Bollen en Krekels

De grote eer was mij te beurt gevallen aanwezig te mogen zijn bij de sluiting van de tentoonstelling Bollen en Krekels van Pim Vermaat in het Persmuseum. Ik zeg u: een trend! Binnen no time zal een sluiting een stuk populairder zijn dan een opening.
Het Persmuseum bestaat sinds 2000 in de huidige vorm, maar geniet nog maar weinig bekendheid. Van alle Amsterdammers aan wie ik vertelde dat ik zou gaan, reageerde 100% met de twee vragen ‘Huh? Waar zit dat?’. Ik heb het gevonden! Gaat allen! Is leuk!

Wij werden rondgeleid door Pim himself en dat was geweldig. Hij kan op zijn minst een bijzonder enthousiaste man genoemd worden. Ons voortgaand door de tentoonstelling moest hij vaak zelf het hardste lachen om zijn eigen oneliners die mooi vormgegeven aan de muur waren opgehangen. Daarna volgde de lach van de toeschouwers – soms misschien vooral vanwege de reactie van de springerige Pim, maar vaak genoeg omdat het kwartje bij ons net iets later viel dan bij de schepper zelf. Er zaten pareltjes tussen, ook verkrijgbaar in het inmiddels uitverkochte maar in herdruk verschijnende boekje De beste krekels zijn dodelijk. Voor nieuwe oneliners: klik op de button onderaan mijn site, of ga rechtstreeks naar derazendebol.nl.

Na afloop van de rondleiding volgde waar we allen op hadden gewacht (de signeersessie? ja dat ook): de borrel! Café Jaap Hannis was zo vriendelijk ons te ontvangen en ons hapjes en drankjes te verschaffen. Toen wij vijf uur later het café verlieten, na alle gasten (zelfs die met gehoorapparaat) weg te hebben gejaagd omdat wij zoveel lawaai maakten bij het plezier maken, was het bedienend personeel een stuk minder vriendelijk. Maar dat mocht de pret zeer zeker niet drukken.

Het was een memorabele middag en avond. Pim Vermaat weet zich omringd door leuke mensen en een bijzonder gezin en ik ben dankbaar daarvan een klein stukje te hebben meegemaakt.

Als elke sluiting zo leuk is, dan ga ik nooit meer naar een opening!
(zie ook posterestante)