Ha die M.,

Het weer werkt niet echt mee voor je. Jullie zullen wel heftig aan het Catannen zijn, na in ieder geval van de mooie zaterdag genoten te hebben.
Wij zijn zaterdag naar Enkhuizen gegaan. Op Sloterdijk op de trein gestapt en richting Zuiderzee geboemeld. Langs het spoor hebben we wel twintig voetbalvelden gezien, en elk veld werd druk bespeeld. Bonkige mannen met lange haren in de nek die magere spitsen aan hun shirtjes trekken, dikke keepers die tegen hun paal staan te leunen tot zijn maten uitgeruzied zijn, aan de overkant van het veld.

Collega G. vertelde net dat ie z’n schouder had verrekt, van het weekend, omdat z’n man niet neer wilde gaan toen ie ‘m bij zijn kraag greep.
“Wat onsportief van ‘m,” zei ik. Ze hadden 4-4 gespeeld tegen de Vechtstreek, en dat is de doodsvijand van Wodan. G. speelt in het tiende. Spijkerharde verdediger, met matje in de nek. Feyenoordfan voor het leven. En hij geeft niks om het nederlands elftal. Hij weet alles van de Engelse lagere divisies, dus hij houdt niet alleen van Feyenoord, maar ook van voetbal; en Oranje doet ‘m niets. “Gemengd zooitje – bah,” zegt ie.

Gisteren met S. Studio Sport zitten kijken. Ze vroeg zich af waarom zoveel clubs in het rood en wit spelen. “Je kan toch ook in het groen en geel spelen,” zei ze.
– Ado Den Haag, zei ik.
– Of rood en oranje.
– AS Roma!
– Of paars en wit.
– Anderlecht!
Zo gingen we nog even door.
Als het buiten regent, kan je beter binnen spelletjes doen, wil ik maar zeggen.
Het is ons gisteren bij Snack 88 niet gelukt om ons eigen record met Trivial Pursuit op de Photoplay te verbeteren, trouwens.

Probeer nog een beetje te genieten, ondanks de regen.
W.