Geen Lowlands

In tegenstelling tot elke andere willekeurige werkdag was de trein naar Almere en Lelystad vanochtend tjokvol.
Op het perron al zag ik de grote groepen jongeren met rugtassen, kampeerstoeltjes en slaapzakken. Het moet voor een antropoloog een interessant studieobject geweest zijn. En voor de kampeerspulverkopers een goede afspiegeling van wat een jongere zoal bij zich heeft op een kampeervlucht in de lage landen.

Met enige spijt in mijn gemoed dat ik zelf geen kaartje voor Lowlands had gekocht, passeerde ik een aantal jongens in het gangpad. Ze hadden hun eerste biertje net opengemaakt en lazen de NRC. Even verderop lagen een meisje en een jongen te slapen – hun voeten op de overkant van de vierzit. Shirtjes met diverse bandnamen maar toch vooral met Korn staarden mij aan.

Buiten was het aan het miezeren. Ik bedacht mij hoe zij zo het lange stuk nog in de bus moesten zitten, daarna het eind lopen, dan in de rij voor de armbandjes, dan lopen naar de camping, dan de tent opzetten en merken dat de haringen thuis liggen, dan naar het festivalterrein sjokken en vervolgens door de poort de eerste klanken van de muziek zouden horen.

Het is dat ik nu op kantoor zit, maar verder heb ik een leuk weekend voor de boeg. Het is zo slecht nog niet, zo’n jaartje zonder Lowlands.