Veel te laat voor mijn werk, en toch al een beetje chagrijnig stap ik op mijn fiets. Shit!, bedenk ik me na 10 meter, mijn portemonnaie ligt nog boven. Keuze: of doorfietsen zonder, of fiets weer op slot zetten, drie trappen naar boven, drie sloten van het slot, etc. Keuze is snel gemaakt.
Haast. Straat opgebroken, andere weg. Bij het kruispunt rijd ik door rood en zie ik net te laat uit mijn ooghoek een dame in blauw uniform op een mountainbike op me afsnellen. Een bekeuring, 50 gulden, door rood rijden. Intussen zie ik vele mensen al bellend door rood rijden in tegenovergestelde richting. Ik zeg niets en glimlach bedreuteld naar de mensen die voorbij komen, maar de agente ziet mij kijken en zegt dat ze inderdaad alleen het doorgaand verkeer aan deze kant van de weg controleren, niet de kruizende weg en ook niet verkeer uit tegengestelde richting. Ja maar, zeg ik nog, als de weg niet was opgebroken, zou ik van de kruizende weg zijn gekomen, en dan… De agente vindt het niet interessant, ze kijkt streng en wil alleen mijn legitimatie zien. Die zit in mijn portemonnaie. Leg dat maar eens uit.
Reacties
9 reacties op “Bekeuring”
Goed om te merken dat de politie zich met echt belangrijke zaken bezich houdt… :-
bezich?!? …sjongejonge, ik ben aan het aftakelen… bezig dus…
niet om te zeiken of zo… maar wie denkt dat het uitschrijven van bekeuringen voor ‘kleine’ overtredingen nutteloos is, moet hier (in jakarta) eens komen kijken: pure anarchie op straat en de politie die de centjes (rupiahs) in eigen zak steekt…
wordt het *echt* niet beter van…
Mereltje, vlieg toch weg als je zo’n pepermuntkraai aan ziet komen.
bij mij is het in zo’n geval “eye for an eye-tooth…”de staat krijgt dan 3 x de schade die het mij kost.Of dan iedereen die door het rood rijd bekeuren of helemaal niemand.K*t wijf die agente.
Als ik dit zo terug lees ,lijkt het wel of ik een halve crimineel ben.Valt erg mee hoor.Maar zulke figuren halen echt het bloed onder je nagels vandaan.
Als het bij een jeugdsoos vechten is dan komen ze een uur of twee later,als iedereen al weg is.
De agente in kwestie deed gewoon haar werk en was gelukkig niet eens zo onaardig. Wel een beetje streng, maar dat vond ik wel mooi.
Ik ben van de winter bekeurd. Dat kwam zo. Mijn straat was geheel opengebroken omdat er nieuwe riolering gelegd moest worden. Ik poep hier al negen jaar, vandaar.
Tijdens de werkzaamheden waren de parkeerplaatsen niet te gebruiken. De parkeerdruk in de Pijp is al erg hoog, maar als er dan ook nog 100 parkeerplaatsen minder zijn, is het helemaal hopeloos. Je rijdt 20 minuten rond om een plekje te vinden, 10 minuten lopen van je huis vandaan. Een welverdiende straf voor het vervuilen van het milieu.
Enfin.
Veel mensen begonnen de T-kruispuntjes langs de Ruysdaalkade te gebruiken als parkeerplaats. Dat ging best: er was voldoende plek voor het overige verkeer om te passeren. Toen ik dat ook een keer gedaan had, kreeg ik de griep. Ik moest bed houden en kon niet de straat op om de auto te verplaatsen. Toen ik een week later bij mijn auto kwam, bleek er een geel papiertje onder de ruitewisser te zitten. De balpointtekst was totaal onleesbaar doordat de regen de inkt had weggespoeld, maar de boodschap was mij geheel duidelijk. En ja hoor, enkele maanden later kwam de acceptgiro. Ik netjes betalen. Een paar weken later kwam nog een acceptgiro. Die zijn ook langzaam… Ik schreef een briefje dat ik al betaald had, op die en die datum. Helaas. Het was geen fout of traagheid. Ik was twee keer bekeurd.
Kan dat eigenlijk wel, twee keer bekeurd worden voor één overtreding? Ik heb even getwijfeld of ik de tweede bekeuring moest aanvechten. Maar toch heb ik betaald.
Nu is de auto afgekeurd. Dit weekend autoën we nog naar Berg en Dal om een expositie van een schilderneef te bekijken. Dat is de één na laatste reis. De laatste reis brengt de auto naar zijn rustplaats. Het was mijn eerste auto en hij heeft zich dapper geweerd. Hij heeft ons dwars door Europa naar het enorm verre Griekenland gebracht. Volgende week gaan we weer naar Griekenland, minder ver nu. We vliegen. Tien kilometer boven de Alpen. Maar iets van de romantiek blijft op de grond achter.
snik 🙁
(maar wel een mooi verhaal!)