Station

Ik was 20 minuten te vroeg op het meetingpoint op het CS. In de lawaaiige stationshal renden gehaaste mensen langs elkaar heen, anderen groetten elkaar en liepen snel samen door naar hun perron, toeristen keken verbaasd naar de nederlandse kaartjesautomaten. Terwijl ik daar stond, als observant in de drukte, moest ik denken aan het gedichtje dat mijn moeder schreef toen zij 17 was:

Station

het perron
overladen
met mensen
paren paren
hun lippen
ten afscheid
ten groet
en hoog boven
het lawaai
in de nok
van de drukte
tikt zwijgend
doch dringend
de klok