Amsterdam Tournament

Het gevoel dat je krijgt wanneer je de laatste treden van de tweede ring van de Amsterdam ArenA bestijgt, is een mengeling van hoogtevrees en adrenaline. Geen andere plek in Amsterdam kan dit majestueuze gevoel bewerkstelligen. Een onderbuikreflex, een gevoel van nietigheid ten opzichte van dit gigantische bouwwerk.

Het veld wordt briljant verlicht. Je hebt op de meeste plekken goed zicht. De spelers in de diepte zijn vaak herkenbaar, en als niet, de cijfers op hun rug in ieder geval, dus het moet lukken de wedstrijd te zien met kennis van de 22 poppetjes die beneden voor je aan het dansen zijn. Het dak staat open, de ondergaande zon maakt prachtige sfeerbeelden in de lucht, en vliegtuigen passeren zo laag, dat het lijkt alsof ze de wedstrijd willen volgen. Dit is de enige plek waar vrouwen minder lang op de WC hoeven te wachten dan mannen.

Als de wedstrijd eenmaal is begonnen, wordt het grootste mankement echter meteen weer merkbaar. Gisteren zagen wij in het kader van het Amsterdam Tournament twee wedstrijden, FC Barcelona – AS Parma, en Ajax – Manchester United. Tijdens de eerste wedtrijd leek het wel alsof ik televisie keek, maar iemand het commentaar had uitgezet. Complete rust! Achter mij probeerde iemand de sfeer erin te brengen door af en toe heel hard Ajax te roepen. Zijn geschreeuw bereikte slechts het betonnen muurtje vijf rijen voor hem. De akoestiek valt dood, en de mens is niet tot gezang en gejoel aan te zetten.

Gelukkig werd er maar liefst 6 keer gescoord tijdens FC Barcelona – AS Parma: 4 – 2. Allemaal in de eerste helft, die daardoor opgewekt en bekijkenswaardig was. De tweede helft kon me niet zo boeien.
Jammerlijk genoeg werden wij in de pauze van de eerste en de tweede wedstrijd getrakteerd op de pubers van K*otic. Zij speelden niet één, maar drie nummers die uit alle boxen schalden en een evaluatie van de wedstrijd onmogelijk maakten. Ook hier werkte de vreemde akoestiek door. Hoewel er geklapt werd voor hun optreden, was er weinig van te horen.

Ajax – Man U was interessant. Op papier bekeken zou Man U Ajax zo moeten kunnen verslaan. Veron, Barthez, Beckham, Forlan, Giggs, Scholes, van Nistelrooy, Keane – allemaal bekende namen die verder kwamen in het WK dan enige Ajacied.
Ajax, spelend in lichtblauw, het moet niet gekker worden, was echter redelijk stabiel, en won het partijtje met 2 -1. Natuurlijk vroegen wij ons meteen af of Manchester United wel voluit gespeeld had, maar daarop hoefden wij het antwoord niet. Sikora was leuk, en de vierhonderste reservekeeper Stekelenburg (19 jaar) deed zijn klus rustig en bekwaam.

Morgen deel II van het Amsterdam Tournament. Dan ben ik er niet bij maar dat mag de pret niet drukken.