Haarspoeling

Ik heb een beetje een nietszeggende kleur haar. De een noemt het blond, de ander donkerblond, een volgende kijkt er heel lang naar met peinzende ogen, en weet het echt niet. Peperenzout.
Ik besloot vandaag mijn haar te verven. Doe eens gek zeg zo vlak voor Pinksteren. In de winkel stonden allemaal potjes en tubes en doosjes met kleuren, spoelingen, behandelingen en permanenten. Ik bekeek de kleuren. Ik keek naar mijn haar. Dat was nog niet zo makkelijk zonder spiegel in de buurt. Ik hield de doosjes naast mijn haar om de kleuren te vergelijken.

Hennarood leek me wat overdreven. Echt blond wat ordinair. Bruin te bruin. Zwart te heftig.

Na enkele minuten turen had ik mijn keuze gemaakt. Koperroodblond zou het worden. Een kleurspoeling, na een paar wasbeurten gewoon weer weg, redelijk veilig.

Haar wassen, plastic handschoentjes (bijgeleverd) aan, haargel over haar verdelen, 30 minuten wachten, en uitspoelen maar. Een spannend moment. Wie weet zou de uiteindelijke kleur absoluut geen gezicht zijn, of wie weet had ik nu eindelijk de kleur haar te pakken die ik altijd al had willen hebben. Op de gebruiksaanwijzing stond dat het resultaat licht af kon wijken van de kleur op de verpakking. Ik wist bijna zeker dat het bij mij mis zou gaan.

Ik keek in de spiegel. Mijn haar was inmiddels droog. Ik zag mezelf. Ik zag mijn haar.
Ik zag geen enkel verschil met de Merel die ik een uur eerder in de spiegel had gezien! Een mooie boel! Zomaar 8 euro, drie kwartier wachten, en stress over het eindresultaat over de balk gesmeten!

Wel weet ik nu eindelijk welke kleur haar ik heb.
Als iemand het vraagt, zeg ik koperroodblond.