Dit is een beeldroman. Walter en ik zijn vanavond met de auto van mijn broer naar Edam getogen. Voor Amsterdammers als wij was het genieten van de aanblik van het platteland, de vriendelijkheid van andere automobilisten, weggetjes met voorrangsregels die ik alleen van mijn theorie-examen ken, en bruggetjes waarvan ik vermoedde dat de auto er niet overheen zou kunnen.
We gingen naar een voorstelling die in het kader van festival de Karavaan gespeeld werd in een tent bij het Fort van Edam, deel uitmakend van de Stelling van Amsterdam. Het adres was Oorgat 10.
Omdat we wat vroeg waren, konden we uitgebreid van de polder genieten. Naar de WC gaan moest in een wagen op een weiland dat werd afgesloten door een hek. Ook zagen we een bootje door de sluis gaan, een monumentaal pand, en een mooi klein huisje dat bijna onder een brug gebouwd was. Gelukkig was er ook een geit, waardoor Walter zich gelijk thuis voelde.
De tent lag midden in de polder, maar de brandweer, de nieuwjaarsbrand nog vers in het geheugen, had er op aangedrongen dat er wel nooduitgangen zouden zijn.
De voorstelling was grandioos, mocht u nog tijd hebben, gaat het zien! Al is het alleen maar om de beleving an sich.
(foto’s zijn door mij gemaakt met de ixus van Walter. De kwaliteit is wegens het laden wat aan de lage kant, maar dat mag de pret niet drukken).
Reacties
6 reacties op “Oorgat 10”
De foto van Walter en Geit is nu al histories!
Je schiet ze lekker weg, die fotoos … ;o)
“Voor Amsterdammers als wij was het genieten van de aanblik van het platteland[..]”
🙂
Mooie grijze luchten en ’n geit met een koeienpak, men moet vaker de stad uit.
Goh Merel, alsof je een dagje Openluchtmuseum hebt gedaan 🙂 Amsterdammers moeten zich *echt* eens wat vaker buiten de ring begeven. De ‘rest’ van Nederland is mooi, gewoon mooi.
Ik kon de foto’s niet openen, vond ik heel jammer,vroeger heeft er een kennis van me op dat adres gewoond