Pijn

Vanuit het niets kwamen de flikkeringen langs beide kanten van mijn hoofd aangezet en maakten mij er akelig overtuigend van bewust dat er een alles verzengende hoofdpijn op kwam zetten die nog 7 uren zou duren, tot een zware pil het gevecht tegen mijn verwijde bloedvaten eindelijk zou stopzetten en mij in de door mij zo fel begeerde diepe slaap liet vallen. Ik heb gehuild, ik heb gekotst, ik heb gevloekt – niets hielp. Gisteren had ik mijn derde migraine-aanval van mijn leven. Er zijn mensen die dat wekelijks hebben. Wat een ramp.
Vandaar dat ik weer even zoals vroeger bij mijn ouders zat alwaar ik het toch niet kon laten, toen ik een redelijk helder moment had, mijn mail te checken en vervolgens ook even mijn dagelijkse rondje sites te bekijken. Aangezien mijn ouders om een of andere onduidelijke reden alleen Netscape willen gebruiken, kreeg ik geheel andere beelden te zien dan ik op mijn eigen pc met IE krijg. Jemig! Het was even schrikken. Snel weer in bed.