Het front van oude vrouwtjes is de laatste tijd weer erg actief. Zou het aan het weer liggen? Dat als de zon gaat schijnen, de oude vrouwtjes massaal uit hun oude huisjes gekropen komen, omdat zij de winter hebben overleefd?
Feit is dat de oude vrouwtjes een steeds groter groeiende bron van ergernis zijn. Ik zie de krantenkoppen al. Ergernis één in Amsterdam: hondepoep. Ergernis twee in Amsterdam: oude vrouwtjes. Wellicht is het oude-vrouwtjes-front in Amsterdam actiever dan elders in het land, maar ook buiten de oevers van de hoofdstad heb ik het front meermalen aan het werk gezien.
Let op. Niet alle oude vrouwtjes behoren tot de beweging die zoveel irritatie bewerkstelligt. Om leden van het front te kunnen herkennen, is kennis van zaken, objectiviteit en geen (!) medelijden vereist. Sommige oude vrouwtjes zijn beter in het zwijgzaam volbrengen van hun taak dan anderen, dus pas op, en blijf waakzaam, want voor je het weet, trap je erin.
De oude vrouwtjes van het front gaan meestal als volgt te werk:
In de bakker is het druk. Er staat een lange rij. De rij is zo lang, dat er mensen buiten al wachten. Omdat er geen nummertjes zijn, houdt iedereen in de gaten wie er aan de beurt is. Voordat er heel hard ‘ik’ wordt geroepen, wordt even met de medewachtenden gecheckt of het inderdaad klopt. De sfeer is gemoedelijk.
Er komt een oud vrouwtje binnen dat de ziel van het front uitdraagt. Het oude vrouwtje wurmt zich door de mensenmassa naar voren, gebruikt daarbij haar ellebogen op een bijzonder daadkrachtige en dus pijnlijke manier, steekt haar hand op als ze in de buurt komt van de toonbank en zegt dat zij aan de beurt is.
Dit is nog tot daaraantoe. Maar nu komt het. Vaak wordt er door de omstanders weinig van deze brutale actie gezegd. Men sluit zijn ogen wegens respect voor de ouderen, laat het oude vrouwtje genadeloos voordringen en toont slechts naar elkaar toe een schuddend hoofd over de lompheid van de (let wel, vrouwelijke) ouderdom.
Soms, heel soms, is er echter een held die er wel wat van durft te zeggen. Het is vaak een meisje, van mijn leeftijd, dat zelf nog niet aan de beurt is, maar wel bijna, en vindt dat het oude vrouwtje ook best even had kunnen vragen of zij veertien plaatsen in de rij mocht voordringen. Dat het dan geen probleem was geweest om voor te gaan.
De heldin van de bakkerszaak wordt dan echter niet onthaald als winnares van de strijd voor gelijke rechten en herinvoering van ouderwetse normen en waarden, maar wordt door het oude vrouwtje van het front benaderd als een te verdelgen insect, een jeugd van tegenwoordig, een uitschot in de maatschappij zonder respect voor ouderen!
Quatsch! De oude vrouwtjes van het front hullen zich in schaapskleren terwijl zij schuldig zijn! Zij prikken mij in mijn zij, zij kijken mij aan met hun priemende ogen, zij bezien mij vol haat.
Ik roep hierbij op de oude vrouwtjes van het front te herkennen, ze te wijzen op hun onrechtvaardige daden, en ze daarvoor te straffen. De straf mag mild zijn. Ik denk aan achter in de rij aansluiten.
Reacties
19 reacties op “Front van Oude Vrouwtjes”
De plattelands afdeling van het oude vrouwtjes front is bij mij in de buurt ook erg actief. Naast de actie bij de bakker, halen ze hun streken uit bij de slager en de supermarkt.
Ik merk ook een nieuwe trend. Vragen of ze met een boodschap in de hand even voor mogen omdat je zo’n volle kar hebt. Staan ze eenmaal voor je halen ze hun boodschappentas leeg met nog eens 5 tot 10 stuks boodschappen.
Tijd voor een tegenoffensief?
ik had laatst juist een lieve oude-vrouwtjes-ervaring. in de supermarkt hield ze me aan, gebocheld, met twee bakjes selderijsalade in haar handen, van een verschillend merk. “welke denkt ú nou dat het lekkerst is?” ik wees de duurste aan. zo gemeen ben ik dan weer wel.
Ik heb gisteren ook een oud vrouwtje in de file voor de kassa in de supermarkt op haar nummer gezet omdat ze wel 15 mensen voorstak.
Goed initiatief! Ik ga er meteen werk van maken…
Ook bij treinen ze ze actief. Het komt geregeld voor dat ik door een oude vrouw opzij geduwd wordt, omdat zij eerder in de trein wil zijn. Nu zit iedereen te proppen, maar sommige oudjes zijn wel top hier in.
Hant van mn stemming af, maar soms blijf ik dan toch maar tergend langzaam voor die mensen staan en even een beetje pas op de plaats maken.
Uitermate irritant, maar wel begrijpelijk. Oude vrouwtjes zijn zich collectief bewust geworden van het feit dat ze niet zo’n lang leven meer hebben en proberen op deze manier tijd uit te sparen voor belangrijkere zaken zoals bingo en praten over hoe veel beter het vroeger wel niet was…
Oude vrouwtjes. Ook wel bekend onder de noemer ‘Pepper Pots’.
Het wordt de komende jaren alleen nog maar erger met die oude vrouwtjes. Er rolt een verwoestende asociale grijze golf door dit land !
‘Mag ik er even door?’, met zo’n schaapachtige smile. En dan voor je blijven staan, stokdoof opeens. Wurgen, maar dat durf ik nog niet. Eerlijk gezegd; die sluwe, trage hooligans zijn fascinerend.
Weet ik meteen weer waar de term ‘de grijze plaag’ vandaan kwam..
En wat deed je om de heldin te steunen? Of was jij soms die heldin?
Oude vrouwtjes vinden het ook nooit druk in winkelstraten: ze lopen zo langzaam dat er altijd ruimte voor ze in de menigte is. Is die ruimte er niet, dan maken ze die door hun rollator in je knieholte te persen.
TIJD VOOR EEN TEGENGELUID
Volgens mij zijn de meeste oude vrouwtjes wel lief, maar het zijn net die paar die het voor de andere verpesten.
Het is echt een plaag, ‘oude vrouwtjesgedrag’.
Begint kennelijk al vanaf je 50-ste. Plaatsje reserveren in de rij van de HEMA door er iets groots/zwaars neer te zetten, vervolgens rustig verder te winkelen en daarna doodleuk voor je te komen staan. Wanneer je er (vriendelijk) iets van zegt krijg je een portie repressieve tolerantie over je heen: dat ze natuurlijk niet wilde voordringen maar dat het allemaal zo zwaar was (ja,ja) en dat je uiteraard wel voor haar mag. Grr. wat een laffe strategie.
Jaha, heb jij daar een goed punt te pakken zeg. Ik noem ze vaak kortingsbejaarden omdat ze in de trein ook zo geniepig voor de deur staan te wachten en met hun ellebogen gaan harken om een plaatsje te krijgen. Nee, ik sta niet zo snel meer op voor zo’n blauw-grijs-geverfd-pruikje. Eerst maar eens peilen of ze nog op eigen voetjes kan staan.
Ook die exemplaren die met zo’n rollator lopen en je op je hielen rijden of zomaar besluiten over te steken zonder op of om te kijken.
Of die geniepige ouwe-vrouwtjes-buren die meer van mij blijken af te weten dan ik van mezelf …. bah!
Jaha, heb jij daar een goed punt te pakken zeg. Ik noem ze vaak kortingsbejaarden omdat ze in de trein ook zo geniepig voor de deur staan te wachten en met hun ellebogen gaan harken om een plaatsje te krijgen. Nee, ik sta niet zo snel meer op voor zo’n blauw-grijs-geverfd-pruikje. Eerst maar eens peilen of ze nog op eigen voetjes kan staan.
Ook die exemplaren die met zo’n rollator lopen en je op je hielen rijden of zomaar besluiten over te steken zonder op of om te kijken.
Of die geniepige ouwe-vrouwtjes-buren die meer van mij blijken af te weten dan ik van mezelf …. bah!
Fight for your right !!
Ofterwijl, ik zal met jullie mee vechten, want ik hou niet van paars geverfde rollators. Niet helemaal waar als het je oma is, dan is ze waarschijnlijk heel lief. Bij onbekendheid is het een heks, en bijzonder asociaal. (jaja er wordt wel geschoren over één kam)
Gelukkig dat ik niet de enige ben die af en toe in zo’n Pythonproduktie terecht denkt te zijn gekomen.
Het Front is ook zeer actief in de luchtvaartwereld. Vooral op reizen van of naar overwinteringsbestemmingen. Zo kwam ik, na een vakantie in Zuidspanje, terecht in een vliegtuig waar de gemiddelde leeftijd om en nabij de 87 lag (met enkele uitschieters naar onder en boven). Terwijl iedereen een vaste plaats heeft in het vliegtuig, zien de leden van het Oude Vrouwtjes-front toch de noodzaak er van in om iedereen die hun een haar breed in de weg wil leggen, omver te maaien met hun spitse elleboogjes. Dit was op zich al erg, maar na de landing bleek dat ik me bevond tussen leden van de meest fundamentalistische beweging van het Oude Vrouwtjes Front: vanaf het moment dat het vliegtuig stilstond, werd er geduwd, geknepen, gestampt, gescholden, aan pruiken getrokken en andermans (-vrouws c.q. oudvrouws) knokige handjes tussen de dichtslaande bagageruimtes geduwd. Ik was blij dat de rollators in het bagageruim zaten, want in combinatie met deze agressiviteit kunnen dat gevaarlijke wapens zijn. Toen ik naderhand weer veilig over het vliegveld liep, zag ik dezelfde bruingebakken grijsgekapte hooligans als eerder in het vliegtuig, maar nu strompelden ze weer met stok of achter rollator / echtgenoot. Geen spoor meer van de helse agressie en brute kracht die ik eerder gezien had…….hekserij is het.