De film De Arm van Jezus van André van der Hout ging in première tijdens het filmfestival in Rotterdam.
Maar gisteren was er een persvoorstelling in Desmet, waar ik (wederom) dankzij Vido Liber bij mocht zijn. Aangezien de Koog aan de Zaanse groep De Kift een onmisbare bijdrage aan de film leverde, speelde de band na afloop van de film in het radioprogramma Club Lek nog een paar nummers.
De Arm van Jezus is een surrealistische, muzikale, historische reconstructie om twee mannen (vader en zoon) weer samen te brengen. Vader is, toen zoon nog klein was, op een dag vertrokken en zoon gaat jaren later naar hem op zoek. Archiefbeelden zijn met filmbeelden vermengd. Mijnen, trams, obscure taxi-chauffeurs, aardappelhoofden, een arm van Jezus, nare mensen. Zoals ook met concerten van De Kift het geval is, is de sfeer van de film allesbepalend.
Tussen de film en het optreden door zag ik een stukje Nederland-Argentinië op een monitor zonder geluid. Het komt niet vaak voor dat ik de enige ben in een vol café die zich laat horen als er gescoord wordt. De mensen keken me alleen even aan waarom ik zojuist zo hard ‘ja’ had geroepen en gingen vervolgens door met hun gesprek.
De Kift begon omdat Club Lek begon en overwon. Zo zijn ze op hun best. Kleine zaal, lekker theatraal, alle remmen los en na vier nummers weer weg. Gelukkig speelden ze ook het lied van de kreukelkaken. Prachtig.
Daarna mocht Evan Dando, vroeger voorman van The Lemonheads, ook wat liedjes zingen en geïnterviewd worden. Dat was wel aardig, maar voor mij ontsteeg het niet het niveau van de gemiddelde singersongwriter. Maar daarmee stoot ik vast wat mensen voor het hoofd.
Reacties
7 reacties op “Arm van Jezus”
Kreukelkaken! 🙂
Ik wist niet hoe het nummer van de kreukelkaken heette, en nu wel:
Nauwe Mijter
Geweldig! 🙂
“Dat zou ik ook wel eens willen, door zulke ramen kijken. Maar dan van binnenuit”.
En Merel, zet ‘come on feel the lemonheads’ nog maar een aan. Absoluut bovengemiddeld.
@jp: ik had het eigenlijk niet zozeer over Lemonheads maar over Evan Dando solo (en akoestisch).
Maar ik zal er even naar luisteren!
Was Evan een beetje bij z’n positieven? Ik heb ‘m ooit in een voor- of naprogramma gezien (van Bettie Serveert?) waar hij een pak yoghurt of iets dergelijks over z’n hoofd kiepte. De roze yoghurt kleurde heel mooi bij z’n paarse trui.
Hij was redelijk ver heen, maar niet zover dat hij dingen met yoghurt ging doen. Wel schopte hij bij het verlaten van het podium per ongeluk de muziekstandaard omver.
Zijn joint prikkelde hevig in mijn neusgat terwijl hij toch zo’n tien meter verderop zat.
JP: Lemonheads konden wel leuk spelen, maar dat album dat je noemt bevat wat mij betreft een handvol echt goede liedjes en verder vulling. Ergens in de chaos na het laatste nummer is overigens wel een tof stukje van een jam te horen. Misschien vind ik dat nog wel het leukste van de hele Lemonheads.