Op de fiets (32)

Amsterdam om 6 uur ’s ochtends, in de nacht van donderdag op vrijdag. De mensen die uitgingen, zijn al naar huis, de mensen die vroeg werken, zijn nog niet op pad.

6.00 uur In mijn buurt is het doodstil. Geen rijdende auto in de straat, geen licht achter de ramen, geen stemmen, geen voetstappen verderop. Totale rust waar het anders zo kan broeien.

6.10 uur In het Centrum zie ik de eerste tram voorbijkomen. Er zitten een paar mensen in. Een beveiligingsbeambte stapt zijn auto in en rijdt weg. De café’s zijn gesloten, de discotheken inmiddels ook. Binnen wordt vast nog schoongemaakt, maar op straat gebeurt er niets. Het Rembrandtplein ligt er verlaten bij. Het zal het enige tijdstip van het etmaal zijn waarop het zo rustig is.

6.20 uur Rokin, Dam en Damstraat zijn nagenoeg leeg. Op het Spui hangt een stel dronken studenten. Een meisje en een jongen staan te zoenen en de studenten moedigen ze aan. Op de Dam stappen twee backpackers de tram uit. Vermoeid zetten ze hun zware tassen op de grond en kijken het lege plein tegemoet. Enige punt van leven verderop is de Easy Everything. Het is er druk, en er gaan mensen naar buiten en naar binnen. Daarna weer rust. Het geluid van mijn fiets komt boven alles uit.

6.25 uur Centraal Station is bevolkt door junks en zwervers. De zijdeuren waardoor ik altijd naar binnen ga, zijn ter voorkoming van overlast nog gesloten. Binnen zie ik zwervers die vaker in de stad zie. Er wordt wat gescholden en getetterd. De AKO is open. Verder is alles dicht.

6.30 uur De pont die aan komt varen, heeft redelijk wat passagiers. In de pont waar ik mee oversteek, zitten weinig mensen. Twee meisjes, drie koeriers, en wat vage mannen. Niemand lijkt nog wakker. We kijken alsof we ons bed nog niet uit zijn gekomen. Door de stilte lijkt de overtocht een droom.

6.40 uur Plaats van bestemming. Hier is het meeste nog in slaap, maar er zijn wel mensen aan het werk. Ik hoor werkgeluiden, grote machines, hard kabaal, lassende apparaten.

De werkdag is begonnen.