet in de laatste plaats omdat Sonja van der Arend erin slaagde om een echt boeiend verhaal neer te zetten. Voor ecologen herkenbaar, maar zeker ook voor leken lekker om te lezen.

    Het boek is er.
    De eerste waterkwaliteitsroman van Nederland.
    Voor slechts € 10 te koop.
    En ook al heb ik er eigenlijk maar weinig aan gedaan, ik ben er toch trots op.
    Een otter in Brussel


  • Een vleug van een parfum op het perron waarvan ik zeker weet dat ik het eerder heb geroken. Associaties met de geur komen in rap tempo mijn brein binnen (fijne herinneringen, lang geleden, geen bedpartner), maar ik kom niet achter de juiste persoon.

    Iemand die me aanspreekt met mijn voornaam en zegt dat het leuk is om me weer eens te zien. Ik herken het gezicht, geen idee wie het is. Weer associaties in rap tempo, en direct een gevoel: aardige persoon, geen problemen mee gehad, werkgerelateerd, maar welk welk, nee, kom ik niet op. 

    Eten in het pikdonker, een paar jaar geleden. Zonder zicht bleek mijn smaak compleet in de war. Ik proefde een groente en ik wist zeker dat ik die eerder had gegeten. De structuur kwam me bekend voor, de smaak zeker, maar wat was het ook alweer? Ik kwam er niet op. Aardappel, bleek later.

    En nu heb ik het weer. Ik zag het omslag van het kroegenboek van Kluun en ik wist meteen dat ik het eerder had gezien. Maar waar? Ja, het lijkt erg op al die logo’s met neon letters, maar het is bekender dan dat. Ik heb dit eerder gezien, op deze manier. In een museum? Op een ander boek? Op televisie? Gek word ik ervan.
    Kluun zelf kon me ook niet helpen. U? 

    Kluun kroegenboek


  • Mijn zonnebril, hoewel groot, was niet toereikend. Ook mijn neus begon te lopen. Had ik zakdoekjes bij me? Door het onhandige gerommel in mijn tas keken de Duitsers naast me even op. Terwijl ik zo graag geen aandacht op me wilde vestigen. 

    Het was niet gaan regenen, zoals ze hadden voorspeld. Sterker nog, de zon bescheen mijn lente-achtig witte huid. Daarom had ik me tevreden met mijn boek op het terras van het strandpaviljoen genesteld, uit de wind. De wind die ervoor zorgde dat de golven lekker hard op het strand beukten en dat de schuimkragen van het bier van de Duitsers tot hun grote hilariteit wegwaaide.

    Door gebrek aan een zakdoek kon ik niet anders dan mijn neus ophalen. De Duitsers keken weer even op. Snel staarde ik naar een willekeurig woord op de opengeslagen bladzijde om de tranen tegen te gaan. Maar het was niet meer te stoppen. Het randje van mijn zonnebril was niet gebouwd als dam. Daar gingen ze. Pets, pets, pets, over mijn wang, de bladzijde op.

    .

    ‘Ik heet Olivia en daar kan ik ook niks aan doen’ van Jowi Schmitz. Lees het en geef het cadeau. Vooral aan kinderen die geen moeder meer hebben. Maar ook aan hen die wel. Aan iedereen eigenlijk. Ook als je niet van huilen houdt of geen tolerante familie hebt.
    Jowi Schmitz - Ik heet Olivia en daar kan ik ook niks aan doen


  • “Ja, met je vader. Ik heb 3 namen voor personages in je nieuwe boek.
    Schrijf je ze even op?
    Het zijn:

    Ad de Quaat
    Anneke Dotes
    Cor Daat

    Kun je daar iets mee?”


  • bidden wij voor owen meany
    Uit! Iedereen die mij dit boek aanraadde, wil ik bedanken. En iedereen die het nog niet gelezen heeft, wil ik het van harte aanbevelen.


  • Bidden wij voor Owen Meany. John Irving. In één week tijd werd dit boek mij drie keer aangeraden als perfect vakantieboek.

    Ik toog naar de smoezelige tweedehandsboekwinkel, waar veel gerocheld werd door een dakloze in de hoek. De man achter de balie riep af en toe dat hij daar mee moest ophouden, omdat hij er anders uitgezet zou worden. Diepe rochels vielen hem ten deel. 

    De uitbaters hadden duidelijk een voorkeur voor het romantische zo-loop-je-nog-eens-toevallig-ergens-tegen-aan-principe en een totale afkeer van rangschikken, en in het bijzonder van rangschikken op alfabetische volgorde. Hoe ging ik tussen die honderden boeken in godsnaam Bidden wij voor Owen Meany (zonder vraagteken, fascinerend) vinden?

    Hoe opmerkelijk was het, dat dit boek uit 1963 1989 me anno 2011 in één week tijd drie keer werd aangeraden, en hoe opmerkelijk was het daarbij, dat het eerste dikke boek dat ik in een van de tientallen kasten zag staan, het boek van Irving was. € 1,25!

    Rochelende daklozen en rangschikafkeuren daargelaten, wat een topidee van mij was het geweest om deze winkel in te gaan.

    En toen viel mijn oog op een boek dat ik wel kende. Stiekem keek ik er even in. Eerste druk! Ongesigneerd!
    En dat voor maar € 1,25.
    fantastica 2ehands


  • literanitaDonderdag 3 juni (vandaag is dat morgen) is er weer een Literanita! In De Nieuwe Anita.

    Met een werkelijk prachtige line up: Arjen Lubach (laatst erg gelachen om het Monica Da Silva Trio), Wanda Reisel, Robert Junius, Hugo Logtenberg en Tomas Ross.

    Onderwerp? Politiek (maar dan leuk). Zie www.literanita.nl

    Twee: en heeft u de Stemwijzer van www.stemhok.nl al gedaan?


    sos spatiegebruikOh, en nog een derde: zoals de meesten van u weten ben ik al jaren aanhanger van de vrolijke site van SOS (Signalering Onjuist Spatiegebruik). Een strijd tegen de ‘Engelse ziekte’: de neiging om samengestelde woorden maar steeds los van elkaar te schrijven. Zoals honden brokken in plaats van hondenbrokken en over gewicht in plaats van overgewicht. Wat kan leiden tot grappige, andere betekenissen zoals:

    “De ov-chipknip maakt een einde aan het gedoe met losgeld” (hier had dus juist wel een spatie moeten staan)
    “Slechtziende pc”
    “Lieve heersbeestjes”
    “Scheidsrechters te kort”

    René Dings, de man achter SOS, heeft nu van de leukste voorbeelden een boek gemaakt. Met uitleg over hoe het wel moet. En mét een prachtige foto op de voorkant. Voor kant. Een mooi cadeau voor taalliefhebbers of spatie fouten makers.


  • sandra koolmees een van de achtWaarom zou je een boek lezen dat je aan het huilen maakt?
    Dat is een goede vraag.

    Toen ik met Een van de Acht van Sandra Koolmees begon, wist ik zeker dat ik met rode ogen het nachtlampje zou uitklikken. Wist ik zeker dat ik continu zou moeten denken aan de mensen in mijn omgeving die kanker hebben gehad of kanker hebben. En wist ik zeker dat ik er nog dagen in mijn hoofd mee bezig zou zijn.

    Als haar zus Marleen, die ik ken van mijn werk bij Sanoma, me niet gevraagd had het boek te lezen, denk ik dat ik het niet gedaan zou hebben.

    Toch ben ik blij dat ik het boek gelezen heb. Het vertelt het verhaal van Sandra Koolmees, die, als net zoals veel andere vrouwen (namelijk één op de acht), te horen krijgt dat ze borstkanker heeft. Ze beschrijft het proces, de chemo’s, de operatie, de bestraling. Je kent het wel, zou ik willen zeggen. En toch heeft dit boek heel veel aan mijn ‘kennis’ over kanker toegevoegd. Het is herkenbaar, soms grappig, altijd stoer en eerlijk geschreven. De strijd, de moed, de hoop en de wanhoop komen eng goed dichtbij. Het is nergens pathetisch of zeurderig.

    Ik las het in sneltreinvaart op de eerste mooie dagen van het jaar, op het dakterras waar we voor het eerst konden zitten. Zonnebril op, mijn sproeten uit hun schuilplaats, de vlonders net gezaagd en daarover zeer content, onze vrij lelijke fauteuils zeer comfortabel. En ik las. En las. En het boek is nog steeds bij me. Elke dag denk ik even aan Sandra Koolmees. Aan sommige passages denk ik als ik op de fiets zit, of als ik over iets tob.

    Natuurlijk is iedereen anders en gaat iedereen op een andere manier om met trauma. Maar als je je zou willen verplaatsen in wat iemand meemaakt als zij kanker heeft, dan is dit boek een absolute aanrader.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)