Zondagmiddag op het strand begon het wel even te jeuken. ’s Ochtends bij het ontbijt was de drang opmerkelijk afwezig. Die avond had ik mij erbij neergelegd en dat betekende dat ik er even niet meer aan hoefde te denken.
Vanochtend bij het ontwaken creëerde mijn dwangmatige geest plichtsgetrouw een stukje – een reflectie, een gedachte, een ervaring van de vorige dag. De verse koffie verkeerd, sinaasappelsap, warme broodjes met ei en kaas en aangename muziek zetten mijn gedachten echter snel op andere dingen. Vrij op maandag is veel beter dan vrij op zondag. Ingesteld op de late avond was ook de middag met gemak te overleven, zeker al lopend door het schitterende duingebied van Noord Holland, zittend op een bankje in een duinpan genietend van de laagstaande zon, de futen in het water druk bezig met een wedstrijdje kopjeonderduiken. Al die tijd er niet aan gedacht.
Het is me gelukt.
Ik heb een dag niet gepost. Alsof het niets was! Heroïsch, ik.
Reacties
7 reacties op “Op zondag geen Post”
Vertel mij wat. De stranden en duinen van Noord Holland (of beter nog: die van Zijperspace) zijn niet te overtreffen. Menig jaar heb ik me aldaar mogen begeven zonder ook maar 1 moment aan ’t posten te denken.
Ik begon me al zorgen te maken. Merel die een dag niet post. Maar zo te horen heb je je dag beter besteed.
*LOL* is webloggen een dwangmatige verslaving, waar je slechts met moeite mee kan stoppen?
Het lezen ervan voor mij in ieder geval wel.
Ik vraag me af. Een dag niet gepost, is dat een dag niet……?
…niet gepost?? 😛
Lekker zo’n dagje vrij he?