Nog nooit heb ik zo hard gewild dat zoveel mensen nog zouden vallen, zouden struikelen, elkaar in hun val zouden meeslepen, blokjes niet zouden zien, pilonnen aan zouden rijden en de finish niet zouden halen.
Bij schaatsen zit het venijn meestal in de staart. Ik kan me 10.000 meters herinneren die ver-schrik-ke-lijk spannend waren, maar waarbij immer de grootste kanshebbers in de laatste duo’s ten tonele verschenen.
Dit was omgekeerde spanning. Dit was onmenselijk en waarachtig prachtig. Dit was genieten tot op het bot. Dit was heroïsch en verdiend.
;){kind=link}
(Dit maakte zelfs mijn besluit om mijn avondje Andrew WK te laten schieten, positief).
Reacties
3 reacties op “Gerard”
Let ook even op hoe erg Jan Bos op deze door mij gemaakte foto op Tonie lijkt.
Dat is dan 10 euro 50. AWK was het waard geweest, echt.
Omdat er minimaal zeven huishoudens van onderhouden moeten worden.