Eens in de zoveel tijd ga ik met drie vriendinnen naar de film. Meestal gebeurt dat als Johnny Depp een nieuwe film uit heeft, maar soms willen we nog wel eens een uitzondering maken en naar andere films gaan met mooie mannen.
En inderdaad, we gingen gisteren naar Ocean’s Eleven. De remake van de film met Frank Sinatra en Dean Martin uit 1960, dit keer met George, Brad, Matt en Andy. We waren het er na afloop allemaal over eens. Het was geen geweldige film, maar hij was uiterst vermakelijk, ook vanwege de grote hoeveelheid prachtige pakken (het tweede pak van Brad Pitt – wow), vanwege de broeierige blikken van de mannen naar elkaar, vanwege de lol die de film uitstraalde, vanwege de muziekjes. Met name Brad kon het in het begin niet zo best redden met zijn tekst maar maakte dat ruimschoots goed door stoer door het beeld heen te lopen. Iets waar Julia Roberts nog even op moet oefenen.
Ik zeg Oscar voor beste kostuums. 😉
Reacties
Eén reactie op “Oceans Eleven”
Ik heb me inderdaad een tijdje afgevraagd, waarom Julia Roberts zo ontzettend aan het sjokken was. Dat deed ze in Pretty Woman ook, maar Richard Gere wees haar toen terecht.
Ik denk dat het expres was.
Dat ze niet alleen maar het mooie poppetje is, maar ook een vrouw met iets eigens.
Allemaal nep dus maar weer.
Gefeliciteerd met je nominatie overigens, ik heb er ook een, maar dan en wat minder flatteuze (hihi).