Nog nooit was ik zo blij met een auto.
De (voor mij dikke) Peugeot 406 station van mijn ouders is even in mijn bezit. Ik zou vannacht overnachten in het Flevose stadje A., maar het harde werken eiste rond een uur of middernacht mijn fysieke tol. Rug weigerde dienst. Laatste treinen al lang richting Noord Hollandse stadje A. vertrokken. Peugeot 406 stond verderop rustig en braaf glimmend te wachten.
De weg van Almere naar Amsterdam is niet lang, en tijdens het nachtelijk uur ongelooflijk rustgevend. Grote, uitgestrekte polders waarin de schaarse auto’s in de verte slechts door hun lampen verraden worden. Niets dan vlakte, plat land, zompig gras.
Al heel snel in de verte de twee nieuwe torens van Amsterdam: Rembrandt en Mondriaan vormen naast elkaar de lichtgevende skyline, een ijkpunt in de nacht. Na Rotterdam mag Amsterdam nu ook van een ware skyline spreken.
Rondom de torens in de verte een zweem van licht. Lantaarnpalen, laat geopende café’s, huizen waarin de mensen nog wakker zijn. Leven. Achter me grote lappen inktzwarte lucht en platte polder.
De radio aan, zacht, maar verstaanbaar. Blije stemmen in de nacht. Mijn gedachten van een grote, verwarde brei gedurende de reis naar een zee van rust en helder denken. Grote, blauwe verkeersborden als stoere, overtuigende leidraden naar huis.
En zelfs, bij thuiskomst, de laatste parkeerplek.
Reacties
6 reacties op “In de auto”
Klinkt inderdaad als zeer handig. Heb dezelfde situatie wel eens, maar dan vanuit het Utrechtse stadje A. Helaas heb ik nog geen rijbewijs, dus moet ik me altijd een ongeluk rennen voor de laatste trein…:-/
Het Utrechtse stadje A.???
Wat is dat dan, Amerongen?
Lieve schat, wanneer het een Franse voiture betreft, spreken wij van een ‘break’, niet een ‘station’…
wat kan autorijden toch een heerlijke therapeutische bezigheid zijn.. Krijgen we nu voortaan een serie ‘in de auto’ ?
Amersfoort, al eeuwen onderdeel van de provincie Utrecht en sinds twee jaar de plaats waar ik werk.
You’ve just been citated.