Haha! Ik ben in het bezit van een 2-zone kaart van het openbaar vervoer in Rotterdam (RET). De buitenkant is van plastic en staat vol met kleurige tekens en handige telefoonnummers. Binnenin zit links mijn stamkaart en rechts staat er heel groot ‘maandkaart’ en de zone-gebieden waarbinnen ik mij vrijelijk mag bewegen.
Sinds mijn elfde ben ik niet meer in het bezit geweest van een dergelijke kaart. Destijds had ik de kaart omdat ik elke schooldag van huis (Zaandam) naar school (Amsterdam) moest rijden. In de bus, heel vroeg ’s ochtends, razend op de busstrook langs de file voor de IJtunnel, en dan met de tram.
Ik ben trots op mijn kaart. De man van wie ik hem kocht, was leuk. En blij om het feit dat er nog iemand trots was op een openbaar vervoerkaart. Het woord stamkaart doet mij denken aan vervlogen tijden, misselijkheid als de bus de bochten wat scherp nam, en het vooruitzicht van in Amsterdam gaan wonen.
Er is alleen één nadeel: in de bus mag je hem altijd laten zien, maar in de tram of metro in Rotterdam word ik helemaal nooit gecontroleerd. 🙁
Reacties
4 reacties op “Stamkaart”
Ik snap het. Ben je trots op jezelf dat je jezelf openbaar vervoert, word je niet getsjekt. Heb ik zelf voornamelijk na het betalen van een veel te duur treinkaartje.
Bij ons op de Zoetermeer Stadslijn zitten zelfs geen conducteurs meer. Die hoeven van de NS niet meer uit hun hokje te komen vanwege het vele geweld op de trein. Het enige dat je nog ziet zijn camera’s in de trein en op het station.
Hou je kaartje voor de camera, dan kunnen ze zien dat je hebt betaald. En je hebt zelf ook een goed gevoel.
Als er geen verf, ijs, milkshake of erger op de lens zou zitten, was dat een goede optie geweest.