De straat was nagenoeg leeg. De nacht was weer wat kouder en huiverend fietste ik het stuk naar huis. Ik hoorde lawaai.
Rechts van me zag ik een persoon wegduiken. Ik zag zijn hoofd. Een bos zwart haar en een flinke baard. Een trainingsjasje. Een junk. Hij was bezig in de auto waarachter hij weggedoken was in te breken. Ik zag hoe hij de klik probeerde te maken waardoor het slot zou openspringen.
Hij keek me recht aan. Schuldbewuste, op heterdaad betrapte ogen. Klein paniek weerspiegeld in mijn vragende ogen. Wat te doen? Afstappen, en eisen dat hij moest ophouden met inbreken? Negeren, en doen alsof ik niets gezien had? Er kwaad van spreken en de politie bellen?
Ik wist het even niet. Een man was bezig een autodeur van iemand in mijn buurt te forceren en ik werd er sprakeloos van. Niemand op straat. Wellicht was de junk gek en gewapend en zou hij toeslaan op het moment dat ik er wat van zou zeggen. Ik dacht aan degene van wie de auto was, die morgenochtend naar zijn werk zou gaan en zijn auto vernield zou aantreffen. Ik dacht aan mezelf, gehavend in het ziekenhuis.
Ik fietste door. Toen ik de junk was gepasseerd, keek ik even om. Hij was me met zijn blik gevolgd, hij keek me nog steeds aan. Grote, donkere ogen. Ik schudde langzaam mijn hoofd. Keek hem afkeurend aan. Fietste door, zonder verder nog iets te doen.
Reacties
6 reacties op “Op de fiets (23)”
Goed dat je doorgereden bent denk ik, ik heb eens zo’n malloot (met mes) achter me aangehad op de dam. Tssssssss…..
Ook niet daarna (later) even de politie gebeld?
Dat je ervoor uit durft komen en dat je er mee bezig bent getuigt al van meer normbesef dan gemiddeld. Blijf volgende keer gewoon op veilige afstand naar hem kijken, zodat hij weet dat je hem ziet, maar niet bij je kan. En zet een GSM aan je oor, al is het maar voor de fop…Zet ze wel aan het denken.
Je hebt je opties overwogen. Je hebt een keuze gemaakt. Het is niet aan ons om daar over te oordelen. Wij waren immers niet op tijd en plaats delict.
Precies, jw! je moet altijd op een veel te kort moment veel te veel opties overwegen en een beslissing nemen. En dan ben je al vijf straten verder. Het is veel te makkelijk om voor anderen te beslissen dat ze in een impuls maar even voor held moeten spelen in een situatie waar je zelf niet bij was.
‘K ben het wel eens met iedereen hierboven, echter vind ik de optie van mcj29 wel erg goed.
Wat ik uit eigen ervaring weet, is dat toen ik de Politie belde op het moment dat er mijn veilige buurtje werd ingebroken, de politie redelijk snel te plaatse was. Een avond later was ik een avond onder de panne om verhoord te worden.
Wel eens grappig om te mee gemaakt te hebben. Uit eindelijk hebben ze enkele weken later een inbraak-bande opgepakt.
Geeft toch wel een goed gevoel.
Maarja een junkie in A’dam, zal dat helpen ?! ik betwijfel het.