De islamitische basisschool bij mij om de hoek was nog nooit nog zo druk geweest. Er waren boel mensen en welhaast alle mogelijke kleuren van de menselijke huid waren vertegenwoordigd. Ik moest linksaf en dan rechtdoor en dan rechtsaf.
De stembiljetuitreiker was tamelijk melig. Waarschijnlijk had hij al de hele dag stembiljetten uitgereikt en daarom maakte hij flauwe grappen. Ik mocht niet op Pim Fortuyn stemmen. Ha, het scheelt, sprak hij vervolgens, dat je helemaal niet Pim kán stemmen hier in Amsterdam. Hahaha.
Het was zo druk dat ik moest wachten, waardoor ik nog enkele seconden extra bedenktijd kreeg. Zweef zweef.
Het rode potlood dat voor de laatste keer was uitgerukt om door mij opgepakt te worden (op televisie kon ik heel moderne apparaten zien die ze in de rest van het land gebruiken), zweefde in mijn hand boven de rondjes. Hoewel eigenlijk al besloten, eerst eens de namen lezen. De tweede op de lijst voor de PvdA was een mevrouw en heette Politiek van achteren. Ik dacht er nog even over om hierdoor op haar te stemmen, maar koos toch voor iemand anders waar ik een (net) iets betere reden voor had. Alsof het niets was, mocht ik daarna nog een keer stemmen. Op de deelraad. Mijn stadsdeel heet sinds 1998 Oud Zuid. Vroeger heette het nog gewoon de Pijp en kreeg je de Pijpkrant in de bus (iets wat ik destijds heel grappig vond). Nu strekt mijn stadsdeel zich uit tot plekken waar ik helemaal nooit kom. Maar ook hier iemand gevonden op wie ik wilde stemmen.
De man in het stemhokje naast me was tegelijkertijd klaar. Hij wist het niet. Hij vreesde dat hij verkeerd had gestemd, maar had zo lang in het stemhokje gestaan dat hij zich schuldig voelde tegenover de wachtenden. De lage opkomst valt mijn buurt niet te verwijten! Stemmen doet mij heel even belangrijk voelen. Ik had het moment even extra gerekt.
Reacties
5 reacties op “Stemmen (2)”
Ben in een reageerbui. In A’dam zijn er blijkbaar helemaal geen computerstemmingen. Blijft het wel lekker lang spannend vanavond! Ik heb gestemd in stembureau 144. De ene envelop in een gele melkbus en de andere in een blauwe. Ik heb gelukkig de neiging kunnen onderdrukken om met de stembiljetuitreiker (kon je geen beter woord verzinnen?) een “gezellig” praatje te maken.
De blauwgrijze stembus stond bij mijn stembureau (nummer vergeten, 168 geloof ik) verdekt opgesteld, waardoor ik *bijna* mijn *beide* stembiljetten in *dezelfde* bus had gegooid.
Gelukkig had melige stembiljetuitreiker (mooi woord) het door en waarschuwde hij me op tijd .
Ik heb gehele op moderne wijze in stemlokaal 1 van 1 in mijn durp gestemd. Ik miste het potlood…
In het gehucht waar ik woonachtig ben zijn wel stemcomputers, ….. nou aan stemmen is ook niets meer aan. Je komt binnen geeft je oproepkaart en wacht tot m’n voorganger h’r keuze gemaakt heeft. Achter de stemcomputer aangekomen kan ik kiezen uit 7 lijsten met diversen verschillende namen. M’n keuze had ik thuis al gemaakt, echt een bewuste keuze kunnen we het niet noemen, maarja. Ik drukte op de naam van de gene waar ik in geloof, daarna op een rode bevestigingsknop….nog geen 3 seconden duurde het…geen rood-potlood, geen 6 stemhokjes naast elkaar, wel gratis kofiie en een koekje, alsof je daar op zit te wachten.
Ik ga verhuizen naar A’dam, denk ik, daar hebben ze teminste nog een potlood.
Ik kan betere redenen verzinnen om in A’dam te gaan wonen.