Rabbit-Proof Fence

[[image:images/rabbit.jpg:inline]]
In de Burger King stond heel filmliefhebbend Nederland Whoppers te bestellen. De medewerkers van de Burger King hielden het niet meer bij. Wij ook niet. We hadden na een half uur drie dienbladen vol vettigheid maar kloppen deed het niet. Na de laatste hap moesten we naar het Pathé theater, wadend door de diepe plassen die de sneeuw had achtergelaten.
De hardwerkenden onder ons die vroeg op moesten staan, vertrokken. De bioscoopzaal was voor het eerst die dag niet vol.

We werden beloond. Rabbit-Proof Fence. 
Australie, 1931. Drie jonge meisjes worden door de overheid bij hun moeders weggehaald en honderden kilometers verderop in een heropvoedingskamp geplaatst. De meisjes zijn zogenaamde ‘halfcasts’ : half blank, half Aboriginal. De blanke overheid ziet het als haar taak deze halfcasts te ‘helpen’ door ze los van hun ouders de betere blanke cultuur eigen te laten maken en zo het inboorlingenras uit te roeien.
De drie meisjes lukt het het kamp te ontvluchten en volgen het honderen kilometers lange hek, gebouwd om konijnen te weren, om lopend, dwars door Australie, de weg naar te huis vinden. Trackers zitten hen op de hielen, maar de meisjes zijn slim.

De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat ook in autobiografische boekvorm is verschenen. Twee van de meisjes die in de film worden geportretteerd, leven nog. Aan het eind wordt duidelijk dat er onder de huidige conservatieve regering nog steeds sprake is van genocide.

De film is gemaakt door een echte Hollywoord regisseur, maar wordt nergens te soft. Het oudste meisje maakt zoveel indruk dat je weinig anders kan dan je overleveren aan haar verhaal. De blanke authoriteiten (o.a. Kenneth Branagh) worden op een interessante manier neergezet. Volledig overtuigd van hun goede wil het ras uit te roeien, en daarmee verschrikkelijk dom. 
Regisseur Phillip Noyce (Patriot Games, Clear and Present Danger): ‘Ik geef grif toe dat ik deze film heb gemaakt op een Hollywood-manier. Maar hij is bedoeld als een subversief document. Hoe meer mensen worden meegesleept door de niet-politieke, emotionele kant van het verhaal, hoe harder de boodschap aankomt. Voor mij is dat een ideaal pamflet’.

In een prijsvraag werd opgeroepen een zo origineel mogelijke reden op te geven om aanwezig te zijn bij de première van de film. Eén antwoord was: ‘omdat ik de kleindochter ben van de hoofdpersoon’. Die hadden elkaar nog nooit gezien.