Op de fiets (35)

Op mijn brakke fiets vanaf mijn huis naar een uithoek van Osdorp fietsen is ongeveer net zo riskant als met de Peugeot 205 uit 1988 naar Zuid Frankrijk rijden in de afgelopen zomervakantie.

Ondanks de hoge kans op fatale gevolgen waar geen verzekeraar bij aan te pas wil komen, heb ik beide reizen zonder brokken overleefd.

Vannacht moest ik vanuit het verweggelegen Sloten terug naar huis. De fietslampjes had ik voor de gelegenheid maar weer eens op mijn fiets geklikt. Op sommige stukken is de wegverlichting zo summier dat ik mijzelf niet eens zou kunnen ontwaren als ik geen licht had meegebracht.

Het was erg stil, zo in Sloten op zaterdagavond. De Febo lag er felgeel en opgeruimd bij, gesloten sinds 21 uur. De grote kantoorgebouwen langs Station Lelylaan werden als monumenten verlicht door spots vanaf de grond. Ik zette mijn MP3 speler aan.

De bus naar Banne Buiksloot kwam langsgereden.

Er was geen mens te zien.

Ik schrok van een ambulance die gierend de hoek omkwam. Een paar rotondes verder passeerde ik zelf het ziekenhuis. Rust. Het Rembrandtpark over, even aanzetten want toch wel een lange weg vals plat.

Daar lag de stad alweer. Op het Surinamerplein werd veel getoeterd. Fietsers schoten langs rode stoplichten. Mensen praatten op straat. Ik fietste het Vondelpark in.

Men zegt wel eens dat je nooit door het park moet fietsen ’s nachts, als meisje alleen. Ik zou niet weten waarom niet. Ik fiets er al jaren zonder problemen tijdens het nachtelijk uur. Het is er inderdaad pikkedonker, maar ik heb er nog nooit een verkrachter, overvaller of andere snoodaard gezien.

Het nachtelijk Vondelpark is vooral een ideale plek gebleken voor mijn doe-het-zelf-cursus fietsdansen. Op deze momenten dans ik het best. Handen van het stuur. Muziekje in de oren, armen het werk laten doen, bovenlichaam komt vanzelf mee. Alleen de benen kunnen weinig, want die zijn aan het trappen, maar die komen op de dansvloer weer beter tot hun recht. Graag erbij playbacken. Helemaal los. Geen kip die je ziet. Fijn. Vondelpark.

Even wennen met de ogen wanneer je de chique verlichte PC Hooftstraat inrijdt na het duistere park. Hier begint het echte stadse weer. Druk, zelfs om 2 uur ’s nachts. Vooral oppassen voor taxi’s.

Ik deed er 35 minuten over. Dat viel mee. Mijn fiets blijkt in betere conditie dan ik. Hij is in dezelfde staat als gisteren. Ik heb lichte spierpijn in mijn bovenbenen.