Het Frederiksplein in Amsterdam is niet het meest geschikte plein om over te steken terwijl het licht op rood staat. Over het plein razen voetgangers, trams (vanuit vier richtingen), taxi’s (vanuit tenminste 4 richtingen), fietsers en auto’s.
Gegronde kennis van de volgorde van stoplichten, het kruisende verkeer en duidelijk overzicht zijn vereist om het plein door het rode licht, doch rustig, te passeren.
Ik stond voor het rode licht te wachten. Het was niet het juiste moment om zomaar over te steken. Bovendien moest ik linksaf, wat het oversteken een stuk moeilijker maakt dan wanneer ik rechtdoor had gemoeten.
Langszij kwam een grote familie op identieke, rode MacBike fietsen. Toeristen.
De vader voorop.
Achter hem wel zes kinderen, en als laatste de moeder.
Mijn verbazing werd gewekt toen de man gewoon door het rode licht reed en een paar kinderen in zijn kielzog meekreeg. De vrouw riep dat hij dat nou moest laten.
Ze bleken Amerikaans.
De moeder bleef naast mij achter met twee kinderen. De vader reed inmiddels zigzaggend het kruispunt op, taxi’s ontwijkend, op zijn kroost lettend en links en rechts uitkijkend naar komende obstakels.
Hij was gelijk een dikke eend met jonkies die een snelweg probeert over te steken.
Wonder boven wonder haalde hij de overkant zonder geraakt te worden. Ook de vier kinderen bleven ongedeerd. Aan de overkant stopte hij en draaide zich om om te kijken waar de moeder bleef. Wij zagen hem gebaren dat ze gewoon over kon steken.
De moeder naast me schudde haar hoofd.
‘In the Lonely Planet’, zei ze tegen mij, ‘he read that once you are able to pass the red traffic light without getting hit by a car or tram, you’re not a tourist anymore’.
When in Rome, do as the Romans do.
Reacties
10 reacties op “Op de fiets (33)”
Zo zie je maar weer, de Lonely Planet is onmisbaar op reis
Dat soort truukjes haalde ik wel ‘ns uit als m’n ouders op bezoek in Amsterdam waren. Op ’t moment dat zij dan met de auto voor ’t stoplicht wachten, kwam ik voorbij scheuren op m’n fiets om in no time ’t kruispunt dwars te steken. Goh, wat voelde ik me op dat soort momenten amsterdammer met de amsterdammers. M’n ouders dachten dat ik ’t volgende moment niets meer zou zijn.
Essentieel detail: Na zonsondergang fietsen ZONDER licht maakt je pas een echte Amsterdammer.
Volgens het AT5 nieuws van vandaag loopt dat niet altijd goed af (zie link)
nou, ik vind het een behoorlijk stomme tip van the Lonely Planet, want die Amerikanen nemen het serieus genoeg om op te volgen, blijkbaar. op die manier komen er alleen nog maar meer verkeersongelukken waarbij toeristen betrokken zijn. ik vind het onverantwoord.zo.
Philip: ik fietste over het bewuste kruispunt nadat het ongeluk waar jij naar linkt plaats had gevonden. Ik moest daardoor inderdaad aan dit stukje denken, dat ik even ervoor had ingetypt…
“you’re not a tourist anymore”
Laat me raden. Voor L.A. staat er in de Lonely Planet vast en zeker dat je zwaaiend met een pistool door South Central moet gaan lopen.
Of met een witte puntmuts over je hoofd een kruis in de fik steken langs te Mississippi.
Tijd voor een “Citizen’s Arrest” !
Dad voelde zich nog Backpacker zeker.. met z’n Lonely Planet… zucht….
Als Belg heb ik ook door Amsterdam gefietst. Ik dacht dat ik een echte Amsterdammer was, maar door met een rode MacBike te rijden werd ik dus meteen als toerist ontmaskerd.