Tag: maus


  • Als ik ’s ochtends beneden kom, is er geen kat die me miauwend om eten begroet. Er heerst in huis een diepe rust. En onrust bij mij. Geen getik op de vloer. Geen warm vachtje dat om mijn benen cirkelt. Geen poes op de plekken waar ze hoort te liggen.

    Deze week namen we bij de dierenarts met z’n drieën afscheid van de bijna 18-jarige dame die sinds haar zesde week bij me was. Ondanks de vele briefjes waarop stond dat er vanwege corona maar één persoon tegelijk naar binnen mocht, mochten we samen nog even bij haar zijn.

    18 jaar. Lief en leed. Veel leed ook. Man. Wat gebeurt er veel in een mensenleven. Gelukkig ook veel lief.

    Veel van mijn vrienden en familie zullen Ronja kennen als de kat die ze niet zagen. Ze kwam vaak pas tevoorschijn als het bezoek weg was. Nadat Thomas geboren was, zagen we haar altijd pas als hij naar bed was. Maar dan was ze een heerlijke schootkat en ook overdag, als ik in een stil huis werkte, lag ze altijd bij me. Op schoot, op het toetsenbord, achter het toetsenbord, op de krant, op mijn boek, op mijn muis. Heerlijk spinnend, bereid zich overal te laten aaien.

    Toen haar zus Maus doodging, veranderde er iets in Ronja. In anderhalf jaar werd ze van een schichtig beestje een sociaal dier. Ze werd ook steeds dover, dus ze schrok minder van geluiden. Thomas en zij werden betere vrienden, en zelfs echte maatjes. We vonden de verhuizing zielig voor haar, maar in het nieuwe huis voelde ze zich prinsheerlijk. Een eigen territorium zonder zus! Bezoek? Gezellig! En een tuintje! Dat met liefde besnuffeld werd en zelfs verdedigd. Go, oma Ronja!

    Van de dikke, gezellige huiskat was nog maar een heel klein beetje over. In heel korte tijd viel ze enorm af, begon ze dag en nacht klaaglijk te miauwen (zo leerden mijn collega’s en opdrachtgevers haar ook meteen kennen), zakte ze door haar pootjes en lag ze in vreemde houdingen op vreemde plekken.

    Thomas moest keihard huilen en schokschouderde met veel drama.
    “Ik vind het zo erg”, zei hij. “Het is veel erger voor mij dan voor jou, want jij huilt veel minder hard.”
    Ik veegde mijn tranen stilletjes weg en gaf hem een kus.
    Toen zei hij: “Maar we kunnen nu misschien wel een kitten nemen.”



  • Maus is dood, lang leve Maus!

    Sinds oktober 2003 was ze bij me. In de beginjaren speelde haar leven zich deels online af, in de blogs die ik over haar schreef en de foto’s die ik plaatste (ook al was Ronja altijd een stuk fotogenieker). Daarom verdient ze ook een online in memoriam, al leefde ze de laatste jaren niet meer in de schijnwerpers.

    In 16 jaar gebeurde er veel in onze levens. Ze zag relaties van mij komen en gaan. Ze verhuisde twee keer. Ze ging een paar keer mee op vakantie naar het huisje aan zee. Ze heeft twee weken in Den Haag gelogeerd (en zich niet laten zien) en woonde vorig jaar vanwege een verbouwing een maand bij mijn ouders (en liet zich niet zien). Vreemde mensen en vreemde plekken waren zeg maar niet echt haar ding.

    De laatste 3,5 jaar moest ze ineens leven met een kleine indringer, die haar plaats direct innam. En die zijn liefde voor haar op een nogal luidruchtige en soms agressieve wijze toonde. De liefde is nooit echt wederzijds geweest. Ik geloof ook dat ze het me nooit echt heeft vergeven.

     

     

    Ik grapte altijd dat Maus geboren was in het verkeerde lichaam. Ze was net een mannetje, een grote broer voor Ronja. Ze was bonkig en pezig en liep als een bootwerker. Als ze geaaid wilde worden, wierp ze zichzelf luid spinnend tegen me aan (ook tegen gasten, die dat soms wat heftig vonden). Ze ging altijd tégen me aanliggen, nooit óp mijn schoot. Ik mocht haar overal aaien, het liefst op haar buik, maar opgetild worden wilde ze niet. Ze had een hekel aan mensen met schoenen aan, vooral schoenen met hakken.

    Ze was eigenlijk nooit ziek en ik dacht altijd dat ze Ronja makkelijk zou overleven. Maar de laatste tijd viel ze veel af en vlak voor de vakantie plaste ze ineens buiten de bak. Dat bleek het begin van het einde.

    De laatste dag van onze vakantie kregen we een bericht van de kattenoppas dat het echt heel slecht met haar ging. We troffen haar sterk vermagerd aan, bijna niet meer in staat om te lopen en met een afwezige blik in haar ogen. Gelukkig waren we er net op tijd bij om haar nog even flink te aaien. In de nacht van zaterdag op zondag overleed ze, precies 1 week 16 jaar oud.


  • mieuw!


  • Het ontdekken van Amerika door Columbus valt in het niet bij de ontdekking van het dakterras door Ronja en Maus.

    Na wat aanvankelijke voorzichtigheid wijdden de dames al snel ons hele terras in.
    Kopjes werden gegeven aan de spijlen van het hek, er werd over het nieuwe territorium rondgeslopen en alle hoekjes werden besnuffeld. Ronja at een spinnetje en smakte tevreden, haar oogjes dichtgeknepen tegen het felle zonlicht. Maus bezocht al snel het naburige terras, en het terras ernaast, en bleef zelfs eventjes weg.

    De nieuwe wereld bleek het paradijs.
    De baasjes zaten vrolijk op hun nieuwe fauteuils, terwijl zij een beetje konden soezen in de warmte, een beetje wassen, een beetje op avontuur uit en dan een beetje snurken.

    Eerst was Evil Kanievel voor ons alleen hoorbaar, via Ronja. Op een gegeven moment hoorden we een intens laag gegrom, dat aan Ronja bleek te ontstijgen. Een nieuw, ons onbekend geluid weerklonk aan de andere kant van het hek. Op het midden van het naburige terras stond een grote, zwarte kater met priemende ogen te kijken naar onze Ronja en Maus.

    Kssst!, zei de Man des Huizes.
    Evil Kanievel trok onverschillig een wenkbrauw op en richtte het woord tot Ronja.

    “Dit hier is van mij! Mij! Mij! Mij!”
    “Woo, relax man. Whazzup? Je bent de eerste vreemde kat die ik zie. Slechte jeugd gehad?”, antwoordde Ronja, zo stoer mogelijk, terwijl ze haar staart plotseling dikker voelde worden.
    “Pas op of ik bijt je oren eraf”, schreeuwde Evil Kanievel.

    Maus, doorgaans de stoere, bleek niet zo goed tegen spanningen te kunnen en sloop zo achteloos en laag mogelijk bij de grond naar binnen.

    Toen Evil Kanviel dit zag, rende hij zonder aarzeling achter haar aan, de trap af, ons huis in, onder veel gekrijs.
    “Huh?”, zei Ronja, en ging Evil Kanievel achterna.

    “Evil Kanievel!”, riep de Man des Huizes en hij stormde achter de katten aan naar binnen. Met groot, mannelijk vertoon wist hij de kat naar buiten te jagen. 

    Toen was het me duidelijk.
    Dit zou niet de zomer worden van de strijd tussen Ronja, Maus en Evil Kanievel.
    Dit werd de zomer van de strijd tussen Evil Kanievel en de Man des Huizes.

    Sindsdien zit ik rustig op het terras een tijdschrift te lezen, terwijl de Man des Huizes lege shampooflessen met water vult, kranten klaar legt om als wapen te gebruiken en in permanente staat van opperste paraatheid verkeert.

    “Waar is Evil Kanievel?”, vraagt hij, terwijl hij zich een beetje opricht om over het randje van het terras te kunnen loeren.
    “Die heb je net weggejaagd”, zeg ik dan.
    “Dan is het goed”, zegt hij dan, uiterst tevreden.


  • Van die mensen die dan de verjaardag van hun katten gaan vieren.
    Verschrikkelijk.

    – Ik heb gezongen (2x)
    – Ze hebben vlees gekregen
    – Ze zijn extra lang geaaid
    – Als ik tijd zou hebben gehad, zou ik verjaardagshoedjes hebben gekocht.
    Maar ik was te druk met aaien.


  • De Man des Huizes vertrok in alle vroegte.
    Naar een “very romantic, single room”, met uitzicht op het meer van Genève.

    Ik kreeg een half oog open, net genoeg om te zien dat het nog donker was, en om ‘veel plezier’ te mompelen, om me vervolgens weer in diepe slaap te storten.

    Eenmaal wakker op een christelijk tijdstip zag ik dat Ronja zich aan de ene kant van het bed had geïnstalleerd en Maus zich aan de andere. Ik had mijn oog nog niet geopend of Ronja begreep wat er aan de hand was. Ze sprong op, oren gespitst, blijde blik in haar ogen. Bij Ronja lijkt het soms net of ze lacht.

    “Mieuw!”

    Maus werd ook wakker, luid gespin welde op in de kamer. Ze rekte zich behaaglijk uit, en draaide zich op haar rug, terwijl ik mijn andere oog ook opende. Ronja begon zenuwachtig over het bed heen en weer te lopen.

    “Mieuw mieuw!”

    Ik heb vele mieuws in mijn leven gehoord, maar dit waren duidelijke “Ik wil eten”-mieuws. “Want: het is nog ochtend en als het baasje wakker wordt, dan krijg ik eten, hoera!”

    Nu ken ik de Man des Huizes inmiddels een beetje. Ik wist zeker dat hij de vrolijke viervoeters al eten had gegeven.

    Ik keek Ronja aan.
    “Nee mama, echt niet, ik heb echt niets van papa gekregen.”
    Schijnheilige, onschuldige blik.
    Ronja is echt zo’n kind van gescheiden ouders.

    Ik keek naar Maus die met één zuchtende blik duidelijk maakte dat ze al-lang eten hadden gehad. Haar zuster was weer eens aan het zeuren om niets. Ronja negeerde de blik van Maus volledig en hield haar ogen strak op mij gericht.

    Ik stond op en beide beesten vergezelden mij naar de keuken.
    “Mieuw, mieuw, mieuw” ging Ronja mij voor.
    Maus krulde zich geruisloos om mijn schenen.

    Bij de bakjes aangekomen bleken er gewoon nog brokjes in te liggen.
    “Ronja…”, zei ik.
    Mieuw, mieuw, mieuw, ging Ronja, met haar kopje omhoog, verwachtingsvolle blik in haar ogen.

    Ik deed een truc, alsof ik eten in de bakjes gooide, wat helemaal niet zo was.
    Waarna Ronja blij en opgewekt aan haar tweede ontbijt begon.


  • * Mijn leven past in één boedelbak.

    * Ik typ dit op mijn eigen computer, die in tien seconden was aangesloten en waarop de internetverbinding het ook direct deed.
    Ik was daarover zeer verrast.

    * Mijn vrienden waren supergeweldig met de verhuizing. Het hele huis ruikt naar erwtensoep.

    * Vriendin M. zei, toen ze de grote raampartij zag en het voor Amsterdamse begrippen compleet vrije uitzicht:
    “Oh! Ik zou hier altijd bloot zijn.”

    * Haha. Ik heb steeds het idee dat ik straks nog naar huis moet.

    * Ronja en Maus hebben een interessante tactiek: ze zitten gezellig onder het bed te ronken en pas vannacht toen we in bed gingen liggen, kwamen ze er luidspinnend onder vandaan en liepen ze de hele nacht over me heen om me kopjes te geven. Toen ik naar de wc ging, gaf Ronja me een rondleiding tussen de dozen door. Nu zitten ze alweer een paar uur veilig onder het bed verstopt. 

    * De Man des Huizes heeft permanent bezoek gekregen van drie vrouwen. Soms heb ik wel met hem te doen, maar hij blijft er zeer rustig onder.


  • Ik heb ontdekt dat poezen ook links- of rechtsdragend zijn.
    Ik lig de laatste dagen nogal vaak in bad en Ronja en Maus vinden dat uitermate interessant. Ze balanceren op het randje, testen het water voorzichtig met hun pootjes, likken aan het badschuim. Spinnen hard. Ruiken aan mijn natte gezicht.
    Als ze eenmaal alles veilig hebben gesteld dan gaan ze liggen op de rand van het bad. Het is een goede evenwichtsoefening.

    En dan komt het.
    Maus ligt links van me en dut na een tijdje een beetje in. Haar staart ontspant zich en valt langzaam naar beneden, rechtsaf – het water in. Maus wordt wakker, vraagt zich zichtbaar af hoe die staart nou ineens zo nat kan worden en gaat zich uitgebreid zitten wassen.

    Daarna komt Ronja links van me op het randje liggen. Na een tijdje ontspant haar staart zich en valt langzaam naar beneden, linksaf – aan de droge kant van het bad.

    Dit herhaalt zich keer op keer.
    De staart van Maus heeft een voorkeur voor rechts, de staart van Ronja voor links.
    hallo! ik ben mausie
    prr ronja!


  • Ik ga ondanks het redelijke mooie weer vandaag maar eens lekker binnenblijven. Ik ga waarschijnlijk de hele middag de Kolonisten van Catan spelen. En nee, dat is geen computerspel, maar ze hebben wel een eigen startpagina.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)