Gold

Wanneer je vol spanning staat te wachten in de overvolle zaal van Paradiso, de lichten eindelijk dempen, de mensen zich allemaal omdraaien, je de adrenaline in de zaal lichtjes voelt stijgen, er wat gefluit ontstaat binnen de achterste regionen van het publiek, en je de volgspot daadkrachtig richting podium ziet draaien, is het een beetje teleurstellend wanneer de band inclusief gedoodverfde zanger nonchalant het podium op komt gesjokt, zijn gitaar nog even stemt, een vage groet richting publiek brengt, nog wat babbelt met een roadie en vervolgens zonder theatraal besef het eerste nummer inzet.
Het publiek was lauw. Lauw, maar wel erg lang en breed en niet van plan zich ook maar een beetje te bewegen – noch op de muziek, noch voor de mensen die er langs moesten. Het was raar publiek ook. Veel mensen die hadden gehoord dat het heel hip was om naar dit concert te gaan en op hun leeftijd wel weer eens iets hips konden gebruiken. Toen er een grap over de Dire Straits gemaakt werd, draaide de besnorde doch kalende man voor mij zich om en zei tegen zijn vriend: ‘Ja, daar ben ik ook nog eens geweest’.
Ryan Adams. Na de wat onbeholpen maar in zijn ogen waarschijnlijk supercoole opening kwam de interactie met het publiek (waar het gedurende de eerste pakhembeet vijf nummers geheel aan ontbrak) toch wel op gang. En wat voor gang. Ryan wiegde en swingde en swong op en over het podium, waarop de zaal zijn enthousiasme uiteindelijk toch voorzichtig besloot te volgen. Hij deelde biertjes uit aan de eerste rijen, brabbelde wat onverstaanbaars, vertelde over zijn kapsel (maakt het kapsel tussen lang en kort haar in heel populair, dan hoeft niemand meer zo tegen die fase op te zien wanneer je je haar wilt laten groeien), maakte een aantal goede grappen, wachtte af en toe wat lang met het beginnen van het volgende nummer, was duidelijk niet alleen heel stoned maar ook heel dronken, maar speelde de sterren van de hemel. Een cool concert. Hij was goed hoor, poeh, en maakte bijna alle hoge verwachtingen na zijn Nu Al Beroemde Vorige Concert waar. Een gouden stem, een fijne band, een aantal mooie liedjes, een aantal grappige covers, een aantal geweldige roooocksongs, het was er allemaal. En dat ruim drie uur lang. Ryan is waar voor je geld. Ook al kom je gratis naar binnen.