In navolging van Misdruk, die de laatste dagen prachtige gedichten van Rutger Kopland op haar site zet, hierbij ook een gedicht van hem. Dat wel zó vreselijk mooi is en mij zelfs na honderd keer lezen nog ontroert, dat ik het u niet wil onthouden:
Tijd – het is vreemd, het is vreemd mooi ook
nooit te zullen weten wat het is
en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder
dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven
zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt
naar iets in zichzelf, iets ziet daar
wat het meekreeg
zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten
van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat
een verte voorbij onze ogen
het is vreemd maar ook vreemd mooi te bedenken
dat ooit niemand meer zal weten
dat we hebben geleefd
te bedenken hoe nu we leven, hoe hier
maar ook niets ons leven zou zijn zonder
de echo’s van de onbekende diepten in ons hoofd
niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik
buiten onze gedachten is geen tijd
we stonden deze zomer op de rand van een dal
om ons heen alleen maar wind
(uit: het Verlangen naar een Sigaret, 2001)
Reacties
8 reacties op “Hoofdakker”
Mooi!
En welterusten.
Mooi!
En welterusten.
Mooi!
En welterusten.
Wel goed voor een bioloog
Mijn reactiescriptje wil graag dat hier 4 reacties staan, maar er staan er maar 2. Even testen hoor.
De eenvoud is zo prachtig. Eerste en laatste regels vormen een stelling, en tussenin vliegen vrije gedachten.
Ik had vannacht 1 postje gedaan . Even later stond er drie reactie’s onder je stukje. Ik dacht dat is snel,en keek nog eens. Ik zag mijn reactie twee keer en verder niets. Terwijl ik echt maar 1 keer gepost had…
Ik had vannacht 1 postje gedaan . Even later stond er drie reactie’s onder je stukje. Ik dacht dat is snel,en keek nog eens. Ik zag mijn reactie twee keer en verder niets. Terwijl ik echt maar 1 keer gepost had…