Ik heb een asociale bel.
Als ik bel, dan blijft het plastieken appendixje van de bel op de maximale reikwijdte vastzitten. Hij wil niet terug. Er is geen geluid. Bellen is dus overbodig. Maar mijn reflex, mijzelf eigengemaakt toen ik zes was, is zo sterk, dat ik toch de belbeweging in gang zet zodra er noodzaak toe is.
Meestal schreeuw ik dan even en is het gevaar of de toerist al snel geweken.
Het probleem is echter, dat het plastieken aanhangsel van de bel op een gegeven moment toch terug wil van waar hij vastzit. Meestal vindt dit moment plaats wanneer er geen enkele noodzaak is tot bellen. En juist dan, bij het terugveren, rinkelt hij. Hard. Boel hard. Soms zit er een minuut tussen mijn belbeweging en het feitelijke geluid. Soms een kwartier. Soms gebeurt het de volgende fietsbeurt pas. Het moment valt niet te voorspellen.
Op sommige momenten is de asociale bel tamelijk levensgevaarlijk. Bijvoorbeeld wanneer de bel ineens gaat rinkelen als ik alles behalve het recht heb om te bellen (zeg, wanneer ik iemand inhaal omdat ik denk meer haast te hebben). Of wanneer er een grote, zware, kale vent met tatoeages voor me fietst (weinig voordehandliggend, deze mannen fietsen zelden, maar toch. Idem met brede negers).
Kortom: ik moest mijn bel eraf slopen om mijzelf nog veilig door de straten van Amsterdam te manoeuvreren. Maar op de bel stonden Jip en Janneke en ik vond het toch moeilijk afscheid nemen. Ik bleef het ontkoppelmoment uitstellen.
Gisteren kwam de perfecte oplossing.
Het aanhaakpunt van mijn achterspatbord sneuvelde. Het spatbord hangt nu bijna helemaal op de achterband en schiet steeds tegen mijn achteropje. Boel herrie.
Niemand die me niet zal horen als ik aankom! Geen bel meer nodig!
Reacties
20 reacties op “Op de fiets (48)”
Joepi, ik mag als eerste reageren!
Ik heb ook een bel.
Maar Merel, dat is boel BOEL gevaarlijk, met een los achterspatbord fietsen… straks blokkeert je wiel en val je hard op je snuit. Misschien kan je beter een nieuwe bel kopen?
(en je spatbord laten repareren ;o)
Ik heb ook een fiets. Standaard zat daar geen bel op. Dat was vreemd en dus heb ik er zelf maar een bel op gewrocht. Want mijn fiets maakt ook geen herrie.
Eigenlijk heb ik een waardeloze fiets. Geen bel, geen herrie. Gewoon een fiets. Bah.
Ik had ook zo’n lawaailoze fiets. Nu heb ik een toeter op m’n fiets. Poe-eeeehp.
Eén nadeel, je gaat hechten aan de verbaasde gezichten bij de poe-eeeehp. Ik hoop maar dat m’n toeter niet van m’n oranje mountainbike gejat wordt…
Ik houd van rust op de fiets!
‘Aan de kant’, fluister ik ………….
Dan beginnen ze: ‘kun je niet bellen, ik schrik me wezenloos..’
Maar het valt altijd mee 🙂
Hey Merel, vertel dat verhaal nog eens, van toen je rondemiss werd!
Ik heb een hele mooie Teigetje-bel. Eigenlijk is dat nu nog het enige mooie aan mijn fiets. Hij begint nogal te bladderen en roesten, na 6 maanden in weer en wind buiten gestaan te hebben.
Op mijn fietsje hebben ze de bel geintegreerd in het handvat. Is wel weer boel lastig als je stoer denkt op een motor te rijden en dan die gasgeefbeweging maakt. Rinkel je de hele buurt bij elkaar…
Andersom is veel gevaarlijker!
ik heb ook zo’n geintegreerde bel, zoals king. Boel lastig, want als je het stuur vastpakt gaat ie vaak onbedoeld af. Ik wilde ook altijd al eens een toeter op mijn fiets zetten, ga ik binnenkort maar eens doen inderdaad….
Ik heb geen bel. Op een mountainbike ‘kan’ geen bel. Je koopt ook geen trekhaak bij een Porsche. Alleen het broodnodige is gemonteerd: twee lichtgewicht spatborden om droog/schoon te blijven. Geen slot, geen standaard en geen licht. Het belgeluid simuleer ik door mijn handremmen te laten klepperen. Nog leuker is niet reageren en als een soort ‘Mario Cipollini’ erlangs te razen. Als het helemaal niet anders kan, neemt men een stoepje… bellen is voor mietjes.
Ik rijd een boelbak. Heb je geen bedel bij nodig.
Merel, pas op! Mijn grootste litteken heb ik overgehouden aan een loshangend spatbord, weliswaar bij het voorwiel, maar toch. PAS OP! Verhelp het euvel, of laat het verhelpen, en dan krijg je van mij wel een nieuwe bel.
Nieuw Fonds:
Help Merel aan een nieuwe bel!
;o)
Heb een stoere groot-formaat opklap step waar ik gisteren de twee superzware tassen met verkoop-spulletjes aan hing. Zoon aan de ene en ik aan de andere en gaan met die handel.
Erop zit een bel die ik met een aangeleerd handigheidje ofwel Tiiinggg! kan laten doen.
Danwel Ploiinkk! Handrem, verlichting voor en achter en helaas geen kinderzitje meer erop.
Hoogste tijd voor een APK voor fietsen, denk ik zo!
Idee: op koninginnedag bel scoren?
Of zo’n ‘honk-honk’ toetertje, voor op een kinderfiets!
Ik schreeuw altijd heel hard ACHTUNG!!, dan gaan ze ook wel weg. (Weet niet of dat buiten Amsterdam ook werkt 🙂
Ik had ooit een opoe-fiets met een geweldige bel.
Die bel had ik gevonden (OK gekocht) tijdens de 1 mei viering in Berlijn. Er stond een plaatje op van mijn landgenoot Che Guevara en de tekst “Hasta la Victoria Siempre”. Ik was verliefd op die bel. Toen mijn fiets werd gejat was ik nog het verdrietigst om die ene fietsbel. Ik heb sindsdien uit principe geen fietsbel meer…