Op de fiets (10)

Iemand had de flap die om de kettingkast van mijn fiets heenzat (een zogenaamde jasbeschermer als ik het goed heb) met klaarblijkelijk kwade opzet van mijn fiets af proberen te scheuren. Daardoor kwam een deel van het plastic bij het fietsen steeds tussen mijn spaken terecht, wat niet alleen hinderlijk maar ook levensgevaarlijk was.
Daarom had ik een aantal dagen geleden het gehele plastieken ding verwijderd zodat mijn verroeste kettingkast nakend voor de hele wereld te zien was. Niet ideaal, omdat mijn rechterbroekspijp steeds door de ketting werd meegesleurd in de eindeloze circulerende beweging, die door mijn eigen benen voortgebracht werd om vooruit te kunnen komen.
De fietsenmaker bij het station zei mij vanochtend dat mijn fiets total loss verklaard kon worden. Hij kon er een nieuwe flap opzetten voor 40 gulden, maar het hele mechaniek was verrot en zou het binnenkort begeven. Als hij dat zou repareren, zou ik bijna 200 gulden kwijt zijn, en dat wilde hij me niet aandoen. Hij had nog wel een aantal fietsen te koop, als ik interesse mocht hebben.
Aangezien mijn fiets nog wel fietste, koos ik ervoor om hem langzaam onder mijn lichaam dood te laten bloeden; het nieuwe jaar zou er vast nog mee gehaald worden. Ik zette hem in de stalling en ging naar de trein.

In de stationshal stond het zwart van de mensen. Het blauwe bord dat trots in de hal hangt waarop vertrektijden staan aangegeven, was helemaal leeg. Helemaal. Mensen vloekten, mensen keken kwaad, mensen gooiden hun armen uit wanhoop de lucht in. Omroepers riepen continu om dat er geen treinen reden, en dat het nog wel uren kon duren voordat er weer een kon vertrekken. Ik belde mijn werk, zei dat ik thuis zou werken vandaag, en liep terug naar de stalling waar ik voor tien minuten toch twee gulden moest betalen.

Mijn stalen ros bracht mij naar huis zonder problemen. Mijn eigen fietsenmaker schudde zijn hoofd. ‘Dat wordt niet goedkoop, wijffie’, zei hij, en hij vond het oprecht vervelend voor me. Morgen is mijn trouwe tweewieler klaar. Kosten 115 gulden. Vreselijk veel geld, maar bijna twee keer zo goedkoop als bij de andere fietsenmaker. Maar daar heb je dan ook een eigen fietsenmaker voor, die al jaren iets van mijn fiets probeert te maken. Nu maar hopen dat hij overmorgen niet gestolen wordt.