Sporttranen

Bij grote sportevenementen waarbij op enigszins heroïsche manier wordt gewonnen, pink ik graag een traantje weg. Toen de Boer de bal naar Bergkamp passte waardoor hij met behulp van een polletje 2-1 kon scoren tegen Argentinië in 1998: tranen. Toen Krajicek Wimbledon won en ik in Nice aan een radiootje gekluisterd de wedstrijd volgde: huilen. Yvonne van Gennip 3x goud: ogen niet droog. Ajax wint Europacup in 1995: drie dagen zakdoeken. Ellen van Langen wint goud in Barcelona in 1992 op de 800 meter en wordt bij thuiskomst gehuldigd: tranen met tuiten.

Sport is het enige middel dat mij kan helpen het grote nationalistisch en pattriotisch gevoel van (bijvoorbeeld) de Amerikanen te begrijpen. Ik ben altijd voor Nederland. Ook al ken ik de sporter niet, ook al ken ik de sporter wel en heb ik een hekel aan hem, het maakt niet uit. Ik sta vierkant achter hem, of haar. Op het puntje van mijn stoel of bank zittend, opspringend als het inderdaad tot overwinning leidt, meeschreeuwend, aanmoedigend, lachend en huilend. Het best komen de tranen wanneer in de loop van het sportevenment wordt verteld dat de sporter een moeilijke of emotionele tijd achter de rug heeft gehad, de 35 al is gepasseerd, na lange ziekte eindelijk weer op de been is, zijn of haar vader net heeft verloren, net een kind heeft gekregen, nooit kon kiezen of hij nou wilde sporten of studeren, of ruzie met de vervelende coach heeft gehad en het nu helemaal alleen naar de top moet doen. Ik ben er allemaal uitermate vatbaar voor.

Winterspelen. Genieten. Tranen gisteren in de herhaling van de overwinning van Jochem Uytehaage. Had hem niet eens in de echte race gezien – maar zijn verbazinguitstralende glimlach, zijn opperste geluk, zijn tranen even later, weerhielden mijn traanbuisjes ervan droog te blijven. Vierdubbelde aansporing vanaf mijn bank bij Gretha, Tonny en Renate gisteren. Het mocht niet baten voor goud, maar dan tenminste wel voor andere mooie plekken en plakken. Geen tranen. Maar daar wacht ik dan wel mee tot de 5000 meter, wanneer Gretha (met een voor dramatiek voorbestemd achtergrondverhaal) de winst op heroïsche wijze zal pakken.